Dag 1 Outer Banks: De heenrit

Rick staat om tien voor zeven op en ik volg niet veel later. Tegen achten zijn we helemaal ingepakt en zit Orion in de van. We hebben al zijn spullen mee, bench, Lammie, eten en drinken en botjes. Het is voor het eerst dat hij met ons meegaat op vakantie. Hoewel, Rick nam hem vorig jaar ook mee toen hij ging skien. 

Orion vindt het heerlijk in de van en valt al gauw in slaap. De rit verloopt voorspoedig. Ergens in Virginia zoeken we een Rest Area op en maken dat een pit stop voor ons alle drie. Opvallend is dat iedereen mondkapjes draagt.

Ook bij de Exxon waar Rick tankt en wat drankjes haalt, heeft iedereen ze op. Tegen half een komen we aan bij het bezoekerscentrum net voor we de Outer Banks op gaan. We gaan om beurten van de faciliteiten gebruik maken. 

Rick haalt brochures, die hem aangereikt worden. Gewoonlijk kun je zelf binnen gaan kijken, nu dus niet. Ook hier zijn strenge coronamaatregelen en het lijkt erop dat die goed nageleefd worden. Op een verlaten stukje laten we Orion ook nog even uit.

Dan rijden we naar het huisje waar we de komende tien dagen zullen logeren. De vorige bewoners zijn er nog en wij mogen er pas na vieren in. Dat betekent dat we nog zo'n drie uur vol moeten maken. 

We zijn hongerig dus lunch staat als eerste op het menu. Een van onze favoriete restaurants hier is Mama Kwan's. Omdat we Orion hebben en de airco in de van aan moet blijven eten we in de van. Ik geniet van een heerlijke tonijn "steak" en salade, Rick heeft de vistaco's. We zijn er zeer over te spreken. 

Intussen heb ik alweer een wc nodig en we weten dat die bij de Bodie Island vuurtoren zijn. Iedere keer hier moeten we deze vuurtoren zien. Ik zou ooit wel een reis willen maken langs alle vuurtorens aan de oostkust. Ook hier staan bordjes met zes voet afstand houden en de vuurtoren, die je gewoonlijk kunt beklimmen, is dicht.

We besluiten daarna naar Rodanthe te rijden op Hatteras Island. Hiervoor moeten we een lange en nieuwe brug over. De stranden hier zijn heel leeg en we willen Orion graag meenemen het zand op en zien of hij de zee leuk vindt.

We vinden een afgelegen plek om te parkeren. Op het strand zijn er heel weinig mensen, gelukkig want Orion vindt allerlei redenen om te blaffen. Het helpt ook niet dat we zijn medicijnen, die hij nu ongeveer nodig heeft, ergens begraven hebben. 

Eenmaal bij de branding vindt Orion het maar niets. De golven breken hier vrijwel op het strand en iedere keer als het water dichtbij komt deinst Orion terug. Het lukt Rick hem een paar keer met zijn poten in het water te krijgen, maar dat maakt Orion niet minder bang. Stiekem vind ik het wel prima, want een in zee zwemmende Orion wordt ook ontzettend vies en dat willen we niet in ons huisje. 

Om drie minuten voor de klok van vier lopen we ons huisje binnen. Het is rustiek, zoals het werd beschreven. Alle muren zijn houten planken en het plafond ook. We hebben een zitkamer, eetkeukentje, twee slaapkamers en een badkamer. Efficient is het zeker en ook wel gezellig. Ik denk dat Rick er meer van had verwacht, maar dit is precies wat ik voor ogen had na de beschrijvingen. 

Vanuit de woonkamer en vanaf het deck zien we nog net de oceaan. Het strand is maar zo'n honderd meter wandelen, ideaal! Ik zie het hier helemaal zitten. Rick laadt de van uit en ik geef alles een plaatsje. 

Daarna heeft Rick het zo warm dat hij een duik in zee wil gaan maken. Niet veel later komt hij teleurgesteld terug want er zijn veel kwallen. Dat leek anderen er niet van te weerhouden het water in te gaan, maar Rick hield het bij de branding. Hij probeert nu uit te vinden of die kwallen steken.

Orion is heel zenuwachtig dus ik blijf bij hem. Ik geef hem zijn eten en wat kalmerende medicijnen. Langzaamaan wordt hij rustiger. We hebben zijn bench mee en daar gaat hij in als we boodschappen gaan doen. 

We gaan naar de Walmart, waar we onder anderen een aantal ontbijt dingen kopen en een dekbed voor ons bed. Ik vind het toch geen lekker idee dat hier net nog andere mensen in sliepen en dit dekbed is helemaal nieuw. 

Inmiddels is het ruim etenstijd en we zetten onze naam op de lijst bij Mulligan's. Van daaruit hebben we mooi zicht op de zonsondergang. We moeten drie kwartier wachten om een tafeltje buiten te krijgen. Ik ben echt "hangry", want die salade vanmiddag stelde niet veel voor.

We delen de crab bites, die heel erg lekker zijn. Verder heb ik de soft shell krabben (hoera, ze zijn er nog!) en Rick een lekker uitziend zalm gerecht. De bediening is ook heel attent, al met al het wachten meer dan waard.

Orion wacht ons op in zijn bench. Hij moet duidelijk nog erg wennen, maar dat gaat wel lukken na een paar dagen, hopelijk. We zijn moe van de lange dag en computeren nog wat, maar we zullen ons bed snel opzoeken! Iedereen een fijne week gewenst!