Over het weekend

Zaterdag

Om kwart over acht ben ik klaarwakker. Rick ligt nog te slapen, dus ik lees op mijn telefoon. Ik moet toegeven dat ik veel te veel Twitter lees in deze politieke en sociale onrustige tijden. 

Aan de ene kant helpt het te zien hoeveel andere Amerikanen deze president meer dan zat zijn, maar aan de andere kant komen er ook doemscenario's langs waar ik liever niet aan denk. 

"Doomscrolling" noemen ze dat hier met een nieuw woord. Daar houd ik meteen mee op als Rick ook weer van de partij is. Op naar een vrolijke zaterdag, want de zon schijnt fel al is het maar zes graden.

Nick overhandigt ons onze koffies en egg bites bij de Starbucks drive thru. We kennen zo langzamerhand alle medewerkers daar bij naam en zij in ieder geval Rick. Ik ben altijd de vrouw in de schaduw.

We hebben weer flink wat glas verzameld de afgelopen week en die flessen gaan allemaal de paarse glasbak in. Er staat dit keer een korte rij auto's om dat te doen en de bak is overvol. Het wordt tijd dat ze hem komen legen. 

Zoals iedere zaterdag gaan we daarna naar het marktje in Vienna. Dat wordt steeds kleiner en over twee weken zal het de laatste keer zijn dit seizoen. 

Rick ziet meteen onze Ierse vriend Niall, die net terug is uit zijn thuisland. Precies op tijd, want Ierland gaat ook weer voor een aantal weken dicht. 

Terwijl Rick en Niall (naar mijn mening veel te dicht bij elkaar, maar met mondkapjes op) bijpraten, haal ik mijn Rooster groentensap van Greenheart Juice. Ik heb dat de afgelopen week echt gemist! Hun winkel hier in Vienna is nog niet open en, als dat na 31 oktober nog niet zo is, staan ze ook op de zondagmarkt in het Mosaic District. 

We nemen afscheid van Niall en kijken nog even rond, maar vinden verder niets van onze gading. Er zijn allerlei appelsoorten van een boerderij, maar Rick en ik zijn niet zulke appelfans. Eieren hebben we nog genoeg en de dame met alle kruiden en verschillende soorten zout is er vandaag niet. 

Thuis ga ik aan mijn stappen en Rick maakt een fietstochtje. Ik vind het daarvoor nog te koud. Een deel is ook de streber in mij. Ik sta op de eerste plaats van mijn Fitbit vrienden qua wekelijkse stappen en wil dat zo houden.  Een ander voordeel van thuis sporten is dat ik op Orion kan letten. Die probeert nog steeds niet bij de wond te komen, gelukkig. 

We zijn laat met de dag begonnen en daardoor is het ook weer snel lunchtijd. We rijden naar de Boro, waar Rick zijn favoriete bowl van Fish Tacos haalt en ik een kleurrijke poke bowl van Poki DC. We proberen die buiten in de zon te verorberen, maar er staat zo'n venijnige wind dat we toch maar in de auto eten. 

We zijn hier tegenover de grote Whole Foods, zoals wij die noemen, willen daar vandaag onze pompoenen om uit te hollen te kopen. Ze kosten hier maar $5 per stuk en met de Prime korting zelfs nog een dollar per pompoen minder.

Een heel klein beetje schuldig voel ik me wel, want we zouden eigenlijk de plaatselijke boerderij moeten steunen. Daar betaal je echter per pond en ben je zo $15 tot $20 per pompoen kwijt. We steunen ze dan wel op een andere manier. 

Eigenlijk is het nu ook wel handig om in te slaan voor de maaltijden van volgende week. Dan hoeven we dat morgen niet meer te doen. Ter plekke bedenken we wat we willen gaan eten, allemaal lekkere, maar makkelijke, maaltijden. 

Bij de zelfscan kassa weten we echter niet hoe we de pompoenen moeten scannen. Ik klik iets verkeerd aan en opeens kosten ze $100, oeps! Gelukkig weet de persoon, die hulp biedt, wel de juiste combinatie.

Thuis zet ik de pompoenen meteen op de stoep bij de voordeur. De komende week wil ik ook chrysanten kopen, want de geraniums zijn op hun einde. Daar kunnen we dan de plaatselijke boerderij mee steunen. 

Rick gaat, naar hij hoopt, voor de laatste keer dit seizoen het gras maaien. Ik denk dat dat nog minstens een keer nodig zal zijn. Ik neem mijn dekentje mee in de achtertuin en ga in de hangmat liggen lezen. Mijn boek kan me echter niet boeien, dus ik ga later vanavond op zoek naar een ander.

Met de zon en de deken op me is het met zestien graden goed te doen. Alleen merk ik dat de kou van onderen komt. Mijn rug en nek worden koud en dat is niet goed voor mijn spieren. Duidelijk heb ik iets nodig om op te liggen. Na vieren wordt het dan ook te kil en ga ik naar binnen. 

Rick is bezig in zijn kantoortje en ik besluit verder te gaan aan mijn puzzel. Net als gisteren vindt Orion geen aandacht niet leuk. Ik hoor wat vreemde geluiden in de woonkamer en zie dat Orion besloten heeft die ring om zijn nek af te doen. 

Die zit vast aan zijn halsband, waardoor ik hem als op onderstaande foto aantref. Na even heel hard lachen en de "donut" weer om Orions hals gedaan te hebben, vraag ik Rick of hij kan hondensitten. Het is werkelijk net een kind, die hond!

De puzzel is heel erg leuk, allemaal reisreclameposters. Na een uur heb ik al heel wat in elkaar gezet (nog een lange weg te gaan, dat wel). Ik had een tijdje geen zin in puzzelen, maar vind het nu wel weer erg leuk. Ik heb er meteen een aantal op mijn wenslijst voor Kerst gezet.

Omdat we telkens op donderdagavond bezet zijn houden we ons happy hour met Chuck en Christine dit keer vanavond. Het wordt als vanouds gezellig. Zij gaan volgende week een kleine week naar een wijngaard, hun eerste vakantie in lange tijd. Voor we het weten is er meer dan een uur voorbij en is het tijd om aan avondeten te gaan denken. 

Rick en ik bestellen Vietnamees van Four Sisters. Grappig genoeg stelde Rick dat voor, gewoonlijk is dat mijn keuze en gaat Rick daar schoorvoetend in mee.  Het wordt een heerlijke maaltijd, deze cuisine is altijd gezond, licht en zonder alle sausjes waar Thaise en Chinese gerechten in zwemmen. 

Zo eindigt een heerlijke zaterdag! We hebben de komende dagen prachtig weer om van te genieten, de Indian Summer? Warme temperaturen boven het gemiddelde, ik zie ernaar uit.

Zondag

Vanochtend zijn we er een stuk eerder uit dan gisteren. We halen koffies bij Starbucks, maar dit keer ontbijt elders. Ik bestel een broodje met ei, spek, spinazie en tomaat van Panera en eet het beleg en maar een paar hapjes van het brood. Rick bestelt van McDonald's. 

Iedere week probeer ik cantharellen te scoren bij de King Mushrooms boerderij in Maryland. Die worden door hen vers geplukt. Ze zijn dan ook telkens uitverkocht, maar deze week had ik beet. 

We gaan naar de markt in het Mosaic District en zijn dit keer zo vroeg dat er geen rij is. Mijn bestelling ligt al klaar en ik besluit een volgende keer ook eens de kastanje paddenstoelen te proberen. Die zien er heel lekker uit.

We moeten Saskia hier ook eens heen nemen, het klinkt allemaal lekker

Echte herfstproducten bij dit kraampje, alleen jammer dat de eekhoorns die mooi gekleurde mais opeten

Bij een van de groentekramen zien we onze buren van vier deuren verderop. Kleine wereld! Wij hebben verder niets nodig. Hier in het Mosaic District is het wel heel leuk Pokemon Go spelen, dus dat doen we ook. 

Op weg terug naar de auto word ik de nieuwe Sephora winkel ingelokt. Ze hebben twintig procent korting vandaag en ik heb toch oogpotlood en mascara nodig. Ik gebruik daarvan altijd het Sephora merk. Dit keer besluit ik eens af te wijken van mijn geijkte bruin en koop ook donkergrijs en mosgroen oogpotlood. Ik ben benieuwd. 

Het Mosaic District is een appartementen en rijtjeshuizen buurt met allerlei restaurants, boutiques en zelfs een bioscoop. Mensen, die mijn blog al langer lezen, herinneren zich dat wij hier drie maanden in een hotel zaten, terwijl ons huis werd opgeknapt na een brand. 

Het is een progressieve buurt en onderstaande poster vinden wij heel mooi. Respect voor anderen, een gemeenschapsgevoel, saamhorigheid, veel daarvan is tegenwoordig ver te zoeken. Er staat nog veel meer op, maar dat vat het wel zo ongeveer samen. 

Dan is het weer tijd voor ons sportuurtje. We herhalen wat we gisteren deden, fiets voor Rick en hardlopen op de plaats voor mij. Om elf uur zijn we allebei tevreden met de beweging, die we hebben gekregen. 

Als verrassing installeert Rick een LED achterlicht op mijn fiets. Het werkt op batterijen, maar is wel goed zichtbaar. Ik zal het waarschijnlijk ook overdag aandoen, want hier is men niet zo op fietsen berekend (hoewel wel steeds meer) als in Nederland. 

We hebben de nieuwe Pathfinder goed ingewijd op de Outer Banks, maar dat betekent wel dat die onder het zout (buitenkant) en zand en hondenharen (binnenkant) zit. Weg is het nieuwe auto gevoel. Dat wil ik weer terug en dus gaan we door de wasstraat en worden de matten in auto met shampoo gewassen. 

Het ziet er allemaal goed uit, alleen zie ik bij thuiskomst dat de bank waar Orion op lag nog helemaal vies is. Daar ligt ook veel zand en hondenharen. Gelukkig hebben we een ingebouwde stofzuiger in de garage en daarmee maak ik dat gedeelte ook schoon. 

Rick heeft telkens problemen met zijn credit kaarten, zoals ik eergisteren al schreef. Ook bij de wasstraat werkte geen enkele kaart in de automaat. Als het zonder de machine wordt gedaan, ook nu weer door de medewerker, gaat het goed. Rick is erg bang dat er iets mis is met zijn kaarten, hoe onwaarschijnlijk ook. 

We gaan terug naar huis en halen Ricks auto op. Die heeft wat benzine nodig (niet meer dan vijf liter om de elektrische motor gaande te houden). We gaan daarvoor naar een ander Shell station. Tot Ricks grote opluchting werkt hier alles perfect. Geen idee waarom het elders misging. 

Het is inmiddels lunchtijd en we bestellen online van Elevation Burger. Hier doen ze een sla wrap. Ik bestel het met een burger, tomaat, champignons, augurk en hun speciale saus. Rick heeft twee burgers met tomaat, augurk, rauwe ui, ketchup en mosterd. Ook dit restaurant willen we graag steunen, omdat de eigenaresse in Vienna woont. 

Op de terugweg rijden we langs het huis, waar altijd weer leuke taferelen met skeletten staan. Ze hebben kennelijk net hun 2020 idee neergezet. Het is weer hilarisch! Alle stemmende skeletten met mondkapjes op en afstand houdend, alleen het Trump skelet met oranje schedel niet. 

Wat ik ook heel leuk vind is de rode cap, die "Trump" opheeft. Die hebben ze met papier verduisterd, want het is een Washington Nationals honkbalteam pet. Ze winnen wat ons betreft weer de prijs van origineelste Halloween tuin. 

Om even de humor van mijn man te laten zien, want meestal laat ik dat achterwege (of vergeet het, ouderdom komt met gebreken). Rick zong de hele weg naar huis iets over "stoep"  lunch en "Petra poo" (een van mijn koosnaampjes). Ik luisterde niet goed en Rick komt maar niet binnen met ons eten.

Als ik naar buiten loop zit Rick daar al met ons eten op de treden voor ons huis. Ik vraag hem waarom hij mij dat niet liet weten. "Ik zong toch dat liedje over stoep en poep in de auto", antwoordt Rick, de onschuld zelve. Hoe kon ik nu weten dat dat belachelijke "liedje" iets betekende??

 

In ieder geval is het eten heel lekker en de zon zeer welkom. Ik blijf na het eten nog buiten zitten en dan komt de Amazon Prime van. De bezorger overhandigt mijn een pakketje, het andere gaat naar de buren. 

In mijn pakketje zit Orions nieuwe kap. Hoewel hij absoluut niet geinteresseerd is in zijn wond, vindt Rick het verstandig de aanwijzingen van de dierenarts te volgen en Orion tien dagen een kap te laten dragen. 

Die ring om Orions nek is weliswaar fijn voor Orion, maar hij kan nog wel bij zijn wond, mocht hij dat willen. Deze kap is de Comfy Cone, flexibel, maar toch hard genoeg om ervoor te zorgen dat de hond nergens op zijn of haar lichaam bij kan. Orion is er even beduusd onder, maar bij het typen van dit blog is hij er al helemaal gaan gewend. 

Het is lekker warm voor het huis in de zon. Rick oefent knopen maken met een boekje dat hij op de Outer Banks kocht. Vervolgens maakt hij onze basketbalpaal weer bespeelbaar. We hebben een goede basketbal en Rick vindt het leuk te oefenen. 

Wat mij betreft heb ik eindelijk een boek gevonden wat me aanspreekt, de zoveelste in een serie van tijdreis boeken van Monique Martin. Ik was het bestaan van deze heel goede serie vergeten. Hopelijk wordt dit er weer zoeen, die ik niet kan wegleggen. 

Vorige week is onze oude hot tub weer gemaakt. De thermostaat was stuk en dus is het water nu weer lekker warm. Tijd voor een bubbelend happy hour, dus. We hebben Poolse worst en crackertjes met zalmsalade. 

Rick houdt het bij zijn biertjes en ik heb wat wodka aan mijn groentensap en bloody Mary mix cocktail toegevoegd. Het is zo ontspannend en ik had het echt nodig. Na anderhalf uur hebben we het beiden veel te warm en gaan ons klaarmaken voor het avondeten. 

Aangezien ik vanavond toch verder thuis blijf, kleed ik me alvast in pyjama. We bestellen van BarTaco en Rick gaat het ophalen. Het blijft een heerlijk en licht maal met de slabladeren in plaats van tortilla's. Ik zou willen dat andere Tex Mex restaurants dat ook deden. 

Rick heeft besloten de rest van de avond aan de bar door te brengen en een film te gaan kijken. Ik vind de barstoelen gerieflijk, maar ik heb pijn in mijn heupen en zit liever op mijn ligstoel met mijn voeten omhoog. 

En zo eindigt weer een heel fijn weekend. Allemaal een goed begin van de week gewenst!