Over een fibromyalgie dag

Ricks wekker gaat om half zeven, want hij heeft een belangrijke presentatie om negen uur. Ik draai me nog eens om en voor ik het weet is het kwart voor acht. Mijn hele lichaam doet pijn en ik lees wat op mijn telefoon. 

Als Rick met Orion boven komt om te douchen ga ik naar beneden. Daar maak ik mijn ontbijt en Rick heeft al koffie gezet. Het smaakt me allemaal weer heel goed. 

Zodra mijn koffie op is ga ik drie kwartier op de mini elliptische machine trappen. Hopelijk helpt dat de pijn wat te verlichten. Eigenlijk moet ik ook gewichten doen, maar met de vele pijn ben ik bang het alleen maar erger te maken. 

Rond half tien is Rick klaar met zijn presentatie en we gaan samen naar het Pan Am Center. Eerst halen we wat boodschappen van Safeway. Daarna lopen we de Starbucks binnen om onze wel verdiende koffies te halen. De nitro brew van dit cafe is om de een of andere reden altijd beter dan die van Vienna. 

Thuis geniet ik van mijn koffie en doe mijn Griekse lessen op Duolingo. Intussen vermaak ik me met een schattige eekhoorn op het deck. Orion lijkt wat beter, maar hij blaft niet zo lang, want dan moet hij weer hoesten. 

Al gauw is het tijd om aan de lunch te denken. Ik warm de Italiaanse bruiloftsoep op en vul mini paprikaatjes met brie en Boursin. Die waren beiden nog over van ons Oud en Nieuw buffet en zijn nu op. Ik vind het erg lekker dus zal waarschijnlijk nieuw kopen voor verdere lunches. 

Het vervelende van een slechte fibromyalgiedag is dat geen enkele pijnstiller helpt. Ik heb nu van een Facebook vriendin hier in Virginia informatie gekregen over medische marihuana. Dat wil ik graag eens proberen, maar wist niet hoe dat hier in Virginia werkte.

Al heel lang weet ik dat het het beste is de pijn te negeren en gewoon verder te gaan met mijn dag. Om twee uur parkeer ik bij Lofty Salon. Hier kleurt Carmen mijn haar en wenkbrauwen weer mooi bij. 

Na afloop breng ik een vlag terug naar Whole Foods. Die had ik besteld om van het deck te hangen, maar hij blijkt hetzelfde te zijn als een van de vlaggetjes voor. Vandaag zal al een andere vlag bezorgd worden, die ik morgen op ga hangen. 

Op zoek naar mijn zwartwit themafoto van vandaag ga ik een stukje op het W&OD pad wandelen. Daar zie ik een tafereel met veel herhalingen en scherpe lijnen. Dat is altijd een goed iets met zwartwit. Er staat een venijnige wind, die door merg en been gaat, dus ik zoek snel de auto weer op.

Thuis speel ik wat Animal Crossing en dan vraagt Rick of ik zin heb om wat te gaan drinken bij Yard House. Hij wil zijn succesvolle presentatie vieren. Het is tien voor half vijf als we de bar naderen en die zit helemaal vol!

Gelukkig is er nog een stoel vrij en de vrouw naast mij rekent net af. Het is een heel grote bar dus het verbaast ons dat die zo vroeg midden in de week al zo druk is. Rick neemt een van zijn favoriete biertjes en ik een bloody Mary martini. Daarbij delen we hun heerlijke tonijn sashimi. 

Het is een leuk uitje en voor we naar huis gaan lopen we nog even Crate & Barrel in. Hier hebben ze meubelen, servies, glazen en keukenspullen. We kopen er een wijnglas en een metalen spatel. Langzamerhand vervangen we ons eeuwenoude spul door betere, modernere versies.

Het is lang geleden dat ik moest huilen van de pijn, maar vanavond gebeurt dat toch. Ik baal er zo van! Het vreet energie, die ik veel liever voor uitjes, bijvoorbeeld naar Washington zou gebruiken. Ik weet dat het aan het weer ligt en hoop dat de barometer snel minder gaat schommelen.

Vanavond eten we garnalen burgers met koolhydraatarme mini tortilla's in plaats van broodjes. We hebben er bloemkool"tots" bij. Het is een zeer smakelijke maaltijd en makkelijk te maken. 

Hopelijk word ik morgen met minder pijn wakker. Het blijft worstelen in de winter, vooral met schommelende temperaturen en regen en wind.