Over een dag met Fiona en etentje met Katja

Na een goede nachtrust gaat mijn wekker om zeven uur af. Ik maak me klaar en twintig minuten later vertrek ik. Althans, niet meteen, want voor het eerst in jaren moet ik het ijs van de voor- en achterruit schrapen. Gelukkig heb ik een ijsschraper mee. 

Als ik weer door de ruiten kan zien rijd ik naar Starbucks. Katja heeft me gisteren haar bestelling al gegeven. Deze Starbucks is heel efficientt, de barista wil het duidelijk niet koud hebben met haar raampje de hele tijd open. De nitro brew heeft hier tot mijn genoegen niet enorm veel schuim.

Fiona en Katja wachten me op. Fiona heeft al gegeten, maar Katja en ik bestellen van Comfi. Dat ga ik met Fiona ophalen en Katja gaat aan het werk. Fiona steelt meteen de harten van iedereen in het restaurant. Op de een of andere manier lukt het me te betalen en het eten mee te nemen met Fiona op mijn heup. 

Fiona vindt het eiwit van mijn omelet en de broccoli ook wel lekker. Ik vind mijn eiwit omelet met broccoli, spinazie en zongedroogde tomaatjes eigenlijk maar matig. De broccoli is verbrand en dat maakt het bitter. Katja is aan de telefoon met een klant en neemt haar ontbijt mee haar kamer in. 

Eerst wilde ik met Fiona naar een speeltuin of op de boardwalk wandelen, maar het is erg koud. Opeens bedenk ik me dat er niet ver weg een aquarium is. Fiona is dol op "pippi's" (fishes) en turtles, dus dat lijkt me perfect. 

Het is handig dat ik onze autostoel in mijn auto heb. Fiona vindt die prima en is de hele weg stil. Misschien vindt ze mijn spa muziek ook wel leuk. Twintig minuten later parkeer ik bij het Jenkinson's aquarium. Ik betaal mijn entree en dan gaan we vissen kijken. 

Fiona is eerst wat stil, maar dan wijst haar vingertje naar iedere "pippi" die ze ziet. Boven kunnen we de zeehonden zien. Daar zijn ook een paar tanks met schildpadden. Dat is Fiona's lievelingsdier en ze zegt het woord "turtle" perfect. 

Als laatste kijken we hoe de pinguïns gevoerd worden. Dan merk ik dat Fiona moe wordt. Ik doe haar jasje weer aan en we lopen naar buiten. Daar schijnt de zon en is het buiten de wind aangenaam qua temperatuur. 

We wandelen nog even langs de boardwalk en dan zet ik Fiona weer in haar autostoel. Even heeft ze praatjes voor tien en dan wordt het stil. 

Bij Katja aangekomen blijkt waarom: Fiona is in slaap gevallen. Ik draag haar slapend naar binnen, maar dan wordt ze wakker. Maar goed ook, want er moet eerst lunch gegeten worden. Ik maak een boterham met pindakaas en jam en daarbij bosbessen. 

Katja en ik hebben een poke bowl besteld voor onze lunch. Katja probeert eerst Fiona in slaap te krijgen, maar dat lukt niet en zij moet weer aan het werk. Aan mij om mijn kleindochtertje te kalmeren en dat doe ik door ritmisch op haar luier te kloppen.

Dat werkt altijd perfect. Na een aantal minuten leg ik Fiona op haar buik in bed en blijf kloppen. Ze blijft liggen en niet veel later is ze in Dromenland. Het zal vast helpen dat ik dit uren zou kunnen blijven doen, maar Katja moest terug aan het werk. Een kind voelt dat.

Na Katja's telefoontje genieten we van de poke bowls en kletsen wat bij. Dan neem ik Django mee voor zijn wandeling. Die hond is dan zo blij, schattig! Helaas wordt Django al wat ouder en heeft wat staat in zijn ogen en hoort minder goed. Hij dartelt wel als een puppy mee tijdens de wandeling. 

Nu heb ik ook wel zin om even te rusten. Ik heb Fiona vanochtend vrijwel de hele tijd gedragen en dat ga ik morgen voelen. Ik doe een paar lessen Duolingo en mijn gewoonlijke woordspelletjes. 

Katja telefoneert intussen met patienten en ik hoor hoe lief zij tegen hen is. Er is natuurlijk veel onzekerheid bij de behandelingen voor IVF en andere vruchtbaarheidsbehandelingen. \

Stuk voor stuk klinken de vrouwen opgelucht nadat ze met Katja hebben gesproken. Zij krijgt dan ook regelmatig cadeaubonnen en chocolade om haar te bedanken. 

Tegen half vier wordt Fiona wakker. Ik had nog gehoopt met haar naar een speeltuin te gaan, maar daar is geen tijd meer voor. Het is ook te koud, want veel is van metaal. 

Katja maakt haar werkdag af, terwijl ik Fiona vermaak en een snack geef. Fiona komt me zelf haar sokken, schoentjes en jas brengen om erop uit te gaan. Vervolgens moet ik ook mijn schoenen aandoen en Katja ook. 

Misschien had Fiona een leuk uitje in gedachte, maar we gaan enkel naar mijn hotel om mijn auto terug te brengen, zodat ik niet in het donker hoef te rijden. Katja rijdt achter me aan en ik ga met hen naar hun huis. 

Daar is Kevin inmiddels ook terug van zijn werk. Vanmiddag heb ik hun volle gootsteen eens leeggehaald  en alles in de afwasmachine gedaan. Daar zijn Katja en Kevin me heel dankbaar voor. Ik kan me voorstellen dat het soms teveel wordt met twee volle banen en een kleintje. Omi kan dan even goed helpen, zodat het in het weekend niet meer hoeft. 

Fiona heeft duidelijk trek en op vrijdagavond mag ze iets wat ze heel erg lekker vindt: Spaghetti-Os. Dat is pasta in tomatensaus met gehaktballetjes uit een blik. Terecht gaat Fiona's bovenkleding uit, want vrijwel dat hele blik verdwijnt in haar maagje met tomatensaus op vrijwel alles in de keuken.

Katja en Kevin geven Fiona een heel nodig bad en ik maak de keuken schoon. Ik denk dat dat baden leuker is en ga dan ook snel van de partij zijn. Ik krijg de grootste lach van Fiona en dat smelt mijn hart. 

Katja heeft zich intussen verkleed en wij gaan gezellig met zijn tweeen eten. We gaan naar Rooney's in Long Branch. Dat is een visrestaurant, natuurlijk helemaal op ons lijf geschreven. We beginnen met de gegrilde oesters en de blackened stukjes vis als voorafje. 

Het is heel fijn om mijn oudste zo even een op een te hebben. We hebben altijd veel contact, maar nu kunnen we dingen wat dieper bespreken. Ik ben blij te horen dat zij en Kevin ook aan hun relatie werken, want dat kan weleens moeilijk zijn met hun drukke levens. 

We smullen van al het lekkers. Ik heb als "hoofdgerecht" uiensoep zonder brood en tonijn op een zeewiersalade. Katja vindt hun tonijngerecht heerlijk. Daarna neemt Katja nog het 's Mores dessert en ik proef daar ook van. Nadat ik de rekening heb betaald brengt Katja me terug naar het hotel. 

Van dit soort een op een zijn met mijn kinderen kan ik zo genieten. Ik had het vorig jaar met Kai en nu met Katja. Om de een of andere reden is het moeilijker met Saskia, maar ik aas erop zoiets ook met haar te doen. 

Terug op de kamer is die nog precies zoals ik hem achter heb gelaten met onopgemaakt bed. Ik vind het altijd fijn als het bed op is gemaakt, maar eigenlijk maakt het niets uit. Ik kan mijn bed rechttrekken. Alleen vind ik de kamerprijs per nacht dan belachelijk hoog. Ach, "it is what it is" zoals ze hier zeggen. 

Nu even ontspannen en dan slapen, want morgen is het weer vroeg dag.