Over dinsdag

Ook vanochtend ben ik vroeger beneden dan gewoonlijk. Eerder naar bed gaan heeft daar natuurlijk ook mee te maken. Rick heeft mijn koffie al klaar en ik roerbak wat cantharellen met tomaat en heb daar een gepocheerd ei bij. Een heerlijk ontbijt moet ik zeggen. Jammer, dat cantharellen zo moeilijk te krijgen zijn. 

Terwijl Rick zich klaarmaakt begin ik alvast aan mijn stappen. Dat gaat heel goed, want tegen de tijd dat hij weer beneden is heb ik er al 4500 bijeen. Ik heb enorme last van mijn heup en de beweging helpt daar wel wat mee. 

Bij Starbucks reikt Nick ons onze koffies weer aan en we spelen even Pokemon Go. Iedere dag zijn de herfstkleuren feller, maar zijn ook steeds meer bomen kaal aan het worden. 

Na thuis mijn stappendoel gehaald te hebben, rijd ik Vienna in. Ik parkeer bij het postkantoor en wandel dan naar de kerk er vlakbij. Die heeft prachtige gebrandschilderde ramen en is dus perfect voor mijn Deuren en Ramen themafoto van vandaag. Zoals iedere keer aan het einde van de maand ben ik een beetje thema-moe.

Nu ik dan toch aan de wandel ben loop ik een stukje door deze buurt, het noordwesten van Vienna (wij wonen in zuidwest). De Democratische politieke borden zijn dit seizoen veel creatiever dan gewoonlijk. 

Deze hartjes staan bij een restaurant, maar vrijwel in iedere straat staan ze ook in tuinen. Het geeft een saamhorigheidsgevoel mee te doen aan dit goede doel. De opbrengsten lopen in de vele duizenden dollars inmiddels. Die worden allemaal gebruikt om families in Vienna, die het zwaar hebben, van eten te voorzien. 

Tegen twaalven ben ik terug en na mijn douche bestel ik een salade van Subway. Zoals altijd staat die klaar zonder plastic zak en plastic bestek. De eigenaar weet dat ik die niet wil of nodig heb. Het plastic waarin de salade wordt geserveerd kan recycled worden.

Dinsdag is virtuele lunch met Judith dag. Het is koud daar in Maine! Ik eet buiten met mijn jas aan, maar daarna wordt het me te kil. Zoals altijd vliegt de tijd en nemen we afscheid tot volgende week, verkiezingsdag. Judith gaat vandaag stemmen, dus dat hebben we beiden dan al gedaan.

Eerst had ik allerlei plannen om te gaan fietsen vanmiddag, maar mijn energie is nu al op. De pijn vreet die gewoon. Eerst wil ik op mijn luie stoel gaan computeren, maar dan zie ik zon! Daarvan wil ik elk straaltje oppikken en ga voor het huis zitten lezen. 

Tot mijn genoegen kan dat een paar uur. Pas na vieren verdwijnt de zonneschijn weer en ga ik terug naar binnen. De tuin ligt vol bladeren en Rick gaat die wegmaaien. Het lijkt mij wat nutteloos, aangezien we overmorgen de overblijfselen van een orkaan over ons heen gaan krijgen.  

De pijnen doen me huilerig voelen. Ik moet toegeven dat mijn tranen op het moment vrij makkelijk komen. De stress om de pandemie en de verkiezingen hier probeer ik te onderdrukken, maar als ik dan ook nog veel pijn heb komt alles eruit. Enfin, een goede huilbui lucht ook wel weer op.

Mijn kok werpt zich op het eten te maken. Hij maakt varkenshaas met pindasaus en bloemkoolrijst met bami kruiden. Ik maak de komkommersalade erbij. Het wordt een heerlijk Indonesisch geinspireerd maal. Ik mis een echt Indonesisch restaurant hier. 

Vanavond kijk ik wat kookshows. Ik hoop weer vroeg naar bed te gaan en morgen minder pijn te hebben. Daar heb ik een hard hoofd in, want er komt zwaar weer aan en ik ben net een barometer. Tijd om naar mijn lichaam te luisteren en niet teveel te willen. 

Allemaal een heel fijne woensdag gewenst!