Over zaterdag

 Vandaag een apart blog voor zaterdag, want onze vakantie begint morgen. Blogger doet weer eens raar en het lukt me niet de foto's in het midden te krijgen. 

Voor de verandering ben ik eens eerder op dan Rick. Die volgt niet veel later en na Orions wandeling gaan we Vienna in. Daar halen we onze koffies en egg bites van Starbucks. We spelen wat Pokemon Go tijdens het eten.

Dan is het markttijd. Gisteravond heb ik nog op het nippertje mijn Rooster groentesap van Green Heart besteld. Die wil ik mee op vakantie nemen want we nemen een koelbox mee. Het is maar goed dat ik van tevoren heb besteld, want de klant voor mij nam alle aanwezige Roosters mee. Verder hebben we niets nodig, maar het is altijd weer leuk door het kleurige marktje te lopen. 

Thuis begint Rick aan dingen in de van doen en ik doe mijn stappen op de plaats. Als ik er 8000 heb vind ik het wel genoeg geweest. De rest komt wel met inpakken, denk ik zo. Ik ga Rick helpen en voor we het weten is het lunchtijd. 

Rick wil weer een Cava salade, maar ik heb liever een in slabladeren gewikkelde sandwich van The Italian Gourmet. Die vind ik zo lekker, eigenlijk is het een salade, maar dan anders. 

Op de terugweg zien we vlakbij thuis een paar schattige bambi's in de voortuin van mensen in de straat achter ons. Ik blijf het bijzonder vinden dat wild gewoon in de buurt rond te hebben lopen. Als het bos aan de overkant, waar ik al eerder over schreef, weggaat zullen er nog meer dieren ontheemd zijn. Zo zielig, maar de herten hebben geen gebrek aan voedsel in de tuinen. 

Onze zwembadreservering is om twee uur dit keer. Het is (nog) bewolkt en dus wat koeler dan de afgelopen weken. Toch is het aangenaam verpozen in het frisse water. Rick en ik gaan beiden niet helemaal onder en lezen aan de ondiepe kant. 

Als we terugwandelen zie ik een prachtige, gave Eastern Tiger Swallowtail vlinder in een van de vlinderstruiken. Hij is vast pas uit zijn cocon gekropen, want zeer fladderig, maar toch lukt het me een drietal mooie foto's te maken. 

Als we verder ingepakt hebben en de was in de wasmachine ligt wil Rick naar de nieuwe scuba winkel in Vienna. Die stelt niet heel veel voor, jammer genoeg. We nemen daarna de tijd om zoveel mogelijk Magikarp Pokemon te vangen en krijgen beiden een mooie rode Gyarados door een shiny te evolueren.

 

Thuis blijkt dat Rick door het overlijden van mijn schoonvader en deze hele COVID tijd is vergeten de federale belasting te betalen. Hij snapt niet hoe hij dat kon missen, maar het was een andere deadline dan gewoonlijk en er was nogal wat gaande in ons leven (ik probeer die dingen ook bij te houden en het is mijn aandacht ook ontsnapt). Het is geen ramp, we moeten alleen een boete betalen bovenop het oorspronkelijke gedrag. 

We hebben allebei zin in een bezoek aan Bear Branch Tavern met zijn in het bos gelegen terras. Dit keer krijgen we een tafel op het terras, wel zo gezellig. We krijgen eerst de regels te horen: mondkapje op tenzij je eet of drinkt en niet langer dan 90 minuten blijven tafelen. Zo kunnen ze zoveel mogelijk klanten serveren, iets wat alle restaurants op dit moment hard nodig hebben.

We praten even bij met Sarah, een van de serveersters/bar tenders, die we ook van andere restaurants kennen. Als voorafje bestel ik een half dozijn oesters en die zijn heerlijk! Rick heeft dan de biefstuk gyro en ik de zalm Nicoise salade. Allemaal even lekker, die salade wilde ik al een tijdje proberen en hij stelt absoluut niet teleur. 

Als we onze oprit oprijden zien we onze Libanese buurman buiten. Zij zijn net terug hier na drie jaar, hij werkte in Congo en Carole, zijn vrouw, en hun vier kinderen woonden in die tijd in Beiroet. Ze kwamen 10 juli terug hier in hun huis naast het onze.

 

Hij is natuurlijk heel blij dat ze voor de explosie het land hebben verlaten. Helaas is de man van zijn zus gewond geraakt. Niet levensgevaarlijk, maar wel met ziekenhuisbezoek en nu het trauma van alles wat hij in dat ziekenhuis zag. Vreselijk allemaal!

We praten een tijdje, maar worden allemaal opgegeten door de muggen. Het gekke is dat ze bijten en dan verdwijnen, op een enkele na, de bulten en jeuk na een tijdje. Alles is bijna ingepakt en we hopen morgen vroeg te vertrekken. Het volgende blog zal dus hopelijk uit North Carolina komen.