Over een etentje bij vrienden

Alexa speelt vanochtend alweer "We don't talk about Bruno", ik mis de liedjes, die ze eerst in haar repertoire had. Het is best een leuk lied, maar er zijn zoveel vrolijke Disney liedjes en nu is het dit liedje iedere keer. 

Enfin, een blik naar buiten laat zien dat de zon schijnt en dat geeft energie. Rick komt net boven als ik naar beneden ga. Hij heeft om half negen een dokters afspraak en maakt zich dus snel klaar. 

Voor Rick klaar is maak ik mijn ontbijt vast gereed. We gaan daarna met spoed naar de Starbucks in het Pan Am Center. Rick zet mij vervolgens met mijn nitro brew aan het begin van ons plein af, want hij gaat half negen maar net redden. 

Na mijn ontbijt doe ik veertig minuten op de mini elliptische machine en een half uur op de Scoop. Terwijl ik daar voor het raam bezig ben is het een drukte van jewelste op het deck. De specht komt weer langs en een paar cardinaaltjes komen vlakbij. Ik geniet er altijd weer van. 

Als ik klaar ben met sporten komt Rick net binnen. De KNO arts is tevreden over zijn oor. Ricks gehoor is nog niet helemaal terug, maar langzamerhand moet dat gebeuren. 

Katja bericht dat zij en Kevin hals over kop een nieuwe dagopvang voor Fiona moeten zoeken. De school waar ze nu op zit gaat waarschijnlijk binnenkort dicht. De directie heeft van alles laten versloffen en er zijn veel klachten dat de school onveilig is. 

Daardoor vertrekken steeds meer medewerkers. Het is niet fijn, want er is weinig vrij, maar het is natuurlijk belangrijk dat ze Fiona met een gerust hart kunnen achterlaten. 

De rest van de ochtend vul ik met Duolingo lessen Arabisch. Rick heeft om twaalf uur een vergadering dus we gaan vroeg lunch halen. Voor mij wordt dat Sweet Leaf, ik vind hun groene wraps werkelijk heerlijk. 

In onze Vienna Foodies Facebook groep plaatste iemand een berichtje over de kruiderijen van Trader Joe's. Die zagen er zo lekker uit dat ik besluit die supermarkt eens te gaan bezoeken. Ik neem de I-66 en was vergeten hoe snel ik dan bij de Trader Joe's ben. Voor mijn gevoel is het altijd ver weg. 

Na iets meer dan tien minuten parkeer ik op hun ruime parkeerplaats. Ik ben alleen voor de kruiderijen gekomen, maar besluit verder ook wat rond te neuzen. Ze hebben vaak unieke dingen. 

Als eerste valt me op dat de tulpen hier $2 goedkoper zijn dan bij Whole Foods. Ze zien er goed uit en mijn vorige bos was net uitgebloeid. Er gaat een bosje rood-gele tulpen in mijn mandje.

Verder zie ik dingen om te onthouden, maar niet per se nu mee te nemen. Van de kruiderijen kies ik er drie: ketchup, kaas en umami paddenstoelen. Ook neem ik een zakje met okra "chips" en een zakje met snack artisjokken mee. 

Bij de kassa wacht me nog een verrassing, want het is werkelijk goedkoop! Nu ik heb uitgevonden dat deze supermarkt sneller te bereiken is dan ik dacht wil ik er vaker heen. Ook groente en vlees zijn veel goedkoper zag ik. 

Als ik de oprit oprijd komt Rick net terug van een wandeling. Hij helpt mij naar mijn zwartwit foto zoeken. Het wordt onderstaande, maar ik vind hem mooier in kleur. 

Rick heeft een pauze tussen vergaderingen en we gaan wat puzzelen. Al gauw wordt mijn pijn echter zo erg dat ik ervan moet huilen. Orion is dan altijd zo lief, hij komt meteen troosten. Rick stelt voor dat ik wat op de bank ga liggen en dat helpt wel.

Een uurtje later rijden we naar het centrum om bij Greenheart nieuw sap te kopen. Rick gaat voor mij naar binnen, zodat ik de kou niet hoef te trotseren. 

Dan vertrekt Rick de basement in en ik ga nog een tijdje op de bank liggen zodat ik energie heb voor vanavond. We zijn voor het avondeten uitgenodigd bij onze vrienden Nhu en Saurav. Nhu is van Vietnamese afkomst en Saurav van Nepali afkomst. Ik ben heel benieuwd naar het eten!

Ze wonen vlakbij ons en tegen zessen rijden we erheen. Wendy (Taiwanese afkomst) en haar man Kenny (Koreaanse afkomst) zijn er ook en Karen uit Singapore komt wat later. Wij vinden het superleuk om met mensen van zulke verschillende culturen te converseren. We praten o.a. over verschillende talen en welke moeilijker te leren zijn. 

Nhu en Saurav hebben twee kleintjes van twee en vijf maanden en de mannekes gaan zonder problemen slapen. We weten allemaal niet hoe Nhu het doet. Ze heeft een volle baan en die kinderen en tovert toch een heerlijke maalttijd voor zes personen op tafel. 

Het voorafje is kippenvleugeltjes, die ontzettend lekker gemarineerd zijn en met fijngemaakte pinda's en cilantro worden geserveerd. Voor het hoofdgerecht doet Nhu voor hoe we zalm, groentes en noedels in rijstpapier moeten rollen. Voor mij heeft Nhu koolhydraatarme shiratake noedels, zo lief!

Het smaakt voortreffelijk en is ook een leuke interactieve bezigheid, die het eten wat langer doet duren. We moeten namelijk een voor een ons rijstpapier nat maken. Verder is er grote hilariteit over hoe onze rollen eruit zien. Ik heb dit veel vaker gedaan, maar om de een of andere reden lukt het vandaag niet. Voor de smaak maakt dat geen verschil. 

Mijn voornemen was om om half negen naar huis te gaan, maar het is zo gezellig! Helaas merk ik zo'n twintig minuten later dat ik mijn limiet heb bereikt. Wij nemen afscheid en Karen loopt met ons mee naar haar auto, die achter de onze geparkeerd staat. Wendy en Kenny blijven nog voor het toetje. 

Thuis gaan we nog even ontspannen. Dit was een heel leuk begin van het weekend, eens kijken wat het nog meer gaat brengen. Allemaal een heel fijn weekend gewenst en ik sluit af met een filmpje waarin Fiona probeert te springen.