Over een onverwachts rustige dag

Eigenlijk zou ik vanochtend ook een rondleiding hebben, maar mijn arme klanten hebben hun ESTA nog niet en kunnen de Verenigde Staten niet in. Ik blijf dus wat langer liggen en op mijn telefoon lezen. 

Om half acht ben ik beneden en maak mijn ontbijt en schenk een mok koffie in. Het is warm en droog genoeg om weer eens op het deck te eten. Het smaakt buiten met het gezang van de cardinaaltjes net iets beter. 

Rick was vroeg op en ik later dan gewoonlijk. Hij is dan ook al klaar om op pad te gaan als ik de laatste hap van mijn ontbijt neem. We halen onze koffies van de Starbucks in Vienna en dan gaan we een route van Pokemon Go doen. Die is vlakbij ons huis, dus die kunnen we vaker lopen. 

Het is nog voor negenen als Rick aan het werk gaat en ik aan mijn cardio. Als ik daar klaar mee ben doe ik een pittige onderlichaam gewichtenroutine. Een kwartier rekken en strekken daarna en dan vind ik het weer genoeg voor vandaag. 

De rest van de ochtend besteed ik aan Duolingo en woordspelletjes. Zo is het al gauw tijd om het middageten te maken. Rick heeft vrijdag Delice de Bourgogne gekocht en daar besmeer ik twee sneedjes bloemkool mee. Daar heb ik een tomaat en komkommersalade bij. 

Na het eten loop ik naar het zwembad. In de tuin van onze buren vind ik mijn Schaduwen en Reflecties foto voor vandaag. Jennifer heeft een spiegelende bal.

Kennelijk is ons zwembad nu opeens het beste zwembad (van wat weet ik niet). Ik zoek een stoel onder een parasol uit en zie dan Lois in het water. We trekken langzaam wat baantjes en praten ondertussen bij. 

Als Lois naar huis gaat lees ik verder in mijn boek. Het weerbericht zei dat er tien procent kans op buien is vandaag. Die ene bui komt natuurlijk precies over ons heen. Gelukkig zit ik droog onder mijn parasol. 

Het plenst, maar het duurt niet lang en de zon is snel weer terug. Ik zit helemaal in mijn boek en opeens staat Rick voor mijn neus. Hij komt een duik nemen en gaat daarna boodschappen doen. Hij heeft mij daar niet bij nodig, dus ik blijf op mijn ligstoel lezen. 

Tegen vijven is mijn boek uit en loop ik naar huis. Rick is aan het praten met Jose, onze klusjesman. We hebben hem sinds de coronatijd niet meer gezien en hij vertelt dat hij een jaar in El Salvador moest blijven, omdat de grenzen gesloten waren door Covid. Rick is altijd zeer te spreken over Jose's werk en zijn prijzen zijn heel schappelijk. 

Voor ons avondeten grilt Rick lamsgehakt spiesjes met Turkse kruiden. Daar hebben we komkommersalade bij en tortilla's als "pita's" met tzatziki. Het is een smakelijk maal en Orion heeft zijn ogen constant op mijn eten gericht. Jammer genoeg voor hem gaat het helemaal op. 

Voor degenen, die Below Deck Down Under kijken, een waarschuwing dat aflevering 6 en 7 inderdaad heftig zijn. Gelukkig werd het allemaal heel goed opgevangen door de kapitein en Aesha. De sociale media hier staan er vol van. En nu is het tijd om mijn brein aan het werk te zetten tijdens Jeopardy.