Over de miserabele terugreis

Ondanks dat de wekker om kwart over vijf gaat voelen we ons uitgerust. Het bed hier bij Citizen M. was werkelijk heerlijk. Ik heb volgens mij het beste geslapen in een hotel ooit. 

We hebben gisteren het meeste al ingepakt, dus het duurt maar een half uur voor we beiden klaar zijn. Als Rick boven gaat uitchecken krijgt hij te horen dat alles dan uit de kamer moet zijn, anders word ik erin opgesloten. Dat lijkt ons sterk, maar we gaan het maar niet uitproberen. 

Als we na het uitchecken beneden komen is de taxi er al. Die brengt ons binnen het kwartier naar het vliegveld. We zijn ook zo door de veiligheidscontrole heen en hebben dan nog bijna twee uur voor vertrek. 

We gaan naar de Star Alliance Lounge en ik eet daar mijn ontbijt. Rick gaat een worstje kopen en dat duurt eeuwen. Er staat dat we om tien over acht aan boord zullen gaan, dus ik ga op zoek naar Rick. Terwijl ik naar hem toe loop zie ik op mijn telefoon dat we nu een half uur vertraagd zijn. 

Daar gaat onze fijne lange overstaptijd in Brussel weer. Eindelijk om negen uur (drie kwartier vertraagd) stijgt de CityJet mini jet op. Anderhalf uur later zijn we in Brussel. Daar moeten we door een paspoortcontrole. 

Voor mij met mijn EU paspoort is dat zo gepiept, maar Rick komt in een lange rij te staan. Daardoor zijn we een van de laatsten, die aan boord gaan voor de vlucht naar Washington. We hebben Economy Plus zitplaatsen en zien een man, die niet in die stoel past, in het midden zitten. 

Meteen schiet me door het hoofd dat dat een ramp gaat worden. Ik heb al last van spierpijnen en nu zal ik me als een krakeling in allerlei bochten moeten wringen om wat comfortabel te kunnen zitten. De man heeft aan beide kanten de stoelleuningen omhoog gedaan, zodat hij tenminste een derde van zowel Ricks als mijn stoel inneemt. 

Binnen de kortste keren staat mijn lichaam in brand van de pijn. De man doet geen enkele moeite om zijn armen en benen wat bij elkaar te houden. Als we eenmaal na allerlei turbulentie op mogen staan ga ik meteen om een andere plaats vragen. 

Daarbij wilde ik niet huilen, maar ik kan de tranen van pijn niet tegenhouden. De bemanningen is heel lief, maar er is geen enkele stoel beschikbaar in de drie klassen. Ik krijg aspirine om te kijken of dat beter helpt dan ibuprofen. Ook mag ik de leuning aan het gangpad omhoog doen om meer plaats te hebben. 

Wij hebben flink wat geld betaald voor deze tickets en de heenweg was al een ramp. Nu is de terugweg ook allerminst gerieflijk, dus ik schrijf op Facebook United aan. Ik wil hier echt wel wat vergoeding voor krijgen. Ze zijn zo bang om mensen met obesitas te kwetsen, maar wat dan met ons? 

Als ik gewoon in mijn stoel zit raakt mijn hele linkerkant de billen en benen van een mij compleet onbekende man op ongemakkelijke manier aan. Ik moet me dus zo klein mogelijk maken om dat niet te doen, maar hij doet geen enkele poging zijn benen tegen elkaar aan te doen of wat ook. 

Ook tijdens het eten moet ik wachten tot hij klaar is, want ik kan niet bij mijn bord. Het eten is wel lekker, ik heb het vegetarische gerecht met linzen. De sympathieke flight attendant komt me af en toe een glaasje wijn brengen. Dat haalt de heel scherpe kantjes er wel vanaf. 

De landing kan me niet snel genoeg komen! Waarschijnlijk doordat ik zo verkrampt heb gezeten zijn mijn benen helemaal opgezwollen. Dat heb ik anders nooit. Hopelijk gaat het snel weer weg.

Met onze Global Entry zijn we zo door de paspoortcontrole en douane. Dan moeten we even op onze bagage wachten, maar het gaat snel. Eindelijk loopt deze reis ten einde. Een vriendelijke taxichauffeur brengt ons thuis. 

We brengen de tassen naar binnen en gaan dan naar Pazzo Pomodoro voor het avondeten. Daar zie ik Peggy zitten en zij ontmoet Rick ook. We praten tot zij weer aan het werk moet. Dan bestellen we een pizza en eten daar de lekkernijen vanaf. 

En zo eindigt de reis naar Denemarken en ondanks alle reisperikelen hebben we genoten. We zijn zo blij met onze kersverse schoondochter! Haar familie is ook zo leuk en we zien ernaar uit hen voor hun kerkelijk huwelijk in Spanje te ontmoeten.