Over een historisch plaatsje verkennen

Gisteravond heb ik Alexa afgezet en daardoor slapen we lekker door tot kwart over acht. Zodra Rick aanstalten maakt om op te staan gaat Orion helemaal los. Rollen op het tapijt, rondrennen en maar klingelen met zijn halsband, het is onmogelijk voor mij om nog wat door te doezelen!

Het is maar goed ook, want dit is Ricks laatste vakantiedag en die willen we optimaal gaan benutten. Natuurlijk gaan we eerst naar Starbucks. Daar bestel ik voor de verandering een egg bites met boerenkool en champignons. Morgen ga ik ingredienten voor mijn gewoonlijke ontbijt kopen. 

Bij Greenheart heb ik genoeg punten bijeen gespaard om een gratis fles Rooster mee te krijgen. Dat is altijd meegenomen. Deze is goed tot de achtste, dus ik kan er lang mee doen. Het is zaak de sappen zo vers mogelijk te krijgen en ze werden net gebracht.

Rick heeft erge last van zijn oor dat dichtzit. Hij ziet dat onze urgent care vrijwel meteen een opening heeft. Hij zet mij thuis af en gaat erheen. Niet veel later komt Rick onverrichterzake terug, want hij had zijn portemonnaie met verzekeringsinformatie niet mee. Nu heeft hij een afspraak om vijf uur. 

Als ik klaar ben met mijn sporten van vandaag maken we ons klaar om op pad te gaan. Ons doel is Winchester dat iets meer dan een uur rijden naar het westen is. De weg erheen is vrij direct. We nemen de I-66 naar de I-81 naar het noorden. 

Rick heeft de GPS van mijn auto op het centrum van Winchester ingesteld, maar hij vertrouwt die niet. Dichterbij stelt hij Waze in op Main Street wat 9 van de 10 keer de hoofdstraat van de stadjes hier is. Alleen is dit die ene keer dat dat niet het geval is. 

Waze leidt ons tot mijn hilariteit via dubieuze weggetjes naar een buurt vol stacaravans. Dat is duidelijk niet de hoofdstraat. First Street is hier ook. Ik zoek een restaurant op en we navigeren daarheen, Loudoun Street is de hoofdstraat hier. Het blijkt nog een kwartier verderop te zijn. 

Dan vinden we het leuke historische centrum meteen en een parkeerplek langs de weg. We gaan het voetgangersgedeelte bekijken. Helaas blijken heel wat winkels en restaurants deze week gesloten te zijn. Kennelijk is het een goede tijd om even vakantie te nemen. 

Water Street Kitchen is wel open en dat blijkt ontzettend leuk te zijn. Het pand was voorheen een ouderwetse apotheek en de planken en laadjes daarvan zijn er nog. Ze verkopen heel veel verschillende en ongewone soorten frisdrank. 

Rick neemt een ouderwetse rootbeer, een smaak waar ik nooit aan zal wennen, en ik probeer eens een diet Orange and Cream soda, die net als een vanille ijsje met sinaasappel smaakt. Rick smult van de quiche en mijn salade met ei, spek, blauwe kaas en avocado vind ik ook lekker. 

Na het eten lopen we nog wat rond en ik maak heel wat foto's van de kleurrijke huizen en de ouderwetse kerken met torens zoals je ze in Europa ziet. Op weg hierheen regende het wat, maar nu is het droog en zijn er interessante luchten te zien. 

Tegen half drie zijn we terug bij de auto en stellen de GPS in op "Home". De terugweg gaat vlot en iets meer dan een uur later zijn we thuis. Winchester stond al een tijd op ons lijstje om eens wat beter te verkennen en het stadje stelde niet teleur.

We brengen een paar rustige uren door. Rick gaat verder aan zijn Lego project en ik geniet van mijn leuke boek. Voor we het weten loopt het tegen vijven en Rick vertrekt naar de urgent care. Daar constateert men een oorontsteking en Rick krijgt antibiotica mee.

Vanavond vieren we de laatste avond van de bijzondere feestdagen dit jaar en gaan naar Cafe Renaissance voor ons avondeten. Ik doe mijn feestelijke groene topje aan en Rick zijn nette overhemd en zwarte broek.

Saeed, de eigenaar van het restaurant, begroet ons als beste vrienden. We krijgen een tafeltje bij het raam en Saeed komt regelmatig buurten. Hij geeft ons altijd veel te veel, dit keer een fles rose om te delen!

Mijn maal bestaat uit een uiensoep zonder brood, escargots en foie gras, het is allemaal even lekker! Rick heeft de oesters en dan de filet mignon. Alles is even lekker! Saeed maakt het nog leuker en we krijgen een glaasje cognac (voor mij) en port (voor Rick) als dessert.

Het is de perfecte afsluiting van deze vakantie. Morgen begint het ware leven weer en staat Rick om zeven uur op. Ik hoop dat ik de discipline kan vinden om voor acht uur mijn bed te verlaten. Dit was in ieder geval een superdag!