Over een avontuurlijke maandag

De dag begint bewolkt en het is "maar" 22 graden. Wel lekker genoeg om buiten te ontbijten en dat doe ik dan ook. Rick is vandaag vroeg en na mijn ontbijt vertrekken we naar Starbucks voor onze dagelijkse koffies.

Dan gaat Rick aan het werk en ik aan mijn cardio. Ik heb mijn 7500 stappen net bijeen als ik me klaar moet gaan maken voor personal training. Het is vandaag een stuk minder vochtig en zo'n aangename temperatuur dat ik besluit naar Sharon te fietsen. 

Sharon staat versteld hoeveel sterker ik de afgelopen paar maanden ben geworden. Ik gebruik nu 12 pond gewichten voor mijn armen, borst- en rugspieren. Alleen voor de schouders is het nog maar 5 pond. 

Het halve uur vliegt zoals atijd voorbij en op de terugweg stop ik even bij een van de bloementuinen. Het is een zee van bloemen en ik geniet er iedere keer weer van om de bezige bijen gade te slaan. Natuurlijk maak ik hier ook mijn themafoto (de onderste). 

Als ik onze oprit oprijd zie ik een prachtige zwaluwstaart vlinder op een van onze struiken. Ik zie er steeds meer, ook de zwarte. Ik hoop dat de katten van de buren niet op de vlinders gaan jagen, dat vind ik altijd zo zonde. Henry had vandaag weer een eekhoorn te pakken. 

Net na twaalven maken Rick en ik ons middageten klaar. Ik heb twee sneetjes bloemkoolbrood met brie en een heel bord met kleurig zomerfruit en groente. Allemaal van de markt, behalve de komkommertjes. Zo lekker is dat!

Dan is het tijd om naar het zwembad te gaan. Het zal vandaag vroeg sluiten, helaas, want het is zulk heerlijk weer. Zodra ik mijn spullen neer heb gelegd ga ik mijn baantjes trekken. Ik zie een bijtje in het water drijven. Het leeft nog dus ik schep het op het droge. Daar zit het een kwartiertje en is dan weg. Goede daad voor vandaag is gedaan. 

Na mijn kilometer gezwommen te hebben wil ik naar een podcast luisteren. De muziek staat weer eens keihard, ondanks dat ik al gevraagd heb het wat zachter te zetten. Ik moet de volumeknop van mijn telefoon op zijn hoogst zetten om de muziek niet zo hard door mijn podcast te horen dat het onmogelijk te volgen wordt. 

Dit gedoe met de muziek vind ik heel vervelend, want ik weet dat ik niet de enige ben, die zich eraan ergert. De liedjes zijn ook lang niet allemaal bekende hits. Ik stuur Lorraine een sms, want zij en Chuck zitten in het bestuur van het zwembad. Opeens staat de muziek een heel stuk zachter. Lorraine heeft ze flink op hun kop gegeven. Nu nog zien of het morgen niet weer hetzelfde liedje (of liever lied) zal zijn. 

Om kwart voor vier sluit het zwembad en ik maak aanstalten om naar huis te gaan. Op de parkeerplaats zie ik mijn buurvrouw en haar dochter. Lily, de dochter, is helemaal ontdaan. Er staat een witte auto in de hoek van de parkeerplaats en een man en een vrouw hebben letterlijk slaande ruzie. Het ziet er niet goed uit. 

Mel, mijn buurvrouw, vraagt of ik de politie kan bellen, want ze neemt Lily liever naar huis zodat zij niet meer hoeft te zien. Ik bel 911 (de Amerikaanse 112) en krijg een antwoordapparaat. Dan hang ik maar op en bel de Vienna politie. 

Die zenden een politieauto en ik moet aan de lijn blijven tot die komt. Daar ben ik niet zo blij om, maar doe het gehoorzaam. Zodra de agent er is hang ik op en loop in de tegenovergestelde richting van ons huis weg. Anders moet ik langs die auto en ik weet niet of ze doorhadden dat ik de politie heb gebeld. 

Als ik Rick opbel komt hij me meteen ophalen. We rijden nog een omweg naar huis ook. Misschien wat overdreven, maar je weet nooit. Mel en een paar andere buurvrouwen staan te kletsen en Mel verontschuldigt zich dat ze mij alleen liet. Hopelijk is de vrouw okay, want daar maakten we ons zorgen om. 

Rick en ik gaan even naar de Giant voor wat benodigdheden voor het avondeten. We eten vanavond garnalenburgers van Trader Joe's in koolhydraatarme tortilla's met tomaat en ui. Daarbij hebben we spinazie, want dat miste Rick zo. Het is een lekker zomers maaltje. 

Wat zou ik graag weten wat er met die vrouw is gebeurd. Een man, die een vrouw zo kan slaan, is niet iemand waar je bij wilt blijven. Het was akelig om te zien.