Over Ricks operatie voor carpaletunnelsyndroom

Half acht komt weer snel. Rick is al op, hoewel hij nuchter moet blijven tot na twaalven. Ik zou dan lekker lang in bed blijven liggen. Gelukkig mag hij nog wel een kop thee, iets wat hij iedere ochtend drinkt. 

Nadat ik mijn ontbijt gemaakt en gegeten heb gaan we Vienna in. Eerst gooien we het lege glaswerk in de daarvoor bedoelde paarse bak. Dan gaan we door de Starbucks drive thru om mijn nitro brew op te halen. 

De opblaasfiguren zijn wel vrolijk zo in de zon

Weer thuis ga ik aan mijn cardio. Ik trap vijfendertig minuten heel hard op mijn mini elliptische machine en dat moet genoeg zijn voor vandaag. Nadat ik heb gedoucht moeten we namelijk naar Herndon voor Ricks operatie aan zijn rechterhand. 

Rick heeft carpaletunnelsyndroom in beide handen, maar het is heel slecht in zijn rechterhand. Die gaat dus eerst onder het mes. Herndon is zo'n twintig minuten rijden en ruim op tijd zet ik Rick af bij Ortho Virginia. 

Zijn operatie zal om tien voor half een plaatsvinden en daarna moet Rick nog een uur bijkomen. Daardoor denk ik nog ruim de tijd te hebben om bij Whole Foods lunch te halen en die thuis te eten. Dat is niet het geval, want ze konden Rick vroeger behandelen en als ik mijn lunch afreken sms-t hij al dat hij klaar en wakker is. 

Dan besluit ik maar in het cafe van Whole Foods te eten. Ik heb een salade van de salade bar en Scampi garnalen. Het is erg lekker, maar ik voel me wel  gehaast nu. Na het eten vertrek ik meteen naar Herndon. 

Langzaamaan zien we wat herfstkleuren verschijnen her en der

Daar moet ik naar binnen waar de verpleegkundige instructies geeft. Ze doen dat met de persoon, die voor de patient zorgt, omdat de patient na de anesthesie makkelijk dingen vergeet. Dan rijd ik de auto naar de zijingang en wordt Rick in een rolstoel naar buiten gebracht. Het is half een, tien minuten nadat zijn operatie eigenlijk had moeten starten! 

Rick heeft natuurlijk flinke trek en in Vienna gaan we langs de McDonald's voor een quarter pounder met kaas. Daar hebben we allebei Diet Coke bij, die van mij zonder ijs, die van Rick met. Dan rijd ik door naar Walgreens waar een pijnstiller klaar ligt voor Rick.

Als ik Rick op de bank heb geinstalleerd ga ik een tijdje voor het huis zitten lezen. Ook vandaag is het heerlijk weer met een graad of 23. Tegen vieren ga ik naar binnen om me klaar te maken voor het happy hour van vanavond. 

Rick is nota bene aan het werk! Hij mag meteen na de ingreep weer typen en moet alleen de wond droog houden en niet zwaar tillen. Het vervelende slaapgevoel in zijn hand is ook meteen weg, zo fijn voor hem!

Om kwart voor vijf komt Maria me ophalen en we gaan naar California Shabu Shabu. Maria heeft dat een tijd geleden al eerder met mij gegeten, maar voor de meesten, die vanavond komen, is het iets nieuws. 

We zijn met zijn zevenen en het wordt een groot succes. Iedereen vindt het heerlijk en ondanks dat we in een rij zitten in plaats van een tafel vloeit het gesprek onderling goed. Maria moet vroeger weg om bijles te geven, dus ik rijd terug met Serena, want het is al half acht als we vertrekken. 

Zoals altijd bedankt iedereen mij voor de restaurant keuze. Het leek mij gewoon leuk eens iets anders te doen en gelukkig viel dat in goede aarde. Volgende maand gaan we weer naar een "gewoon" restaurant. 

Als ik thuiskom is Rick in de basement en heeft eten laten bezorgen. Het is alsof hij geen operatie heeft gehad. Zijn hand doet bijna geen pijn en hij voelt zich beter dan voor de operatie. Hopelijk blijft dat zo, en van wat ik weet van anderen, die deze operatie hebben gehad, is dat wel het geval.