Over een modderige maandag

Maandag, zucht, en als ik om kwart over zeven wakker word is Rick al uit bed. Ik heb voor de verandering niets gehoord. Het is tijd om aan de dag te beginnen. 

Beneden maak ik ontbijt en terwijl ik dat eet vertrekt Rick. Hij heeft een afspraak met zijn handdokter voor zijn karpaaltunnelsyndroom. Dit keer geeft de dokter Rick een cortisonen injectie en in oktober zal hij de operatie krijgen. 

Intussen doe ik mijn cardio. Maar goed dat ik er net mee klaar ben als de klusjesmannen komen, want die staan op het deck en ik voel me dan zo bekeken. Ze komen verrotte planken van het deck vervangen en een aantal dingen schilderen in huis. 

Orion gaat natuurlijk helemaal uit zijn dak. Ik doe hem met zijn ontbijt in zijn bench en ga dan koffie halen. Met mijn nitro brew rijd ik even langs de bank om mijn verdiensten van de afgelopen week op mijn rekening te zetten. 

Dan is het tijd om naar personal training te gaan. Sharon heeft wat nieuwe oefeningen voor mij met flink zware gewichten. Na afloop trillen mijn spieren helemaal!

Direct na het halve uur gewichten ga ik naar Whole Foods. Daar breng ik weer eens een kledingstuk om terug te sturen naar Amazon, maar ik heb nu wel gevonden wat ik zoek, dus dat is fijn. 

Daarna werk ik een boodschappenlijstje af en neem wat foto's in het tuintje naast de zaak. De Ayr Hill Garden Club houdt het allemaal bij en het ziet er altijd keurig en vrolijk uit. 

Rick en ik maken een vroege lunch. Ik vind de verse tomaten, pruimen en perziken van de markt zo ontzettend lekker! Ik maak er een heel bord vol mee. Verder heb ik twee sneetjes bloemkoolbrood met twee zalm "hot dogs", die laatsten zijn erg smakelijk. 

Voor iedereen binnen komt schilderen ontsnap ik naar het zwembad. Ik zie er een aantal dames, die ik ken. Lois en ik praten een tijdje en ze geeft me een paar goede ideeen voor Egypte. Daaronder papieren zakdoekjes, omdat er niet overal wc papier schijnt te zijn. 

De volgende kinderpauze zwem ik twintig baantjes en de daaropvolgende ren/zwem ik er nog eens twintig. Dat is de laatste keer dat ik in het water kan, want net als ik erover denk dat om kwart voor vier nog eens te doen horen we een flinke donderklap. 

Het spettert al wat als ik naar huis loop, maar eenmaal binnen barst het los. Het eerste deel is onweer, maar daarna blijft het maar plenzen! Er wordt een flash flood warning aangekondigd. Dat betekent dat rivieren en beekjes opeens buiten hun oevers kunnen treden. Met ons heuvelachtige landschap kan dat gevaarlijke situaties opleveren. 

In Washington raakten een aantal auto's binnen een paar minuten helemaal onder water in een tunnel. Datzelfde water drong een hondendagverblijf binnen. Die overstroming was zo erg dat er een aantal honden zijn overleden. Gelukkig geen mensen, maar je zult je hond maar daar hebben voor de dag. Zo zielig!

Wat regenfoto's. De onderste is mijn themafoto voor vandaag

Als het wat droger is vertrekken Rick en ik naar Home Depot. Daar kopen we een pot verf voor het deck. Dat moet eerst drie maanden aan de elementen onderhevig zijn voor het geverfd kan worden. Rick wil echter voorbereid zijn. 

Ons avondeten bestaat vandaag uit een tray bake. Op de bodem spinazie en daar bovenop bot met pesto erop, daaromheen doe ik kleine kerstomaatjes en zwarte olijven. Even in de oven en het is heerlijk. Ik zou willen dat ik meer van dit soort recepten kon vinden. 

Een Facebook/blog vriendin was vandaag toevallig in Leusden Zuid waar mijn ouders woonden tot we naar de VS verhuisden. Ik heb er maar zeven jaar gewoond en vond het afschuwelijk. Klein bekrompen dorpje, destijds waren we "vies", want we kwamen uit Afrika. Mijn broer en ik werden genadeloos gepest. 

Dat alles slechts vijf kilometer buiten Amersfoort. Waarom mijn ouders niet weer in Amersfoort gingen wonen na Afrika zal voor altijd een raadsel blijven. Toch doet het me wat dit huis weer te zien. Er liggen natuurlijk veel herinneringen, veel niet fijne maar toch ook wel prettige. 

Marion maakte wat foto's van ons vroegere huis aan de Wilhelmina van Pruisenlaan. Veertig jaar zijn voorbij gegaan sinds we naar de VS vertrokken. Het huis ziet er nog vrijwel hetzelfde uit. Een boom, die mijn vader plantte, is nu hoger dan het huis. 

Die postbus ziet er nog hetzelfde uit. Toen wij er woonden werd die ieder jaar zonder uitzondering rond Oud en Nieuw met vuurwerk opgeblazen. Zou dat nog steeds zo zijn? Ik zou best met de huidige bewoners willen praten en horen hoe het leven in Leusden Zuid tegenwoordig is. Vast veel leuker dan hoe ik het ervoer.

In ieder geval dank je wel, Marion, voor de "trip down Memory Lane" zoals we hier zeggen. De kinderen en mijn broers en zus vonden het ook leuk de foto's te zien.