Over een onverwachte sneeuwdag

Tot onze verrassing zien we een witte wereld bij het wakker worden. Er werd voorspeld dat dit vanavond pas zou komen. Daardoor zijn er ook allerlei ongelukken gebeurd, want het is spekglad. 

Hierdoor nemen we mijn auto naar het centrum, die is zwaarder dan die van Rick en heeft betere banden. Er is niemand bij Starbucks en sowieso is het rustig qua verkeer. Veel mensen hebben net als Rick vrij vanwege Martin Luther King Jr. Day. 

Al Pokemon Go spelend eten we ons ontbijt op. Dan gaan we naar Greenheart voor een paar flesjes groentesap. Als laatste is Giant aan de beurt. Een van de boeketten rozen van Safeway zag er alweer treurig uit. Giant heeft heel goede bloemen en ik neem een bos rode anjers mee. Eens kijken of die wat langer blijven staan. 

Thuis doe ik eerst een half uur cardio en vermaak me over de besneeuwde eekhoorns op ons deck. Dan volgt een krachttraining routine en als laatste een rek- en streksessie van mijn andere app. Het doet me goed zo bezig te zijn. 

Het sneeuwt gestaag, maar licht, dus er blijft nog niet veel meer liggen dan er al was. Ik doe mijn Duolingo en dan gaan we lunch halen. De wegen zijn alweer stukken beter dan vanochtend. Rick neemt chili van Potbelly en ik een salade van Cava. 

Daarna gaat Rick proberen de sneeuwblazer aan het werk te krijgen. Die is de hele vorige winter niet gebruikt en lijkt niet van plan mee te werken. Rick blijft proberen. Volgens mij is dat ding niet nodig, maar buurman Chuck (mede-eigenaar) wil hem paraat hebben. 

Intussen speel ik Animal Crossing met Christine. Zij bezoekt mijn eiland en doet mee aan het dagelijkse stretchen. Ik lig er dubbel om dat we zo virtueel kunnen dansen samen. Als Christine weer naar haar eigen eiland is ga ik opwarmen bij de open haard. Volgens mij hebben we die vorig jaar ook niet aan gehad. Dat was zo'n milde winter. Niet dat ik daarover klaagde. 

Rond vier uur maakt Rick de hot tub klaar. Het sneeuwt nog steeds en het is een unieke ervaring om hier thuis in de sneeuw te bubbelen. Dat hebben we weleens in ski oorden gedaan, maar nog nooit hier. Het is heerlijk en goed voor mijn spieren. 

Orion is dol op sneeuw en stukken beter vandaag

We besluiten om als afsluiting van dit lange weekend bij Royal Nepal Bistro te gaan eten. Rick zet mijn auto op 4WD. Dat is niet echt nodig, maar de straten zijn besneeuwd en daarvoor hebben we vierwielaandrijving tenslotte. Het is hier heel heuvelachtig en dat zorgt voor gevaarlijke glijmogelijkheden. 

We komen zonder kleerscheuren bij het restaurant aan en daar is het tot onze verbazing best druk. Het is dan ook echt comfort food uit het land met Mount Everest.  We krijgen een klein kopje met hun heerlijke linzensoep als welkom.

Dan bestellen we allebei het voorafje van waterbuffelvlees. Oei, dat blijkt ontzetttend pittig te zijn! Maar het is ook zo lekker dat ik ervan blijf eten en Rick ook. Ik drink wel vier glazen water om mijn mond te koelen. Het restaurant is wat koud, maar na dat gerecht heb ik het heerlijk warm.

Mijn hoofdgerecht heb ik al eens eerder gegeten. Het is paneer kaas met paddenstoelen in een tomaten-uien saus. Gelukkig is dit niet zo pittig. Rick heeft een lamsgerecht dat hem zeer goed smaakt. De bediening is ook zo vriendelijk! Ik ben blij dat ze ook op maandag een goed aantal klanten hebben.

Het sneeuwt nog licht als we naar huis rijden. Ik denk niet dat we nog veel meer krijgen, maar er ligt een centimeter of vijf en dat betekent dat onze 729 dagen sneeuwdroogte voorbij is. Ik moet toegeven dat ik het mooi en leuk vind, maar blij ben dat er niet meer valt.

Morgen zijn de scholen gesloten, want er is hier geen budget om alle straten schoon te maken. Schoolbussen zijn oude krengen, heel gevaarlijk met sneeuw en gladde wegen. Iedereen blij dus, behalve Rick, want die kan gewoon van huis uit werken. Dat is daar dan weer een nadeel van.