Over onze 32ste trouwdag

"Happy anniversary!", zegt Rick bij het opstaan. Alweer 32 jaar geleden dat we samen in het huwelijksbootje stapten. We denken terug aan toen en alles wat er in die jaren gebeurd is. Het blijft bijzonder om zomaar via een dating service de liefde van je leven te vinden.

We zijn beiden om kwart over zeven uit de veren en na Orions wandeling halen we koffies en ontbijt van Starbucks. Daar hebben ze ons gemist, want we krijgen een heel vriendelijke "welcome back" van Nick, die ons alles aanreikt.

Na het ontbijt gaat Rick zijn kantoor weer in. Vandaag heeft hij zijn jaarlijkse review met salarisverhoging, bonus en aandelen. Rick heeft het heel goed gedaan dit fiscale jaar en dat kunnen we vanavond dus ook vieren. 

Voor mij is het tijd voor mijn op de plaats hardlopen op het deck. Dat is toch ook wel weer een fijne oase van groen en rust. De kolibrietjes vliegen af en aan. Ik heb nu een bakje wat de mieren moet tegenhouden en dat lijkt te werken. Een uurtje later heb ik genoeg stappen bijeen. 

Christine belt om ons te feliciteren. Zij hadden net vorige week hun vijfendertigjarige huwelijksviering. Natuurlijk hebben we weer zoveel te bepraten dat het me niet lukt voor de lunch te douchen. 

Rick moet een vroege lunch eten en we gaan samen Vienna in. Ik heb mijn Subway salade gemist, dus die wordt het vandaag weer. Rick haalt zijn favoriet bij Cava. We eten het op het deck op, het is zulk lekker weer vandaag!

Dan neem ik mijn douche en doe mijn nagels. Ik ben er nog steeds geen pro in, maar het kan ermee door. Ik denk maar dat niemand op de details zal letten. Heel veel mensen om me heen gaan naar nagelsalons, maar ik vind dat nog niet veilig. 

Met alles gaande heb ik nog geen cadeautje voor Rick en een nichtje van mij heeft een zoontje gekregen. We kregen gisteren het geboortekaartje. Ik rijd naar de Hallmark winkel en vind daar leuke kaarten en een heerlijk zacht aapje dat ook als lapje gebruikt kan worden voor de baby. Warempel vind ik er ook iets voor Rick, dat had ik niet verwacht.

Om half vier is mijn zwembadreservering en er zijn weer een heel aantal bekenden. Ik was bang dat het water te koud zou zijn, maar dat is juist lekker verfrissend. Het halve uur is dan ook weer zo voorbij. Samen met Chris loop ik terug en we spreken af voor komende maandag.  

Als Rick klaar is met werken gaan we ons netjes kleden voor ons speciale etentje. We hebben gereserveerd bij Clarity, het beste restaurant in Vienna. Ze hebben daar de hele parkeerplaats als restaurant ingericht, alle tafels ver van elkaar. 

Jonathan, de chef, is zo creatief! Hij heeft ook al een plan voor de winter. Wij krijgen een tafeltje vlakbij de enorme grill. Zo zien we Jonathan bezig en hij heeft ook even tijd om met ons te kletsen. Hij zorgt ook dat hij langs alle tafels gaat om mensen te bedanken dat we gekomen zijn.

Rick en ik wisselen kaarten en cadeautjes uit. Rick wil graag de nieuwe Microsoft telefoon, maar die komt pas 10 september op de markt. Ik vond het natuurlijk niet leuk om niets te hebben om te geven en heb bij de Hallmark winkel een puzzel met allemaal biermerken gevonden. Die kunnen we in de bar neerleggen om langzaam af te maken. Rick vindt dat een fantastisch idee, we houden beiden van puzzelen. 

Voor mij heeft Rick heel veel moeite gedaan. Jarenlang mocht ik op Aruba een sieraad uitzoeken en heb vanavond mijn blauwe diamanten collectie daarvan aan. Rick heeft de juwelier Gemani in Aruba benaderd en daar een ketting voor mij besteld. 

Het is heel mooi en met blauwe diamanten alsof ik een voorgevoel had! Ik kan het dus meteen dragen met mijn oorbellen, armband en ring met die stenen. Ik ben er zo blij mee en dat Rick zoveel moeite heeft gedaan maakt het extra speciaal! 

Stephany is onze serveerster en zo'n leuk mens! We beginnen met een kir royal voor Rick en een rose champagne voor mij. Op de foto kun je zien hoe ver iedereen van elkaar af zit.

Jonathan heeft niet voor niets allerlei culinaire prijzen gehaald. Het eten hier is net zo goed als van de beste restaurants in Washington en dat maar vijf minuten van ons huis! Geen wonder dat Rick weken van tevoren moest reserveren. 

Mijn voorafje is de foie gras (Jonathan serveert enkel producten van lokale boeren, die hun dieren goed behandelen). Het is werkelijk verrukkelijk! Rick vindt zijn pasta lekker, maar niet super speciaal. Hij had ook iets anders moeten nemen, zulke gerechten staan op het menu voor de mensen, die niks exotisch lekker vinden.

Gelukkig is Rick beter te spreken over zijn biefstuk van wild zwijn hoofdgerecht. Ik heb de zeebaars met een heerlijk sausje. Om het allemaal af te maken bestellen we de witte chocolade mousse met basilicum sorbet. Ik ben niet zo'n dessert mens, maar deze vind ik heerlijk, niet zoet en gewoon lekker. Kortom een heerlijk maal en ik hoop voor mijn verjaardag weer te gaan. 

Thuis luister ik naar de speech van president Obama van gisteravond. Wat mis ik een president, die in volle zinnen kan spreken en niet duizend keer "tremendous" zegt! Ik hoop van ganser harte dat ondanks alle sabotage van de post hier alle stemmen gehoord gaan worden. 

Er is weer hoop met de Democratische kandidaten. En zo eindigt een heerlijke dag. Allemaal een fijne vrijdag gewenst!