Dag 7 Outer Banks: Over een lekke band en een regendag

 Om kwart over zes sta ik even op om te kijken naar het weer, maar het regent. Van een zonsopgang zal niets te zien zijn. Ik ga nog een half uurtje liggen en sta dan op om wat cardio te doen. Het is weer droog, maar niet voor lang. Ik vrees dat dit een regenachtige stranddag gaat worden.

Als ik 5000 stappen bijeen heb zijn Rick en Saskia ook op. Ik maak mijn ontbijt met de overgebleven spinazie, kerstomaatjes en eieren, terwijl zij zich aankleden. Dan rijden we door de regen naar Starbucks.

Het verkeer is heel slecht. Zaterdag is de gewoonlijke dag dat mensen naar huis gaan en er nieuwe bewoners komen. Iedereen rijdt dus naar het noorden, want de meesten komen uit ons gebied. De nitro brew is de moeite van het wachten waard. 

De volgende stop is de Brew Thru. Dit is voor Saskia de eerste keer, altijd leuk om mee te maken. Rick vraagt waarom geen van de medewerkers een mondkapje draagt, terwijl het de wet is hier in North Carolina. Hij krijgt een onzinverhaal dat ze buiten werken (niet) en dat ze van hun klanten wel mondkapjes verwachten. Heel vreemd, maar goed. Met twee flessen water vertrekken we weer. 

Intussen heb ik Saskia's acai bowl besteld van The Spot. Rick kan daarom zo de rij voorbij lopen om die op te halen. Het ziet er wel heel lekker uit! Jammer, dat er zoveel suiker in zit. Nu zijn al onze magen gevuld. 

We hadden gisteren al een waarschuwingslichtje dat een van de banden van de van niet genoeg spanning had. Dat ging telkens toch weer uit, waardoor we dachten dat het wel meeviel. Niet dus, want nu is de rechter voorband vrijwel plat. 

Op weg naar lunch trekt de van helemaal naar rechts en als Rick de band op gaat vullen heeft die nog maar 3 PSI. Dat moet dus een lek zijn. Het is zaterdagmiddag en niet in een grote stad. Een beetje in paniek bel ik eerst de Tread Quarter op, maar die kunnen er pas dinsdag (!) iets aan doen. Gelukkig is de Meineke positiever, we kunnen daar meteen terecht.

We zijn op weg om lunch te eten, maar laten dat even varen en keren om om Saskia's auto op te halen. Wat een geluk, dat we die hebben!! Saskia wil toch liever op het strand gaan liggen nu het weer even beter is, dus Rick neemt haar auto en ik de van. 

Bij Meineke laat de man me wel vijf keer weten dat ze klokslag drie uur dicht zullen gaan. Ik stel hem gerust dat we de van zodra de band gemaakt is op zullen komen halen. Dat blijkt nog geen kwartier later al het geval te zijn!

Onze magen rommelen en we zijn net bij Fish Heads aangekomen om te eten. Ik verzeker hem dat we de van meteen na de lunch op zullen halen en nogmaals vindt hij het nodig om te herhalen dat ze klokslag drie uur naar huis vertrekken. Okay, ik denk dat ik die boodschap intussen wel heb gekregen!

De luchten zijn heel dreigend, maar het is droog als we aan een tafeltje op de pier plaatsnemen. Het waait wel hard en de parasol lijkt telkens weggerukt te worden. Ik bestel weer de sake bloody Mary en de salade dit keer met een krabcake. Rick neemt de vistaco's en voor Saskia bestellen we hun veggie burger en frietjes om mee te nemen. 

Alles, behalve de veggie burger, staat op tafel als die vanwege de parasol bijna omvalt. Alle drankjes liggen op de pier, maar het lukt Rick en mij ons eten te redden. De parasol wordt snel weggehaald en we krijgen nieuwe drankjes. Het is maar goed dat we het vallen tegenhielden, anders had de tafel aan de overkant ook een probleem gehad door die parasol. 

Helaas hangt die storm boven ons huisje

Het blijft droog en zelfs af en toe zonnig terwijl we eten, maar als we weer richting Meineke rijden openen de hemelsluizen zich. Rick offert zich op om door de stromende regen de van op te halen en ik rijd naar huis om Saskia haar eten te brengen. Die heeft gelukkig nog een goed uur van lekker strandweer kunnen genieten.

Jammer genoeg houdt de regen de rest van de middag niet echt meer op. Rick gaat desondanks een strandwandeling maken. Als het even nog slechts drupt ga ik ook het strand op. Ik loop niet ver want de lucht ziet er nog altijd zeer donker uit. Na een aantal foto's gemaakt te hebben loop ik terug en ben net op tijd voor de volgende stortbui terug. 

Als Rick terugkomt van zijn wandeling is hij natuurlijk doorweekt. Hij roept Saskia, want volgens hem is het zeewater stukken warmer dan gisteren. Ze gaan dat samen uitproberen en blijven een goed half uur weg. Ik lees intussen op de veranda en luister naar het geluid van de branding.

 

De beschrijving van dit huisje zei "luister naar de branding vanaf je veranda", maar de zee was de afgelopen week zo kalm, dat Rick en ik dat onzin vonden. Maar vandaag zijn er hogere golven en kan ik het inderdaad goed horen. 

Rick en Saskia komen drijfnat terug en douchen om de beurt. Intussen heeft de volgende bui zich aangekondigd en dat is een flinke! Vanaf de droge veranda sla ik het allemaal gade. 

We bestellen eten van The Saltbox Cafe waar Saskia heerlijke veganistische gerechten kan krijgen. Ook Rick en ik zijn blij met die keuze, want dit is een van onze favoriete restaurants. Het is anders dan anders eten. We delen stukjes Virginiaanse worst als voorafje, super lekker! Ik heb dan een "flatbread", een soort dunne pizza, met een bloemkool bodem, dille augurken en asiago kaas. Het smaakt me super goed!

We eten gezellig buiten met zijn drieen, want de temperatuur blijft zeer aangenaam. Daarna kunnen we Saskia er niet van overtuigen nog een nacht te blijven. Zij heeft vannacht heel slecht geslapen en omdat het weer niet meewerkt wil ze terug naar huis. Ik hoop maar dat ze geen noodweer heeft onderweg.

We nemen dus afscheid en dan zijn Rick en ik hier weer alleen met Orion. Het weerbericht voor morgen klinkt weer niet fantastisch, maar maandag en dinsdag moet het beter zijn. Wat mij betreft is een regenachtige dag aan het strand nog steeds een heerlijke dag!