Dag 4 Outer Banks: Over een zomerse stranddag

Vandaag zal de warmste dag van deze week worden met bijna dertig graden. We zijn weer net na zonsopgang uit de veren en lopen meteen even naar het strand. Ik wil de komende dagen er echt een punt van maken een kwartiertje eerder op te staan. 

We maken ons klaar om er opuit te gaan en nemen Orion mee. Eerst halen we koffies bij het Front Porch Cafe en gaan dan een omelet eten bij het Nags Head Cafe. We eten aan de picknick tafels buiten, waar niemand zit. Binnen zijn er wel mensen. In mijn omelet zijn helaas de champignons vergeten, dus Rick geeft me een paar van de zijne. Verder smaakt het allemaal prima, maar we hebben op de Outer Banks veel betere omeletten gegeten voor minder geld.

Ons doel is om met Orion in het Nags Head Woods Preserve te gaan wandelen. Daar waren we eergisteren en het was er toen erg stil. Dit keer gaan we een nog meer afgelegen route in het duinen met vijvers gebied lopen.

Eerst lopen we het voor rolstoelen aangepaste pad langs een van de grotere vijvers. Dan nemen we pad 5 dat begint bij de begraafplaats van de Tillett familie, waar we maandag eindigden. Het is een mooie wandeling naar de Albemarle Sound. 

We lopen over het gebied wat ooit de boerderij van de familie Tillett was. Die is in de achttiende eeuw begonnen. We zien de ruines van wat ooit hun huis was. Het werd in de jaren veertig verlaten en sindsdien heeft de natuur alles weer bijna helemaal overgenomen. 

Na een half uurtje bereiken we de Albemarle Sound. De sounds zijn estuaria, die de Outer Banks van het vaste land scheiden. Het zijn unieke ecosystemen. Verder naar het Noorden is de Currituck Sound en iets verder naar het zuiden ligt de Roanoke Sound. 

 

Tijdens de hele wandeling komen we maar een keer een paar mensen met een Dalmatier puppy tegen. Rick loopt wat dieper het bos in met Orion en zo ziet die de puppy niet eens. Het is bijzonder in zo'n uitgestorven natuurgebied te wandelen, terwijl het hier aan het strand druk is. 

Het is geen gewone vakantietijd voor Amerikanen, maar velen werken virtueel en hun kinderen gaan virtueel naar school. Dat kan natuurlijk overal gedaan worden, dus waarom niet aan het strand. 

Vorige vakantie lukte het niet, maar we willen altijd graag de Currituck Beach vuurtoren in Corolla bezoeken. Corolla is het noordelijkste stadje op de Outer Banks. De vuurtoren is helemaal van baksteen gemaakt en verder niet geverfd. 

Tot onze verbazing is hij open om te beklimmen, maar dat is ons nog wat te riskant in zo'n kleine ruimte met anderen. We maken foto's en gaan dan terug. In Duck, waar onze timeshare is, stop ik nog even om een foto te maken van een voor Halloween versierd paard. Die paarden staan overal en deze is wel erg grappig. 

Terug in het huisje nemen we een snelle douche en gaan dan weer naar Fish Heads. We hebben geluk, er is nog een tafel op de pier open. Meteen zie ik een heel aantal dolfijnen langs zwemmen. De zee is een stuk rustiger dan gisteren en het is warm genoeg om onder een parasol te zitten. 

Mijn lunch wordt de salade met gegrilde vis en Rick heeft de gegrilde vis taco's. Natuurlijk heb ik er weer een sake bloody Mary bij. Ik probeer uit te vinden wat die van hen zoveel lekkerder maakt, dan als ik ze thuis maak. Ik denk nu dat ze er ook wat spuitwater bij doen, zodat het drankje niet zo dik is.

Rick is hier voor wat ze noemen een "workation". Hij moet dus af en toe wel wat werken. Zo ook vanmiddag. We brengen eerst alles naar het strand en zetten de parasol en stoelen op en dan gaat Rick terug naar het huisje voor een conference call.

Meteen al merken we dat er heel vervelende steekvliegen zijn. Ik probeer in een boek te beginnen, maar word constant gestoken. Mijn enkels en onderbenen worden helemaal rood. Ik ga dan maar een stuk wandelen naar de pier. 

Vandaag zijn er niet alleen surfers, maar ook zwemmers in het water. Als ik terug ben probeer ik het ook eens, maar verder dan mijn middel kom ik niet. Toch is het verfrissend op deze warme dag.

Terug bij ons plekje zijn de vliegen meteen weer terug. Iemand, die langsloopt, ziet mij mijn benen krabben. Ze vertelt dat die vliegen met bepaalde weersomstandigheden overal zijn. Ik vind het steeds minder fijn hier op het strand.

Rick is inmiddels terug en gaat ook van ellende maar een strandwandeling maken. Dan doen die vliegen niets. Ik ga heel dicht bij het water zitten, maar ook dat helpt niet. Een flinke golf jaagt me weer weg, gelukkig is mijn Kindle waterdicht. 

Als Rick terug is van zijn wandeling vertel ik hem dat ik er wel klaar mee ben. Inmiddels kan ik wel huilen van de kriebel. Soms is dat erger dan pijn. Mijn benen zitten vol bulten. Samen brengen we de strandspullen terug en dan gaat Rick nog wat wandelen.

Orion en ik ontspannen ons in de zon op de veranda. Tot er een man met zijn hond langs loopt. Ik ben blij dat Orion aan zijn lange riem vastzit. Rick heeft het hekje kennelijk niet goed vast gezet. Ik schrik me lam als Orion dat hekje omgooit, maar de riem weerhoudt hem ervan de trap af te rennen. Ik zet het hekje daarna muurvast. 

Als Rick terugkomt vraagt hij wat ik nodig heb van de Harris Teeter. Dat is enkel water, want het water hier vind ik vreselijk smaken. Denkelijk zit er chloor in. Dat hebben wij thuis niet en we hebben een filter op onze ijskast, zodat het water er altijd lekker uitkomt.

Intussen kijk ik naar restaurant menu's. Dat van Sandbars staat me wel aan en Rick vindt daar ook dingen naar zijn zin. Rick gaat het halen en dan eten we binnen, want na de steekvliegen heb ik geen zin in ook nog muggen.

Mijn voorafje, de blackened mahi mahi hapjes, is lekker en licht. Daarna heb ik een salade met een krabcake, ook zeer smakelijk. Rick vindt zijn maaltijd ook prima. We hebben nog nooit van dit restaurant besteld en zijn er zeer tevreden over. Het is niet zo'n bijzonder restaurant qua decor vergeleken met sommige anderen, die er zo leuk uitzien, maar dat maakt niet uit als je afhaalt. 

Zo is er weer een heerlijke (nou ja, behalve de steekvliegen) stranddag voorbij. Straks gaan we even naar het debat tussen de vice presidentskandidaten kijken, maar ik denk dat ik daar niet lang naar wil luisteren.