Dag 4 Outer Banks: Over dolfijnen en mantaroggen

Het heeft vannacht enorm gebliksemd en gedonderd. Daardoor heb ik heel slecht geslapen en ik laat mijn plan om de zonsopgang weer te gaan zien varen. Rick blijft ook wat langer liggen, het was me het lichtspektakel wel!

Als we aangekleed zijn gaan we gauw naar Starbucks voor broodnodige koffies! Dan maken we ons ontbijt en ik geniet weer van mijn eieren met wat groente. Vandaag wil ik mijn stappen op het deck bijeen krijgen, want ik vond het strand in verband met mijn voet te riskant.

Rick neemt Orion mee om te kijken of die vandaag wel zin heeft om te zwemmen. Rick heeft zijn zinnen erop gezet dat Orion straks vol enthousiasme de oceaan inrent. Ik zie dat niet zo snel gebeuren. Weliswaar heeft Orion een stukje gezwommen, maar volgens Rick was dat met frisse tegenzin. 

We spuiten Orion weer met de tuinslang schoon. Dan zie je goed hoe dun hij is zonder de dikke vacht. Orion is helemaal moe van zijn avontuur en gaat lief liggen slapen. Rick gaat een strandwandeling maken en als ik mijn uur sporten eindelijk klaar heb loop ik ook naar het strand. 

Daar denk ik de hitte van me af te spoelen door een duik in zee, maar oei, dat is koud! Ik ga maar tot halverwege het water in en dan op mijn stoel lezen om op te drogen. Rick is inmiddels ook terug. Hem deert het koude water niet en hij gaat even zwemmen. 

Zo vliegt de ochtend voorbij en we willen weer een vroege lunch bij Fish Heads gaan eten. We hebben besloten dat, als het weer het toelaat, iedere middag te gaan doen. We krijgen dit keer een tafel op de pier en zien meteen al een groep dolfijnen vlakbij zwemmen en uit het water springen. 

Net als gisteren bestel ik de sake bloody Mary en de salade, dit keer met een crabcake erop. Rick neemt de vistaco's. Ik vind hun salade erg lekker en ik kan er vier verschillende dingen op krijgen. Morgen ga ik weer iets anders proberen erop. 

Opeens roepen de mensen aan het tafeltje achter mij "Manta rays!" (mantaroggen). Inderdaad zwemmen er twee enorme roggen vlakbij de pier. Het is bijzonder dat ze zo dicht bij het strand zwemmen. De serveerster zegt dat dat in de jaren dat zij hier werkt nog nooit gebeurd is. Boffen wij weer!

Op de terugweg tanken we benzine en Rick wil nog even bij Lowe's kijken of die strandstoelen hebben. Dat is niet het geval. In het westen zien we weer donkere wolken en als we bij het huisje aankomen horen we donder. Gelukkig is dat maar een keer en komt er hier niets. 

Om half twee nemen we onze spullen mee naar het strand. Ik ga een paar keer het water in om even af te koelen. Rick daarentegen heeft zijn snorkelspullen mee en gaat snorkelen. Teleurgesteld komt hij een half uur later terug. De Atlantische Oceaan is duidelijk niet de Caribische Zee en Rick heeft maar weinig gezien. 

Pixar heeft een kort filmpje dat Piper heet, over een kuikentje van het vogeltje op de foto. Dit vogeltje doet in dat filmpje precies wat ze in het echt ook doet. Ze probeert schelpjes te vinden als de golven zich terugtrekken en rent dan heel snel weg om niet door de volgende golf opgeschept te worden. Als ik het goed heb heet dit vogeltje in het Nederlands een plevier of een kieviet (edit: het is een strandloper). 

Rond kwart over vier merk ik aan Rick dat hij zich begint te vervelen. Ik vind het ook wel prima om terug te gaan. Zo hebben we bijna drie uur op het strand doorgebracht, een record voor ons. Het is zo ontzettend ontspannend! We zien nog een groep dolfijnen langskomen, een perfect einde van een heerlijke stranddag. 

Rick vertrekt na zijn douche met een boodschappenlijstje naar de Harris Teeter. Hij wil zijn eigen margarita's maken en vond bij de slijterij niet alle ingredienten. Ik blijf bij Orion zodat die niet weer in zijn bench hoeft. Ik schrijf mijn blog tot nu toe, want ik vind het fijn om het niet na het eten te hoeven. Zo'n dag op het strand maakt moe. 

Als Rick terugkomt heeft hij eindelijk een nieuwe strandstoel gevonden. Ik vertelde hem al dat Ace ze had, maar hij negeerde mijn advies. Zo had hij twee dagen geleden al een nieuwe stoel kunnen hebben. Maar goed, morgen kan hij lekker zitten. 

Voor ons avondeten gaan we naar Bonzer Shack. Daar hebben we nog nooit eerder gegeten en het wordt een goede ervaring. Ze hebben een gezellig "strand" terras en mijn voorafje van in bacon gewikkelde garnalen en Goudse kaas griesmeel "cake" zijn om mijn vingers bij af te likken.

Rick heeft gevulde jalapeno's en hoewel ik daar ook dol op ben probeer ik ze toch maar niet. Ik kan helemaal niet meer goed tegen pittig eten tot mijn grote verdriet. Ik heb een salade met garnalen als hoofdgerecht en Rick dat garnalen met bacon en griesmeel "cake" gerecht, maar dan als hoofdgerecht. Ik denk dat het beter is als voorafje. Dat hoofdgerecht lijkt me veel te zwaar. 

Al met al is mijn maaltijd stukken lekkerder dan die van gisteravond. Rick is daarentegen minder gecharmeerd van zijn eten. Wat hem betreft hoeven we hier niet nog eens heen. Vind ik ook prima, genoeg keuze verder, gelukkig. 

Terug in het huisje ga ik op de bank liggen computeren. Ik ben moe en hoop dat het vannacht een rustigere nacht zal worden. Ik wil tenminste nog een keer de zonsopgang zien hier. Maar we hebben nog een week, dus de tijd.