Over gedag zeggen tegen een favoriet restaurant

Ook vandaag lukt het me niet lang na Rick op te staan.  Daardoor heb ik mijn ontbijt eerder gekookt en op en heb ik tijd om alvast wat op de plaats hard te lopen. Tegen de tijd dat we naar Starbucks gaan heb ik een derde van mijn stappen bijeen.

Inmiddels regent het en dat zal het de rest van de ochtend blijven doen. Gelukkig is het niet koud, want dat scheelt ook. Na onze koffies van Starbucks gehaald te hebben fotografeer ik een negen bij een benzinestation voor mijn themafoto. 

Na een nieuwe fles groentensap van Greenheart te hebben gehaald is het tijd voor Rick om aan zijn werkdag te beginnen. Ik maak mijn cardio af en oefen mijn brein met woordspelletjes en Duolingo lessen. 

Tegen twaalven bestel ik mijn lunch van Sweet Leaf. Dit keer kies ik de groentebladeren wrap met kip, bacon, tomaat en pico de gallo. Dat is een heel lekkere combinatie moet ik zeggen. Ik eet voordat ik met Judith ga praten, want zo'n wrap is nogal moeilijk eten met een hand. 

Om half een belt Judith en we keuvelen weer gezellig bij. Ik vind deze virtuele lunch zo leuk. Ik zie er iedere week naar uit. Even Nederlands kletsen en de tijd vliegt dan ook altijd voorbij.

Als Judith weer aan het werk gaat is het eindelijk droog. Ik besluit naar Vienna te gaan en daar te wandelen. Behalve bloemen fotograferen ga ik ook op zoek naar beschilderde bankjes. Er moeten er veertig zijn, maar ik vind er maar vier behalve degenen, die ik eerder vond. 

De tijd gaat snel en voor ik het weet is het na vieren. Ik ga terug naar huis en intussen komt de zon tevoorschijn. Het is aangenaam voor het huis en daar ga ik zitten tot Rick klaar is met zijn werk. 

In de Foodies groep lazen we tot onze teleurstelling dat een van onze favoriete Vietnamese restaurants, Four Sisters, na Moederdag zal sluiten. Wij komen er al jaren en een aantal van hun gerechten kunnen we nergens anders bestellen. 

We besluiten er vanavond te gaan eten. Daarin zijn we niet de enigen, want op een dinsdagavond zit het restaurant vol. Er komt net een tafel vrij waaraan wij plaats nemen. Voor de laatste keer zien we de mooie schilderijen en vele verse bloemen. 

We bestellen beiden de heerlijke Vietnamese loempia's en nemen de helft mee naar huis. Dan smullen we beiden van een van de lekkere biefstukgerechten met pittige limoensaus. Dat gerecht heeft Viet Aroma niet en zullen we zeer missen. 

Een van de "Four Sisters", die we al jaren kennen, komt even langs om te praten. We laten haar weten dat we het restaurant zullen missen. Hun huurcontract loopt af en ze vertelt dat een paar van haar zussen meer tijd willen voor hun gezinnen. Wij vermoeden dat de huur ook flink omhoog zou gaan met een nieuw huurcontract en een restaurant met lagere prijzen kan dat niet opbrengen. Zo ontzettend jammer!

Na een lekker maaltijd, maar ietwat bedrukt, omdat we dit eten niet weer zullen krijgen, lopen we terug naar de auto. Hopelijk blijft Viet Aroma hier in Vienna nog lang open. Ik vind pho heerlijk, maar de rest van de Vietnamese cuisine lekkerder.

Thuis krijgen we dankbare berichtjes van Katja en Saskia. Het is zowel Nurses' Week als Teacher Appreciation Week en we hebben bij hen allebei iets laten bezorgen om te laten weten hoe trots we op onze verpleegkundige en lerares zijn.