Gisteravond ben ik expres bijtijds naar bed gegaan om te zien of ik op tijd voor de zonsopgang zou kunnen opstaan. Om vijf over zes word ik uit mezelf wakker, kleed me stilletjes aan en loop naar het strand.
Daar is het werkelijk prachtig! Er zijn een paar onweersbuien aan de horizon waardoor de kleuren spectaculair zijn. Na zo'n tien minuten voel ik opeens een hondensnuit en daar zijn Rick en Orion ook. Rick gaat na een tijdje terug naar bed, maar ik blijf het kleurenspel aanschouwen tot de zon boven de wolken uitkomt.
Zin om terug naar bed te gaan heb ik niet, maar ik kan wel wat koffie gebruiken. Ook bedenk ik me dat ik anti-aanbak spray ben vergeten te kopen. Zonder kan ik mijn ontbijt niet goed maken. Ik rijd naar de Starbucks waar ik een nitro brew ophaal. Bij de ernaast gelegen Food Lion vind ik de spray meteen en neem ook maar peper en zout mee, want ik herinner me niet of dat in het huisje aanwezig is (blijkt wel het geval).
Op de terugweg stoppen we nog even bij de Home Depot. Rick wil een paar bungee-koorden kopen om de spullen in de bolderkar vast te zetten. Dan is het eindelijk tijd voor het ontbijt, want mijn maag knort.
Rick heeft een bevroren sandwich, die hij in de magnetron warm maakt. Ik maak een prutje met spinazie, kerstomaatjes en ei. We eten het buiten op en bedenken wat we de rest van de ochtend willen doen.
Dat wordt een lange strandwandeling maken. We zetten onze stoelen en paraplu dichtbij het water nu er nog plaats is . Die kunnen we gewoon laten staan tijdens onze afwezigheid. Zo hebben we dat plekje de hele dag.
Tijdens het wandelen belt Christine met een familiedrama. Het is werkelijk vreselijk hoe haar schoonfamilie hun gezin behandelt. Al weet Christine dat het niet aan hen ligt, toch doet het pijn, want ze zou graag het contact met haar neef en nicht behouden.
Na een half uur begin ik mijn linkervoet te voelen. Ik ben als de dood dat de pees met een scheurtje helemaal doorscheurt, dus ik gebaar naar Rick dat ik terug wil. Voortaan doe ik mijn sportschoenen aan al kan ik dan niet door het water lopen.
We ontspannen een tijdje op onze stoelen en Rick gaat zelfs het water in. Tegen elven lopen we terug en maken ons klaar voor de lunch. Het is zaak om vroeg te zijn voor Fish Heads, een van de weinige restaurants aan het water, en het andere is gesloten zagen we gisteren.
Het restaurant ligt op de Outer Banks Pier en we hebben prachtig uitzicht op het strand. Alles is hier buiten dus we kunnen overal zitten. Wij kiezen een paar barkrukken aan de rand van het restaurant. Ik bestel meteen mijn favoriete drankje hier, de sake bloody Mary. Die maak ik thuis ook weleens, maar hier vind ik hem lekkerder.
Mijn lunch wordt de salade met tonijn "hapjes", in een woord heerlijk! Rick heeft een kaasburger met dezelfde salade. Het zal de zilte zeelucht zijn, die het allemaal nog eens smakelijker maakt.
Na het eten lopen we het strand op, want ik wil onder de pier fotograferen. Die foto's vind ik altijd zo mooi! De pier zelf is ook fotogeniek. Ik wil deze vakantie nog meer pieren fotograferen. Alleen weet ik niet of we bij mijn favoriet in Duck kunnen komen. Volgens mij moet je daarvoor of gast bij onze timeshare zijn of een huisje daar huren. We zullen zien.
Rick wil graag een betere strandstoel en we gaan een aantal strandwinkels in, maar daar is het vooral goedkope troep. Ik vind er wel een mini surfboard om in zee op te drijven. Daarna haasten we ons naar het strand en springen meteen in zee.
Na een kwartiertje zien we een vervaarlijke lucht aankomen en horen we de eerste donder. Rick vindt het nog niet nodig om het strand te verlaten, maar ik vind het doodeng. Bliksem kan heel ver strekken. We pakken onze spullen dus in en gaan op de veranda het onweer afwachten.
Dat komt maar niet en komt maar niet, maar het blijft donderen. Uiteindelijk blijft het de hele middag droog, maar het onweer telkens te dichtbij om me veilig te voelen op het strand. Zo op de veranda lezen is ook heel ontspannend.
Voor happy hour probeer ik Skinny Girl margarita mix. Die heeft minder calorieen en veel minder suiker dan de gewone margarita's, die Rick telkens drinkt. Ik moet zeggen, het smaakt heel authentiek. Misschien wat zuurder, maar dat vind ik juist wel lekker verfrissend.
Voor het avondeten willen we kijken of er buiten plaats is bij Awful Arthur's. Daar is het ons echter te druk dus we bestellen om mee te nemen. Ik heb de krabsoep, die me goed smaakt, maar dit is voor het eerst dat ik soft shell krabben bijna niet door mijn keel kan krijgen.
Het is vast omdat het afhaal eten is. Er zit een soort paneermiddel op de krabben dat helemaal papperig is geworden. Ik heb een ontzettende hekel aan pap en ik ga er bijna van kokhalzen. Ik schraap het er zoveel mogelijk af en eet ze wel, maar dit is niet voor herhaling vatbaar. Gelukkig vindt Rick zijn eten uitstekend. 
De rest van de avond computeren we wat en kijken wat shows. Ik hoop dat ik mezelf weer vroeg naar bed kan bonjouren, want dit vroege opstaan beviel me best.
3 reacties:
Prachtig die zonsopkomst! De moeite waard om vroeg voor op te staan.
Triest voor Christine en Chuck dat ze zo'n moeizaam contact met de familie hebben. Zeker als er kinderen bij zijn met wie het contact wel goed is. Fijn dat ze haar hart bij jou kon luchten.
Jammer dat de krabsoep geen succes was maar ik snap je helemaal. Ik gruwelde met je mee, ik hou ook niet van pap.
Het was het zeker waard om vroeg op te staan, wat een mooie zonsopkomst.
Doe maar heel voorzichtig met je voet.
Wat jammer voor Christine en Chuck dat de familie zo vervelend doet, dat gaat toch aan je vreten op den duur.
Gisterenmiddag heeft het van vijf tot zeven uur gedonderd en er is wat regen gevallen maar dat was het wel hier. In de omgeving heeft het aardig huisgehouden!
Fijne woensdag!
@Petra - Ja, familie kan heel moeilijk zijn, ik weet er alles van.
@Anja - Als het dan moet donderen wil ik het ook over ons heen krijgen en er klaar mee zijn.
Een reactie posten