Over donderdag

Na eindelijk een goede nachtrust sta ik uitgerust op. Wat een verschil maakt dat met hoe ik me voel! Na mijn ontbijt doe ik vast wat stappen tot Rick klaar is om erop uit te gaan. 

Het is alweer mistig, heel ongewoon, maar we kunnen nogmaals een zonnige, zomerse middag tegemoet zien. In Vienna worden de drankjes ons bij Starbucks weer door Nick aangereikt. Rick draagt zijn Michigan State Spartans mondkapje. 

Gewoonlijk is het zijn Donald Duck mondkapje, maar die kan hij tot zijn grote ongenoegen nergens vinden. Dit is nu al het tweede mondkapje dat foetsie is. Geen idee wat de man ermee doet! Ik kijk online of ik het weer kan vinden, maar dat lukt tot nu toe niet. 

Thuis ga ik verder met mijn stappen op de plaats. Sinds eergisteren voel ik geen pijn in mijn linkervoet  meer, gek genoeg. Heel af en toe doet die dus wat pijn, maar hele tijden voel ik (nauwelijks) iets. Ik kan merken dat ik uitgeslapen ben en meer energie heb, want de tienduizend stappen gaan vlot. 

Dan stap ik op de fiets en ga naar Sharon. Onderweg moet ik een heel aantal kamikaze eekhoorns ontwijken. Voor eentje moet ik zelfs helemaal op de rem staan. Voor een auto gaan ze nog wel opzij, maar voor een fiets kennelijk niet. Gelukkig haal ik het dit keer zonder er een aan te rijden, dat is niet altijd het geval geweest. 

Sharon heeft weer een pittig half uur voor me en het gaat dan ook snel voorbij. Als ik weer buiten kom, schijnt de zon. Ik besluit met een omweg naar huis te fietsen en meer Halloween versieringen te fotograferen. 

Al een tijdje heb ik problemen met mijn telefooncamera. Soms lijkt hij een foto te maken, maar doet dat dan niet en andere keren duurt het heel lang voor de foto registreert. Nu zag ik vanochtend een waarschuwing dat mijn micro SD kaart niet goed functioneert. Rick en ik hadden niet bedacht, dat die mogelijk het probleem kon zijn. 

Als ik aan Rick vertel dat ik denk dat dit de boosdoener is, stelt hij voor meteen naar Microcenter te gaan om die theorie uit te proberen. Ik doe de nieuwe micro SD kaart in mijn telefoon en het is een wereld van verschil! Dit was al een tijdje bezig, dus ik voel me als een kind zo blij met de snelle camera.

Inmiddels is het lunchtijd en fris ik me snel op. Rick heeft lunch thuis, maar ik haal een salade van Subway. Die vind ik niet alleen erg lekker, maar hij bevat ook alle groente, die ik vandaag nodig heb. 

Op de terugweg kan ik het niet laten de straat achter ons huis met zijn vlammende bomen te fotograferen. Alleen zo jammer en verdrietig dat veel van dat bos nu wordt neergehaald om er huizen te bouwen. Ik verbeeld me dat we nu al meer vogels in de tuin hebben daardoor. 

Rick en ik eten samen op het deck en dan gaat hij zich klaarmaken voor een tandartsbezoek. Rick heeft nog steeds amalgaamvullingen uit zijn kindertijd in Zwitserland en die worden aan zijn onderkaak vervangen. Het zijn er maar liefst vier en Rick is er een paar uur mee bezig. 

Ondertussen gaan Orion en ik lui van deze warme middag genieten. Het wordt een bijna record 28 graden en de hangmat lonkt na alle activiteit van vanochtend. Orion ligt, behalve als er een hond voorbij komt, rustig te slapen en ik lees verder in mijn spannende boek. Ik blijf de Out of Time serie van Monique Martin heel goed vinden.

Als Rick terugkomt gaat hij de bladeren van het gras maaien, terwijl ik ons bordje met happy hour snacks klaarmaak. Dat wordt wat prosciutto en een paar crackertjes met zalmsalade. Ik maak vervolgens mijn "mocktail" van groentensap en bloody Mary mix en Rick heeft een biertje.

Christine en Chuck zijn deze week op een korte reis en wij besluiten een hot tub happy hour te houden. Ik heb een van de stralen op mijn rug, want dat is hard nodig. We bedenken allerlei dingen om de winter en de toekomst rooskleuriger te maken. Wat daarvan bewaarheid wordt moeten we maar zien. 

Na een uurtje wordt het water te warm en gaan we aan het avondeten denken. Rick werpt zich op om voor mij bij Passion Fin sashimi te halen en hij heeft zin in een Mexicaanse bowl van District Taco daar vlakbij. Ik kleed me alvast in pyjama nu ik niet mee hoef.

Het eten smaakt weer super. Dat Passion Fin alles zonder rijst kan doen, onderscheidt ze van de rest van de sushi restaurants. Daar kun je natuurlijk wel sashimi krijgen, maar de handrol en andere rollen zonder rijst doen ze niet. Zo is Passion Fin in deze tijd mijn favoriete Japanse afhaalrestaurant geworden.

Vanavond vindt het laatste presidentiele debat plaats en het hele gedoe hangt mij mijlenver de keel uit. Ik heb gestemd dus het maakt allemaal toch niets meer uit, niet dat ik op andere gedachten gebracht zou worden door een debat. Rick wil het wel gaan zien, dus ik hoor het morgen wel.