Over ontbijt en de terugrit

Om kwart voor acht staan we op. Ik word wakker van Ricks voetstappen, want was nog heerlijk in Dromenland. 

Zoals altijd zijn wij al heel snel klaar en ingepakt. Katja vraagt of wij Fiona even in onze kamer kunnen hebben zodat zij in kunnen pakken. 

Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! Het kleintje vindt het prima bij Omi en Grandpa. Als Katja er weer is gaan we naar de lobby. 

Daar geeft Katja Fiona wat Froot Loops en wij maken een kop koffie. Om de een of andere reden is die erg bitter. 

Als Kevin beneden komt met hun bagage laden we de auto's in en stellen de GPS in op The Friendly Toast. 

Die ligt in Cambridge vlakbij de campus van Harvard. We vinden met gemak een parkeerplaats en hebben geluk dat er nog net een grote tafel beschikbaar is. 

Het is een ontzettend leuk restaurant met kleurig meubilair zoals je in diners uit de jaren vijftig ziet. Het blijkt uit mijn blog dat Rick en ik vorig jaar bij een andere locatie van deze keten hebben ontbeten. 

Rick neemt hetzelfde als vorig jaar, de eggs Benedict met corned beef hash. Ik heb de avocado toast met gerookte zalm die ik met smaak eet. 

Voor Saskia is er de vegan burrito en Katja en Kevin vinden hun eten ook erg lekker. Alleen Fiona laat zien dat ze twee is. 

Voor haar komt er French toast van het kindermenu, maar Katja heeft het in stukjes gesneden en dat was niet de bedoeling. Eerst probeert Fiona het weer in elkaar te zetten, maar als dat niet gaat is ze niet stil te krijgen en weigert te eten. 

Gelukkig is de serveerster wel wat van kinderen gewend en brengt nieuwe toast. Dat is wat Fiona wilde en naast Saskia eet ze toch nog heel wat. Grappig genoeg laat ze Saskia er wel stukjes vanaf scheuren. Peuters! 

En dan is het moment van afscheid alweer aangebroken. De anderen gaan nog naar het Childrens Museum, maar Rick en vangen de terugrit aan. 

De koffie bij het restaurant was het enige waar we niet weg van waren. We moeten toch tanken en stoppen bij een van de eerste plaza's. Daar is een Dunkin en die hebben goede koffie. 

Daarmee kunnen we een hele tijd vooruit en rijden zonder oponthoud naar en door Connecticut. 

Net voordat we de drukte van New York ingaan stoppen we om een uur of twee bij een plaza met een Subway. Daar bestel ik een salade en Rick een flatbread. Het is smakelijk en lekker veel groente. 

Natuurlijk komen we voor de George Washington Bridge flink in de file te staan. Het geeft ons wel gelegenheid iets van de skyline van New York te zien. 

Hier verliezen we zeker een uur, maar Waze heeft dat bij de aankomsttijd ingecalculeerd. Op de NJ Turnpike is het beter rijden. 

We stoppen in Delaware nog een keer om te tanken, naar de wc te gaan en een snack te kopen.

Helaas begint het bij Baltimore flink te regenen. Dat is niet fijn rijden, maar gelukkig is het na de Fort McHenry tunnel weer droog.

Als we dichtbij Vienna zijn bestel ik eten van Aditi Gourmet. Tien minuten later zijn we thuis. Ik heb veel pijn en ben zo blij in mijn luie stoel te kunnen zitten. Ik steek voor het eerst dit seizoen de kaarsen aan. Zo gezellig!