Dag 2 Outer Banks: Over een dag in de natuur

Om half acht gaat Ricks wekker af. Hij had die niet expres gezet, maar we zijn toch wakker en staan op. Ik zag rond zonsopgang dat het nogal bewolkt was dus liet die gaan. Vanuit onze slaapkamer horen we de branding, maar omdat we net achter de duinen zitten zien we de oceaan niet. 

Tegen de tijd dat we met Orion naar het strand lopen begint de zon door de wolken te breken. Dat levert ook weer mooie plaatjes op. Het belooft een prachtige dag te worden, gelukkig is de regen van gisteren vertrokken.

Vannacht heb ik last gehad van mijn voet, maar met ibuprofen gaat het redelijk. Daar ben ik heel blij mee, want ik wil zoals altijd hier veel wandelen. 

De Starbucks is mijlen van hier en we kijken online of er in Nags Head een cafe is met nitro brew. Die vinden we heel dichtbij bij het Front Porch Cafe. Het is binnen ook erg knus en ze hebben mooie kunst te koop. Veel te duur voor mij, maar leuk om in de rij naar te kijken. De nitro smaakt heerlijk, blij dat zij dat hebben!

Rick haalt een McDonald's broodje als ontbijt en ik bestel een omelet met heel veel groente van Bob's Grill. We eten aan een van hun picknicktafels. In de zon is het heel aangenaam vertoeven, ondanks dat het maar 18 graden is. 

Op weg naar dit restaurant zagen we dat er een natuurgebied is, Nags Heads Woods Preserve. We gaan eigenlijk bijna nooit weg van het strandgebied en dit is meer in het midden van het eiland. We zijn er nog nooit geweest en besluiten er te gaan wandelen. 

Wat een verborgen schat blijkt dit te zijn! Er zijn allerlei met kroos bedekte vijvers, bijna neon groen. Dit zijn wat ze intraduinse vijvers noemen. Sommigen zijn diep en andere bevatten alleen regenwater. Wat een bijzonder en uniek landschap!

Wij besluiten pad 1 en 2 te lopen tot er staat dat het "strenuous" gaat worden. We lopen inderdaad vrij steile duinen op en af. Dat lijkt ons geen goed idee met mijn voet en Ricks knie. We lopen terug en nemen pad 4 en een klein deel van pad 5. Die laatste begint met een oud kerkhof. Er staan een aantal vroeg 19e eeuwse grafstenen. 

De familie Tillete woonde hier ooit en dit is hun familie begraafplaatsje

We lezen dat er een symbiotische relatie is tussen het korstmos en de paddenstoelen

Het is een boeiende wandeling en ik hoop dat we het laatste pad deze week ook kunnen doen. Op de terugweg stoppen we bij Petsmart, waar we een goed hondenhek zoeken. De meesten zijn idioot duur, maar we vinden er nog een van een redelijke prijs, die de opening van de veranda dicht kan houden. 

Terug in het huisje maakt Rick het hekje op maat. Dit is een dubbele maatregel met Orions lange riem, die we gisteren kochten. Het huisje staat aan een vrij drukke weg en het zou gevaarlijk zijn als Orion op iets wat hij ziet af zou rennen. 

Inmiddels is het alweer lunchtijd en we gaan naar het OBX Brewing Station. Daar hebben ze meer dan genoeg tafeltjes buiten. We bestellen aan de bar en zoeken dan een van de picknicktafels op. Mijn favoriete tonijngerecht hier smaakt weer opperbest. Rick heeft de Cubaanse sandwich, niets voor mij, maar Rick smult ervan. 

We willen vanmiddag de vlieger weer op het strand oplaten, maar het was zo moeilijk het touw weer binnen te halen. We gaan naar Kitty Hawk Kites om te zien of er een makkelijkere spoel is. Die is er en natuurlijk koopt Rick die. 

Dan laten we Orion een stukje uit en vervolgens maken we ons klaar voor het strand. Rick heeft de parasol vanochtend al neergezet, maar dat hoefde zeker niet. Er zitten wel mensen op het strand, maar ver van ons af. 

Optimistisch hebben we beiden korte mouwen en ik een bermuda en Rick zijn korte broek aan. Dat blijkt wel wat fris, want er staat een straffe wind uit het noordoosten. Als ik me naar de zon draai is het wel uit te houden, maar de komende dagen neem ik een jasje mee. 

De vlieger gaat dan ook met gemak de lucht in. Dit keer staat de wind naar de zon dus ik kan er geen foto van maken. Rick gaat daarna een wandeling maken naar de Nags Head Pier, terwijl ik geniet van het strand en de zee. 

Als Rick terug is, is het mijn beurt om de pier te gaan bekijken. Ik moet altijd zo lachen om de strandlopertjes, er zijn er veel dichtbij de pier. Natuurlijk kan ik het niet laten om met dit prachtige weer de pier ook te fotograferen. 

Als ik terug ben lezen we een tijdje. Opeens horen we heel veel sirenes en het ene na het andere reddingsvoertuig komt langsrijden. Ze stoppen allemaal ongeveer een halve kilometer verderop. Er moet iets ergs gebeurd zijn, wij vermoeden een ongeluk met een surfer, want verder is er niemand in het water. 

Tegen vieren vraagt Rick of ik het niet koud heb. Nou, ik wilde de zwakste niet zijn, maar inderdaad heb ik het wel gehad met de harde wind. We ruimen op en dragen de spullen terug naar het huisje. Daar krijgt Orion weer een wandeling.

Daarna ontspannen we een tijdje in de zon en uit de wind in de Adirondack stoelen op de veranda. Dan maken we een korte wandeling om te gaan kijken hoe de buiten Tiki bar van Tortuga's Lie eruit ziet. We hebben daar gisteren eten afgehaald, maar hopen er een van de komende dagen buiten te eten. Het ziet er goed uit, maar we zullen vroeg moeten zijn. 

Voor vanavond haalt Rick eten op van de Lucky 12 Tavern, ook binnen loopafstand van het huisje. We zitten hier veel meer in het midden van allerlei restaurants e.d., dan in ons vorige huisje. De mini (heel erg mini, dat wel) krabcakejes delen we als voorafje en zijn erg lekker.

Als hoofdgerecht pelt Rick een pond grote gestoomde en gekruide garnalen. Ik neem de salade met van alles en nog wat erin, zelfs artisjokharten. Daarop heb ik een tonijnbiefstuk, die me zeer goed smaakt. We eten buiten aan de picknicktafel op de veranda en zien zo een prachtige zonsondergang. 

Het was een prachtige dag en ik voel me helemaal rozig van de wind. We gaan het niet laat maken en wie weet haal ik de zonsopgang morgen wel. Ik hoef er een stuk minder vroeg voor op te staan dan in augustus!