Over ambassades en Moederdag

Zaterdag

Om kwart over zeven ben ik helemaal wakker. Ik sta stilletjes op, want Rick maakt nog geen aanstalten tot opstaan. Orion maakt altijd zoveel lawaai dat Rick vast wel wakker is. 

Na Orion zijn medicijn en wandeling en Zorro zijn snoepjes gegeven te hebben ga ik even op het deck zitten. Het is zo vroeg al 21 graden. Ik geniet van het gezang van de vogels en het geluid van ons fonteintje. 

Als Rick ook van de partij is gaan we eerst ons ontbijt halen van Starbucks. Daarna gaan we naar de glasbak en als laatste naar de markt in Vienna. 

Daar vind ik mijn nummer 13 themafoto en we nemen een trosje asperges mee. Eens kijken of we verschil kunnen merken tussen vers van de boerderij en in de supermarkt verkocht. 

Thuis maken we ons snel gereed om op pad te gaan. Het is vandaag Open House voor de EU ambassades. Wij gaan als eerste naar de Nederlandse ambassade waar dit jaar voor het eerst de landen van de Benelux bij elkaar zijn. Andere jaren waren de ambassades van Belgie en Luxemburg apart geopend.

We komen iets na tienen aan en er staat al een flinke rij. Uiteindelijk wachten we twee uur voor we naar binnen kunnen. Gelukkig hebben we leuke mensen om ons heen. Een man met zijn Taiwanese moeder, die heel interessant vertelt over haar leven daar. 

Van haar leer ik dat er in dat gedeelte van de wereld geen ovens in de huizen zijn en er geen brood wordt gebakken. Brood stomen ze daar. Daarom is het Taiwanese woord voor brood "pan", nog overgebleven uit de tijd dat het Formosa onder Portugees bewind was. 

Verder bespreken we met een aantal mensen andere interessante bezienswaardigheden in Washington. Ik dacht dat ik de omgeving goed kende, maar er worden twee musea genoemd waar ik nog nooit van gehoord had. Verder leer ik dat Washington ook catacomben heeft en dat de rondleiding daar de moeite waard is. 

Al kletsend gaan de twee uur snel voorbij en opeens zijn we bij de veiligheidscontrole om de ambassade binnen te gaan. We zien de Nederlandse ambassadeur en bedanken hem voor het organiseren. Hij verontschuldigt zich voor de lange wachttijd. 

Die was inderdaad ongewoon. De ambassade was op het plaatselijke nieuws en er zijn nu drie landen in plaats van maar een. De interesse is duidelijk groot. Wij hebben geen spijt van het wachten, want we eten hier gewoon een gratis lunch. 

We krijgen twee bonnetjes voor bier of wijn en ik ben blij dat Luxemburg wijn heeft in plaats van het eeuwige bier. 

Verder doen we ons tegoed aan drie verschillende soorten kaas, Luikse wafels, Luxemburgse worst en ter plekke gemaakte stroopwafels. 

Alleen de friet slaan we over. Het is allemaal even lekker, vooral de wafels al passen die niet in mijn dieet.

We blijven ruim een uur en gek genoeg zie ik helemaal geen Nederlanders, die ik ken. Vroeger waren dat er minstens een aantal. 

Jammer, want het was altijd leuk even bij te praten. Na ruim een uur hebben we alles bekeken en gegeten. 

De Smurf voor Belgie, ze zijn dit jaar 65 jaar oud 

We besluiten het vandaag bij de ambassades aan deze kant van de stad te houden. Meestal is het een stuk drukker langs Massachusetts Avenue waar we vorige week waren. De volgende ambassades redelijk dichtbij de Nederlandse zijn Slowakije en Oostenrijk. 

Deze twee landen werkten ook samen voor dit evenement, want beide hoofdsteden liggen aan de Donau. We gaan eerst Slowakije binnen. Dat is interessant en er is weer heel wat eten, maar we hebben absoluut geen trek meer. 

We luisteren naar de muziek en lezen wat informatie over het land. Ik zou hier heel graag heen willen, net als Tsjechie. Toen wij nog in Europa woonden lagen die landen achter het ijzeren gordijn.

Als we in de rij voor de Oostenrijkse ambassade staan worden er mini jampotjes rondgebracht. Rick neemt de laatste zwarte bessen jam. Hij is daar dol op en gaat ervan genieten. 

Binnen is er apfel strudel en koffie, maar de rijen zijn lang en wij hebben nog steeds geen honger. Ook hier kijken we rond en lezen wat. Het haalt allemaal niet bij de Benelux.

Johann Strauss II

Buiten zien we Woom, een Oostenrijks kinderfietsenbedrijf. We zien dat ze peuterfietsen hebben zonder trappers. Die wilden wij al aan Fiona geven voor haar tweede verjaardag en deze zien er heel goed uit. 

Het is leren fietsen zonder zijwieltjes. Wij zagen onze buurkinderen ermee en dit bedrijf heeft een interessant programma. Wij gaan van hen bestellen. 

We zoeken de auto weer op en gaan nog kijken hoe het bij de Tsjechische en Hongaarse ambassades is, maar als we daar ook weer rijen zien besluiten we dat het genoeg is geweest. Ik heb enorme krampen in mijn voeten. Misschien moet ik toch de voetdokter weer een bezoek brengen. 

Het regent inmiddels ook gestaag. We hebben geluk gehad, want dat werd voor vanochtend voorspeld, maar toen bleef het gelukkig droog. Thuis laten we Orion uit en nemen dan even pauze.

Met de nadruk op "even", want Rick stelt voor naar Genki te gaan voor het avondeten. Dat is enorm populair en we willen er om vijf uur zijn voor de kans op stoelen aan de bar. Rick zet mij af en gaat dan parkeren. 

Jenny, die wij van een ander restaurant kennen en nu hier werkt, laat me ondanks dat ze nog niet open zijn binnen. Ik neem plaats aan de bar en Rick volgt al snel. 

Jenny vertelt dat haar restaurant in augustus open zal gaan en wij zijn uitgenodigd voor de familie en vrienden avond. Zo leuk!

We bestellen allebei de cocktail met rook. Dat geeft een extra smaak. Ik heb de mijne zonder suikersiroop en die smaakt heerlijk.

We beginnen met wat yakitori spiesjes, die allemaal zeer goed smaken. De andere gerechten, die we bestellen, zijn allemaal even lekker. Zo'n izakaya is iets wat duidelijk miste in ons gebied. Als we vertrekken zit het hele restaurant vol en het is pas net na zessen. 

Het was een superleuke dag ondanks het mindere weer. Het was erger voorspeld, dus we hadden geluk.

Zondag

De zon wekt ons weer en om half acht staan we op. We lagen er gisteravond vroeg in en hebben heerlijk geslapen. Nadat Orion aan zijn trekken is gekomen gaan we ons lijstje boodschappen afwerken. 

Natuurlijk beginnen we met Starbucks en onze gewoonlijke koffies en ontbijten. Dan steken we over naar de Giant waar we deze week niet zoveel nodig hebben. Het is grappig een heel aantal mannen met bossen bloemen en ballonnen te zien. Laatste moment Moederdag aankopen zijn dat duidelijk.

Hier vind ik ook mijn themafoto van vandaag

Kai heeft me een cadeaubon voor Greenheart voor Moederdag gegeven. Die is voor de winkel in Aldie en dat is drie kwartier rijden. Ik ga proberen of ik hem ook in Vienna kan gebruiken en dat is gelukkig het geval. Ik stuur Kai onderstaande foto, zo'n leuk cadeautje!

Na wat paddenstoelen van H Mart gehaald te hebben gaan we door naar de Mosaic District markt. Het is zulk mooi weer en er liggen allerlei verse groentes en fruit. Vandaag houden we het bij de paddenstoelen van King Mushroom. 

Thuis is het tijd om mijn cadeautjes van Katja en Rick uit te pakken. Van Katja krijg ik onderstaand feetje met een lampje dat met zonneenergie opgeladen moet worden. Ik zet haar op het deck voor een extra lichtje als het warm genoeg is om lang buiten te blijven zitten. 

Van Ricks cadeautje denk ik het doosje te herkennen. En jawel, er zit een schattige Iejoor Pandora bedel in. Die gaat meteen aan mijn Disney armband, zo leuk! Er zit ook een grappige kaart bij en Rick is een meester met woorden. Ik ben er nooit zo goed in mijn gevoelens op te schrijven. 

Gisteren heb ik niet gesport en had daar spijt van qua pijnen. Ik doe het vandaag dus maar netjes weer. Rick zet mijn machine op het deck en ik doe mijn Duolingo lessen terwijl ik trap. Rick werkt intussen in de tuin en maakt de hot tub klaar voor vanmiddag. 

Al gauw is het tijd om ons netjes aan te kleden voor de Moederdag brunch bij het Ritz Carlton hotel. De hostess blijkt een Nederlandse jongedame te zijn, die hier stage loopt. Rick sprak met haar aan de telefoon en herkende het accent. Zij vindt het hier heel leuk, dus dat is goed.

Deze brunch is altijd weer zo'n genot. Er is kaviaar, kreeftenstaarten, gerookte zalm, sashimi, verscheidene vleeswaren en kaassoorten en zoveel meer. Ik houd het echter bij bovenstaande en eet wat salades om ook groente binnen te krijgen. 

Zoals altijd eet Rick zwaardere dingen, zoals een filet mignon. Hij vindt de garnalen en zalm ook lekker, maar verder heeft vlees meer zijn voorkeur. De bediening is attent en we genieten met volle teugen. 

De tafel met de mini desserts ziet er prachtig uit. Het is moeilijk kiezen, maar ik neem een mini chocolade mousse bonbon, de mini pavlova met passievrucht en het champagne taartje. Ik ben gewoonlijk niet zo'n dessertmens, maar deze zijn overheerlijk! 

Het was de perfecte maaltijd en na afloop krijg ik een roos aangeboden. Er zijn nog andere dingen te doen, zoals een karikatuur laten maken of een professioniele foto. Verder kun je bij vertrek een zak snoep meenemen. Als de kinderen er waren geweest hadden we de foto gedaan, maar nu laten we dat gaan. 

Het is al bij tweeen als we terug bij de auto zijn. We besluiten meteen door te rijden naar Cana, een mooie wijngaard bij Middleburg. We vrezen dat het daar erg druk zal zijn, maar dat valt enorm mee. We bestellen beiden een glas rose. 

Op de veranda van de tweede verdieping mogen alleen mensen van boven de 21 komen. We gaan daarheen en vinden een paar heel gerieflijke stoelen. We hebben hier een ydillisch uitzicht over de wijngaard.

Het is zo rustig en mooi, we genieten ervan. Tot er een drietal achter ons komt zitten waarvan een van de mannen constant luid praat. De andere twee kunnen er geen speld tussen krijgen. Het zijn nogal persoonlijke dingen, die hij bespreekt. 

Rick en ik proberen het te negeren, maar op een gegeven moment begint het op onze zenuwen te werken. We moeten erom lachen dat iemand zoveel te vertellen heeft en zulke dingen bespreekt terwijl iedereen mee kan genieten (ik zal niet in details treden, maar laten we zeggen dat we dat zelfs niet van vrienden zouden willen weten.)

Zodra we onze wijn ophebben gaan we huiswaarts. Daar wacht me nog een verrassing: een pakje van Saskia. Daarin zit een schattig speeldoosje dat "You are my Sunshine" speelt. De tekst van binnen is zo lief dat de tranen me in de ogen springen. Alle drie de kinderen en Rick hebben me erg verwend!

Tijd om ons in badkleding te kleden en de hot tub in te gaan. Het water is veertig graden en we verlagen dat nu het weer warmer wordt. We bubbelen een half uur en dan moeten we opschieten om onze restaurant reservering van half zeven te halen. 

Als we Wren in het Watermark hotel binnenlopen is het vrijwel leeg. In plaats van een tafel gaan wij dan liever aan de bar zitten. We hebben beiden niet enorm veel trek. Rick houdt het bij de wagyu hamburger en ik neem een gerechtje met forel sashimi, nieuw voor mij, en de wagyu tartaar, ook een heel kleine portie. Het is perfect na de zware brunch. 

Het was weer een geweldige Moederdag! Ook Katja heeft een heel fijne dag gehad tijdens haar tweede Moederdag. Fiona gedroeg zich voorbeeldig tijdens hun brunch en avondeten. 

En zo is ook dit weekend alweer voorbij! Allemaal een heel fijne week gewenst!