Dag 1 Outer Banks: De heenweg

Een minuut voor Ricks wekker om zeven uur afgaat word ik uit een diepe slaap wakker. Rick doet er toch altijd langer over om zich klaar te maken, dus ik blijf nog even wakker worden in bed. Dan douchen we en doen de laatste spullen in de auto. Alles past precies, maar er zou niet veel meer bij kunnen. 

Als we klaar zijn om te vertrekken zetten we Orion op zijn stoel vast. Dan halen we koffies en egg bites bij Starbucks en gaan op weg. We schieten goed op en volgens Waze zullen we keurig rond lunchtijd op de Outer Banks zijn. 

We leren meteen het navigatiesysteem van de Pathfinder kennen. Dat heeft veel meer mogelijkheden dan dat van de van. In ons gebied is het prachtig weer, maar naarmate we zuidelijker komen betrekt het.

We maken een pit stop nog in Virginia. Daar staat het bord wat iedereen ziet als ze Virginia binnenrijden met de slogan "Virginia is for Lovers". Ik vind het minder mooi dan het vroegere met een cardinaaltje op dogwood. Maar "Love" is een groot thema in Virginia, zo staan er ook grote witte letters, die LOVE spellen met een mini Virginia is for Lovers in de O. 

Tegen de tijd dat we over de brug naar de Outer Banks rijden plenst het helaas en dat zal de rest van de middag doorgaan. We stoppen bij het bezoekerscentrum om Orion en onszelf te laten plassen. Daar beleven we even een flinke schrik als Rick vergeet Orions autoriem los te maken. 

Orion springt uit de auto en komt met zijn voorpoot vast te zitten tussen de auto en het wiel. Hij huilt hard en wat ik ook probeer, ik krijg noch de riem noch de poot los. Terwijl ik het probeer bijt Orion in mijn duim, die daarna flink bloedt. 

Als Rick eindelijk doorheeft wat er aan de hand is heeft hij Orions poot vrijwel meteen bevrijd. Tot onze opluchting lijkt daar verder niets mee mis te zijn. Ik zag me al naar de dierenarts gaan met een hond met een op meerdere plaatsen gebroken poot. Ik tril er dan ook helemaal van. 

Gelukkig zijn er hier dus ook toiletten en ik ga mijn duim goed met zeep wassen. Wat ben ik verder blij dat het niet ernstiger was. Aan Orion te horen had hij ontzettend veel pijn. Ik ontferm me voorlopig maar over het losmaken van de autoriem.

Onze magen knorren en we bestellen eten van Mama Kwan's. Ik neem een gegrilde vis salade en Rick de vistaco's. Later vindt hij uit dat het National Taco Day is, helemaal goed dus. We eten het in de auto op, want zelfs onder hun tent is het nat. Mijn salade is werkelijk heerlijk.

We rijden langs ons huisje deze week en zien dat er geen hek is om de veranda af te sluiten. We gaan naar Walmart voor een babyhekje en die hebben maar een soort dat er niet erg stevig uitziet. We nemen het toch maar mee.

Aan de overkant is Starbucks en we hebben wel zin in een drankje. Ondanks de regen nemen we koude drankjes, ijskoffie voor Rick en hibiscus ijsthee voor mij. We willen ook een lange riem voor Orion hebben en die gaat Rick kopen bij Petsmart. Hij komt terug met de riem en een zak Pupperoni voor Orion, die heeft wel een snoepje verdiend. 

Omdat het maar blijft regenen besluiten we wat rond te rijden voor we na vieren kunnen inchecken. Wij huren dit keer van de makelaar Joe Lamb Jr., die hier heel veel huizen te huur heeft. We zoeken degenen, die wij leuk vinden op voor eventueel een volgende keer. 

Als we bij de Bodie Island vuurtoren aankomen voor nog een pit stop, want we weten dat daar wc's zijn, krijgen we bericht dat ons huisje klaar is. Ik maak nog gauw mijn foto voor het maandthema Deuren en Ramen en dan rijden we naar ons stulpje. 

Het huisje is ongeveer net zo groot als wat we in augustus hadden. Dat huisje hadden we ook weer kunnen huren, maar we vonden het te donker. Dit is veel lichter met meer ramen en net zo dicht bij het strand. De houten panelen zijn hier lichtgeel geverfd en het huisje gezellig ingericht. 

Rick haalt de spullen naar boven en ik geef alles een plekje. We hebben ons eigen beddengoed, wat we in augustus kochten, weer mee. Ik maak het bed op en hoef zo hun lakens, die in plastic zitten, niet open te maken. Dat helpt ook met schoonmaken bij vertrek.

Vanochtend heb ik mijn koffer op het gewricht tussen mijn voet en grote teen laten vallen en daar heb ik nu toch wel erge last van. Hopelijk gaat dat niet hinderlijk worden met lopen deze week. Zo vaak heb ik iets met mijn voeten als ik veel wil gaan lopen, heel erg balen! Ik doe er maar een zakje ijs op, in de hoop dat dat helpt. 

We zitten hier schuin tegenover het Tortuga's Lie restaurant, waar ze heerlijke visgerechten hebben. Rick gaat het eten te voet halen. Rick en ik delen een portie conch fritters, hoewel ik mezelf had voorgenomen niets gefrituurds te eten. Deze conch fritters zijn echter zo lekker en helemaal niet vet.  Ik bestel een dubbel voorafje van rivierkreeftjes, paprika en ui en Rick een karbonade met Jamaicaanse kruiden. Het is allemaal heerlijk.

Na het eten gaat Rick nog even wat boodschappen doen. Gewoonlijk krijg je met zo'n huisje tenminste zeepjes, vuilniszakken en dergelijke. Hier is alleen een rol wc papier voorradig, heel karig. Bij Harris Teeter vindt Rick alles wat we nodig hebben. 

Ondanks dat we de hele dag in de auto hebben gezeten zijn we toch erg moe. We computeren wat en kijken hoeveel de huizen om ons heen, die aan het strand liggen, kosten. Dat we hier vaker heen willen, zeker in deze coronatijd, is zeker. 

Allemaal een fijn begin van de week gewenst!