Dag 7 Raquel en Kai: Over Rick's verjaardag en kerstversieringen

Als Rick en ik om half acht beneden komen wordt Rick verrast met een versierde keuken. Kai en Raquel deden dat toen ze opstonden. Rick vindt het super leuk!

Terwijl we ons beramen waar we onze ontbijten van willen halen, horen we een klap tegen het raam. Het blijkt een cardinaaltje te zijn, dat nu beduusd op het deck zit. Rick en ik gaan ontbijt halen en Kai en Raquel gaan zich over het vogeltje ontfermen. 

Wij gaan naar Starbucks voor koffies en egg bites voor mij. Rick en Kai willen liever broodjes van McDonald's en Raquel houdt het bij een banaan vanochtend. 

Als we terugkomen is er goed nieuws. Het cardinaaltje vloog uit zichzelf weg. Ik heb meteen weer stickers om op de glazen deuren te plakken besteld. 

De kinderen gaan werken, Rick de bladeren van het gras halen en ik doe mijn stappen op de mini elliptische machine. 

Dan halen Rick en ik met vereende krachten de kerstspullen van zolder. Raquel en ik hangen de kerstsokken met nieuwe houders en haar sok en die van Fiona nieuw erbij. Het begint al flink vol te raken.

Daarna doen we de trap met zijn drieen, terwijl Rick de spullen voor buiten tevoorschijn haalt. Raquel en Kai versieren de eetkamer en woonkamer en ik zet ons nieuwe Disney boompje op. 

Dat moet heel makkelijk zijn, maar ik worstel ermee de stang vast te zetten. Kai vogelt uit hoe dat moet en dan is het super eenvoudig de "boom" op de stang te hangen. Hij is al versierd en met lichtjes. 

Rick gaat met behulp van Kai en Raquel de lichtjes boven de garage hangen en dan is het tijd om te gaan lunchen. Rick kiest Hawk & Griffin voor zijn verjaardagslunch. 

De anderen nemen alle drie een pasty en ik het Ploughman's Platter. Dat ziet er heerlijk uit, maar ik ben vergeten het zonder brood te vragen. Er liggen een paar enorme stukken brood op. Gelukkig zijn Kai en Raquel daar dol op, evenals de druiven, dus alles gaat schoon op. Erg lekker!

We zijn nu helemaal gesterkt om aan de kerstlichtjes buiten te beginnen. Raquel en ik hangen de netten op en Rick en Kai maken de garagelichtjes af. Dan leggen we de blauwe "landingsbaan" lichtjes langs onze oprit en het pad naar de voordeur.

Ooit ben ik die traditie begonnen met de gedachte dat een landingsbaan op een vliegveld vaak blauwe lichtjes heeft en Santa Claus natuurlijk een landingsbaan nodig heeft voor zijn slee. Nu staan we in de buurt bekend om onze blauwe lichtjes langs de paden en (een beetje) in de bomen. 

Het klinkt allemaal niet zo arbeidsintensief, maar we zijn er een paar uur mee bezig. Voor we het weten is het tijd om Ricks verjaardag echt te gaan vieren. 

We brengen het taartje naar boven en zetten de zes en de twee kaarsen erin. Rick heeft er geen idee van dat hij een taart krijgt en is uiterst verrast. We zingen Happy Birthday en dan moet Rick de kaarsjes uitblazen. 

Vervolgens komen de kaartjes en cadeaus aan bod. Kai en Raquel hebben een erg leuke kaart en ik vind die van mij ook heel origineel (over hoe we als stel dagelijks over wat we zullen eten praten). Ik ga vaker naar Target voor kaarten, want ik vind American Greetings veel leuker dan Hallmark, weet ik nu. 

Van Raquel en Kai krijgt Rick een cadeauset van Delirium Noel. Dat is zijn favoriete bier en het komt direct uit Belgie. Ze kochten het in Brussel op het vliegveld. 

Traditiegetrouw geef ik Rick ook een fles bier, Gulden Draak. Verder krijgt hij een mini electrische zaag. Hopelijk is deze sterk genoeg om volgende week onze kerstboom mee om te zagen. 

Tegen half vijf rijden we naar Washington. De bedoeling is om de monumenten verlicht te zien, maar we zijn wat vroeg en worden op een prachtige zonsondergang getrakteerd. 

Rick parkeert bij de achterkant van het Capitool en zo kunnen we wat mooie foto's van de Mall maken. Dan rijdt hij naar de voorkant van het gebouw, zodat we het verlicht ook kunnen fotograferen. 

Het is al vrijwel donker als Rick illegaal parkeert bij het Tweede Wereldoorlog monument. De kinderen en ik lopen snel naar de Reflecting Pool, over kettingen rond een grasveld stappend en zo hebben we de meest directe route. 

Het is en blijft een prachtig uitzicht met alle verlichting. Ik ben blij dat we dit ook aan Raquel hebben kunnen laten zien. Het is jammer dat het zo moeilijk parkeren is, anders hadden we een wandeling gemaakt. 

Rick heeft de Sovereign uitgekozen voor zijn verjaardagsmaaltijd. Dat is een Belgisch restaurant in Georgetown. We rijden erheen en parkeren in de parkeergarage aan M Street, de grote winkelstraat. 

Georgetown is altijd gezellig en op zaterdagavond helemaal. Eigenlijk een beetje te gezellig en we dragen onze mondkapjes maar weer eens buiten. Dat doen de meeste mensen, dus dat is goed. 

Rick heeft een tafel gereserveerd en dat is maar goed ook, want ik hoor dat ze tot 21 uur geen plaats meer hebben. Rick heeft dit restaurant gekozen vanwege hun enorme Belgisch bier lijst. 

Jammer genoeg voor hem hebben ze zijn eerste en tweede keuze niet. Dat gebeurt tegenwoordig wel vaker. Gelukkig is het menu een heel boekwerk en heeft Rick al gauw andere favorieten gevonden. 

Als voorafje bestellen we bitterballen, die ook weer anders smaken dan de Nederlandse. Deze hebben enkel in bier bereid vlees als vulling. Ze zijn wel erg lekker, maar ik heb liever die van de brouwerij vlakbij ons. 

Rick neemt als hoofdgerecht de carbonade flamande, Kai en Raquel delen de zalm en de asperge en radicchio salade. Ik geniet van de steak tartare en de asperge en radicchio salade. Het eten is heel goed, moet ik zeggen. 

Kai heeft zich opgeworpen tot BOB, zodat Rick van zijn biertjes kon genieten. Hij rijdt dan ook naar huis en als we onze straat indraaien zien we dat de lichtjes prachtig zijn. Voor Raquel ook iets nieuws, want zij kent dat uitgebreid buiten versieren niet. 

Wij zijn niet de eersten in onze straat met kerstverlichting. Jeanne van twee huizen verderop laat het professioneel doen en dat werd gisteren gedaan. Onze buren Mel en Jason hebben ook al een begin gemaakt. Het was er ook erg lekker weer voor om buiten bezig te zijn. 

Thuis gaan de anderen in ons bioscoopje naar National Treasure kijken, maar ik denk dat de afgelopen drukke dagen me een beetje parten spelen. Ik schrijf dit blog en ga dan in bed liggen lezen. Morgen hebben we weer een avontuur voor de boeg. 

Tot slot een foto van de jongste Hokies fan ooit. Katja en Kevin hebben elkaar bij Virginia Tech ontmoet en dus is Fiona bij uitstek een Hokie (mascotte van Virginia Tech). Ik kan niet wachten haar volgende week weer te zien!