Over eindeloze donder

We zijn beiden op tijd naar bed gegaan gisteravond en daardoor staan we uitgerust om vijf over zeven op. Ik maak en eet mijn ontbijt, terwijl Rick zich klaarmaakt voor zijn werkdag. Dan gaan we naar het Pan Am Center om onze koffies van Starbucks te halen. 

Rick zet me vervolgens thuis af, want hij gaat vandaag in Reston werken. Ik begin meteen aan mijn cardio en ben daar om tien over negen al mee klaar. Zo heb ik tijd om van mijn nitro brew te genieten voor ik naar personal training moet. 

Sharon experimenteert met zwaardere gewichten om te zien hoeveel ik aankan. Natuurlijk wil ik me niet laten kennen en ga door zolang ik kan. Daardoor trillen mijn spieren helemaal, maar op een goede manier. 

Op de terugweg stop ik bij een van de bloementuinen voor wat foto's. Het is weer warm en vochtig en ik was vast van plan om bij de opening van het zwembad om elf uur te gaan zwemmen. Mijn lichaam heeft echter andere plannen, ik heb hoofdpijn en besluit een uurtje rust te nemen en dan na de lunch te gaan. 

Natuurlijk werkt de natuur niet mee, want ik zie allerlei stapelwolken in de omgeving. Om twaalf uur hoor ik de eerste donder al blijft het hier droog. Het dondert aan een stuk door als ik mijn lunch eet. Ik heb de kersen ontpit en mijn eten bestaat uit komijnenkaas op bloemkoolbrood en abrikoos en kersen. Heerlijk zomers. 

Eerder had ik optimistisch mijn bikini al aangetrokken, maar aangezien er overal onweersbuien zijn (behalve bij ons) verwacht ik voorlopig niet naar het zwembad te kunnen gaan. Ik doe maar weer normale kleding aan.

Een paar weken geleden vroeg ik op Facebook wat mensen zoal bij Trader Joe's kopen. Ik kreeg een waslijst aan ideeen als antwoord. Ook heb ik gezien dat ze er Delice de Bourgogne hebben. Ik besluit met mijn lijstje te gaan kijken wat ik er kan vinden. 

Het assortiment aan kazen had ik voorheen niet zo goed bekeken, maar ze hebben heel veel. Daaronder inderdaad mijn favoriete brie, maar ook Ricks geliefde Cotswold. Verder zie ik heel wat lekkers, maar het meeste zou bij ons niet op komen. 

De uiteindelijke "buit" is niet veel, maar wel heel lekker. Ik ben benieuwd naar de knoflookdip en de augurkkruiden. Verder gaan we hun garnalenburgers eens proberen, want die hebben vrijwel geen koolhydraten. 

Om drie uur is het eindelijk drie kwartier geleden dat de laatste donderslag werd gehoord. Ik loop naar het zwembad en "ren" tien baantjes in het water. Die 250 meter is genoeg om eindelijk de tien kilometer te bereiken dit seizoen. Vijftig kilometer gaat deze zomer niet lukken, misschien vijfentwintig?

Rick is inmiddels thuis en ik loop terug. We hebben vanavond ons wekelijkse happy hour met Christine en Chuck. We maken crackers met kaas als snacks. Die brie, ik kan me er ziek aan eten!

Het (iets meer dan een) uur wordt weer gezellig al is de connectie soms slecht. Christine en Chucks internet ligt eruit en ze gebruiken Christine's telefoon als een hot spot. Gelukkig hebben ze de nieuwe router al, die moet alleen nog geinstalleerd worden. 

Nadat we afscheid genomen hebben bestellen Rick en ik eten van Plaka Grill. We proberen de knoflooksaus, die ik bij Trader Joe's heb gekocht, met het gyro vlees en die is heerlijk! Het is "toum", romige knoflook, olie en zout. Het smaakt precies zoals we het bij de Libanese restaurants krijgen. 

Ondanks de vele onweersbuien werd het toch nog een fijne dag.