Over een leuke woensdag

Zonder wekker lijk ik steevast om tien voor half acht wakker te worden. Als ik beneden kom is er net een stuk bij de Today Show dat onderzoek uitwijst dat het goed voor je is om op je eigen tijd wakker te worden. Natuurlijk heeft lang niet iedereen die luxe. 

Mijn paddenstoelen, spinazie en ei in een eiwrap ontbijt is nog steeds mijn favoriet. Het verveelt gewoon nooit. Na het eten ga ik vast wat cardio doen terwijl Rick zich gereed maakt voor zijn werk. 

Aangezien Rick wil wachten tot de HOV3 (met drie of meer in een auto zitten anders moet je betalen) om half tien voorbij is gaan we in Vienna een lijstje afwerken. Als eerste natuurlijk Starbucks en dan gaan we naar FedEx waar Rick probeert zijn paspoort te verzenden. 

Dat kan echter niet want het moet naar een postbus en FedEx bezorgt niet aan postbussen. Dan moet het toch (zoals ik al voorstelde, maar niemand is eigenwijs) bij het postkantoor gebeuren. Daar is er onduidelijkheid of er een postzegel voor het terugzenden bij moet. Rick gaat vanmiddag dus even terug als de paspoortexpert er is. 

Als laatste lopen we de Whole Foods binnen. Daar koopt Rick plakjes Goudse kaas voor zijn lunch. Die komt uit Wisconsin en aan de smaak wist ik ook meteen dat deze kaas niet uit Nederland kwam. Ik neem een pak amandelmelk mee. 

Thuis maakt Rick weer zijn lunch en vertrekt dan naar kantoor. Ik ga verder met sporten. Nadat ik drie kwartier cardio heb gedaan doe ik nog twintig minuten onderlichaam krachttraining. Dan eindig ik met een stretchroutine. 

Na mijn douche doe ik weer een heel aantal Duolingo lessen. Het verbaast me hoe makkelijk Grieks gaat. Er zijn opvallend veel overeenkomsten met Romaanse talen. Natuurlijk ook heel andere woorden, maar de zinsopbouw en dergelijke zijn heel logisch, heel anders dan Arabisch.

Duolingo heeft besloten dat ik een deel van mijn Arabische cursus over moet doen. Dat is prima, want zo blijven woorden beter hangen. Ik sluit af met Italiaans en Frans. Ik moet eigenlijk ook Spaans doen van mezelf, maar vind de andere talen leuker. 

Zo is het al gauw na twaalven. Ik maak hetzelfde bord met mini komkommertjes en tomaatjes en bloemkoolbrood met brie als de afgelopen paar dagen. Ik had gehoopt in de zon te kunnen eten, maar die laat zich opeens niet meer zien, dan maar binnen. 

Nog steeds op zoek naar betaalbare siermais besluit ik het Merrifield Garden Center een bezoek te brengen. Ik rijd door andere straten in de buurt dan gewoonlijk en het is leuk alle Halloween versieringen te zien. Onderstaande vind ik heel leuk gedaan. 

Dit tuincentrum is een stuk groter dan DePaul's en ook hier staat alles leuk uitgestald. Terwijl ik naar de mais zoek maak ik de nodige foto's. Die mais vind ik ergens in een ver hoekje en hier is het een dollar goedkoper, $14. Het ziet ernaar uit dat wij deze Thanksgiving geen siermais zullen hebben. 

Het zou de hele dag zonnig zijn met 18 graden en ik had gehoopt buiten te kunnen lezen. Helaas krijgt de bewolking de overhand en ga ik toch maar binnen lezen. Nummer dertien in de Port Danby serie van London Lovett is net zo leuk als de twaalf boeken ervoor. 

Rick komt om half vijf thuis en we gaan naar een marktje in The Boro waar Zenola een kraampje heeft. Wij zijn nieuwsgierig naar hun verdere plannen nu het restaurant gesloten is. We spreken met Mrs. Zenola en ze concentreren zich nu op markten en catering. 

We kopen ieder een zakje met hun super lekkere fatayer (spinazie in heel dun deeg). Dan lopen we verder door het heel kleine marktje. We kopen ook nog een zakje met gekruide hazelnoten van een ander bedrijfje. Al lopend smullen we van de fatayer.

Rick heeft zin in een margarita en we strijken neer aan de bar van El Bebe. De bartender is ontzettend leuk en mijn Old Fashioned met tequila erg lekker. Het is jammer dat Mexicaans eten zoveel koolhydraten heeft. Of althans, wat ik echt zou willen van het menu. Ik wil de tortilla's eten anders is het gewoon niet mijn ding. 

We blijven hier dus niet eten. We lopen naar Circa om de hoek, maar daar is het ontzettend druk. Mensen eten zelfs buiten, terwijl het er niet warm genoeg voor is wat ons betreft. Dan lopen we naar North Italia. 

Hier is het ook heel druk, maar er komen net twee plaatsen vrij aan de bar. Ze hebben hier een lekker plankje met charcuterie en kaas en dat bestel ik. Rick heeft bruschetta en braised short ribs. We smullen van onze keuzes. We staan wel versteld hoe druk het overal is op een gewone woensdagavond. 

Thuis gaan de kaarsen en feeenlichtjes aan en Rick en ik kijken Celebrity Jeopardy. Daarin spelen bekende Amerikanen het trivia spel met veel makkelijkere "antwoorden" dan het gewone Jeopardy. "Antwoorden" omdat de spelers met een vraag moeten antwoorden. Bijvoorbeeld: This is the capital of the Netherlands, antwoord: What is Amsterdam? 

Het is een heel leuke show voor mensen zoals ik, die heel veel nutteloze feitjes weten. En ik leerde net iets nieuws: het Amerikaanse woord "quack" wat een onbekwaam iemand betekent komt van het Nederlandse woord "kwakzalver". Nooit te oud om te leren.