Over het laatste afscheid en plannen maken

Als Rick en ik om kwart over acht onze kamer uitkomen zien we dat Saskia en Riley nog in diepe rust liggen. Het blijkt dat Saskia heel slecht heeft geslapen en dat ze proberen nog wat meer rust te krijgen voor ze de lange rit naar Boston gaan maken. 

Wij halen Starbucks en dan begin ik aan mijn sportroutine. Als ik aan de Scoop toe ben komen Saskia en Riley beneden. Ik zet koffie en Rick helpt ze Saskia's auto vol te stouwen met hun spullen. Volgens Rick kan er absoluut niets meer bij. Gelukkig passen de katten nog wel.

En dan is er weer dat moeilijke moment van afscheid nemen. Ik knuffel Saskia eens extra en dan rijden ze de oprit af op weg naar het noorden. Alweer pink ik een aantal tranen weg. Ik weet niet waarom het me dit keer allemaal zo moeilijk valt. 

Ook Rick is een beetje melancholiek dat alle gezelligheid weer uit huis is, hoewel we het natuurlijk ook altijd leuk hebben met elkaar. Alleen Orion is waarschijnlijk opgelucht, die heeft zijn vrijheid weer terug. 

Met opruimen en wassen is de ochtend zo voorbij en we besluiten nog een keer van het buffet eten te lunchen. Ik doe gerookte zalm op bloemkoolbrood en eet daar bosbessen en bramen bij. Helaas is de zon achter de wolken verdwenen. Ik had het plan voor het huis te eten, maar nu is dat te koel.

Ondanks dat we meestal in de roos schoten met onze cadeautjes waren er toch een aantal dingen, die dubbel waren of niet pasten. Die gaan we naar Whole Foods brengen om terug naar Amazon te sturen. Zo makkelijk, je geeft het product af, ze scannen een code en klaar. Alleen ben ik natuurlijk weer een van die dingen vergeten. Gelukkig komen we heel vaak bij Whole Foods. 

Rick voelt weer wat pijn in zijn rug en is bang voor een herhaling van vorige winter. Hij doet zijn fysiotherapie routine dus getrouw. Ik zoek naar gratis apps met rek- en strekoefeningen en vind een goede. 

Mijn voornemen is dit jaar dagelijkse te rekken en strekken, want ik doe dat nog steeds niet vaak genoeg. Ik volg de oefeningen voor het hele lichaam en dat bevalt me heel goed. Als iemand me vertelt wat te doen gaat het iedere dag wel lukken. 

De rest van de middag werkt Rick verder aan zijn dubbeldekker bus van Lego. Ik heb een heel leuk boek en vind het heerlijk een aantal uren ononderbroken te kunnen lezen. 

Rick maakt mijn groene Rooster met bloody Mary mix drankje en we besluiten om naar Tysons Corner te gaan. Daar liggen drie restaurants stappen van elkaar verwijderd en we willen drankjes en een voorafje doen bij elk van hen. 

We beginnen bij La Sandia, een Mexicaans restaurant. Daar bestel ik een alcohol- en suikervrije mojito en Rick een margarita. We delen een quesadilla met kaas en kip, die op het happy hour menu staat. 

Rick heeft zijn laptop mee, want het beste middel tegen de blues van het einde van de feestdagen is reizen plannen. Rick wil heel graag in Colorado gaan skien, maar ik vind het echt niet leuk om te doen. Het zoeken is naar een oord waar er ook vertier is voor niet-skiers. 

Na wat rondkijken komen we uit op Telluride. Dat is nieuw voor ons beiden en niet zo duur als bijvoorbeel Vail en Aspen (waar sommige hotels tot $10000 vragen voor vier nachten!). Ik vermaak me sowieso wel, maar vind het leuker als ik bijvoorbeeld op sneeuwschoenen kan gaan lopen of zo. We boeken voor begin februari. 

De tweede reis in februari zal naar Miami en de Florida Keys gaan. Wij zijn al jaren niet in zuid Florida geweest en hebben Key West toen maar heel kort bezocht. Ook hiervoor boeken we de vluchten. We hebben zoveel mijlen bij United dat we die eindelijk eens gaan gebruiken. Zo kost ieder ticket ons $11,20.

Een nieuw jaar van themafoto's is begonnen en dit is de zwartwit foto van vandaag

Na La Sandia gaan we naar de bar van het ernaast gelegen Coastal Flats. Daar delen Rick en ik de gevulde eieren met reepjes spek. Dat spek is meestal heel lekker, maar dit keer zit er veel te veel suiker op. De eieren daarentegen zijn net lekker als altijd, onze favoriete ooit. 

Als laatste lopen we naar Seasons 52 aan de overkant van het mall pad. Daar kennen we de bartender Cynthia. Dit is een van de weinige restaurants waar de bartenders al jarenlang werken. 

Hier nemen we ieder ons eigen voorafje. Ik kies de champignon bisque en Rick een flatbread met kaas, ui en biefstuk. Het is ook weer zeer smakelijk en genoeg om hiermee onze maaltijd af te ronden. 

Intussen vliegen de Vienna politie waarschuwingen ons om de oren. We moeten Park Street vermijden en natuurlijk neemt Rick precies die straat terug (hij was het vergeten). Gelukkig is Park open, maar een van de zijstraten staat vol met blauwe zwaailichten. 

Nu gebeurt er over het algemeen heel weinig in Vienna, dus de Facebookgroepen staan vol met berichtjes van bezorgde inwoners. Het blijkt om een man te gaan, die zich in zijn appartement heeft opgesloten en dreigt zichzelf te doden. Hopelijk kan dat voorkomen worden!

En nu is het weer ongewoon stil in huis in vergelijking met de afgelopen weken. Rick kijkt zijn shows en ik ga zo het vorige seizoen van Emily in Paris verder kijken, zodat ik door kan met seizoen drie.