Over een hete herfstdag

We hebben weer heerlijk geslapen en zijn vroeg wakker. Het is dan ook zulk mooi weer, zonde om langer te blijven liggen. 

Rick is vanochtend nog vroeger dan ik en als ik mijn ontbijt opheb is hij al klaar om naar Starbucks te gaan. De herfstkleuren zijn steeds mooier (genieten, maar dat betekent dat de kale bomen steeds dichterbij komen).

Nadat ik mijn stappen bijeen heb ga ik dan ook een wandeling door de buurt maken. Het is inmiddels een graad of achttien en heel vreemd om half november zonder jas te kunnen lopen. De esdoorns zijn geel, rood en oranje en met de zon lijken ze wel in brand te staan. 

Dinsdag is virtuele lunch met Judith dag en ik haal nog eens de Cali fresh salade van Subway. Het is bijna te warm om in de zon te zitten, ongekend! Het uur lunchen gaat zoals gewoonlijk heel snel voorbij en dan moet Judith terug aan het werk.

Met dit lekkere weer is het leuk om Orion mee de achtertuin in te nemen. Hij vindt het prachtig om snoepjes te zoeken in het gras. Als hij ze na lang zoeken gevonden heeft, komt hij om meer vragen. 

Op een gegeven moment heeft Orion kennelijk genoeg gezocht en gaat de trap op naar de achterdeur. Okay, dan, kennelijk heeft hij geen trek meer, heel ongewoon voor Orion! 

Tijd voor mij om erop uit te gaan voor ons avondeten. Onderweg stop ik bij een van de ongewonere huizen in onze buurt. Deze blokkendoos heeft tijden leeg gestaan, maar ik geloof dat hij nu bewoond is. Er zijn veel te weinig ramen vind ik. 

Bij Whole Foods haal ik de ingredienten voor ons maal. Ik ga eens een nieuw recept proberen, we zullen zien. Als ik thuiskom begroet Orion me dit keer met Avocado. Eerder was dat Lammie en daarvoor Beer. Iedere keer dat ik naar buiten ga en weer binnenkom draagt Orion een ander speeltje aan. 

Tot de zon achter de bomen verdwijnt blijf ik buiten. Er is een lieveheersbeestjes plaag en als ik bij de voordeur zit vliegen ze constant op me. Het is beter dan de cicaden, maar ook best irritant. 

Eindelijk denk ik eraan om ons buurmeisje Patricia te betalen voor haar zorgen voor Orion en Zorro toen wij in Florida waren. Daarbij geef ik haar wat Nederlandse chocola. 

Patricia vertelt dat ze helemaal dol is op Orion en Zorro. Dat is fijn om te horen, want dan doet ze het niet omdat haar ouders het haar opdragen. 

Omdat het een nieuw recept betreft is het aan mij om het eten te maken vanavond. Dat is heel makkelijk: een ovengerecht op een bakplaat. Daarop doe ik olijfolie, zout en peper op haricots verts en kerstomaatjes en daarbij een blikje gesneden olijven. Dan leg ik bot filets in het midden en besmeer die ruim met pesto. 

Dat gaat een kwartier op 425 F (220 C) in de oven en dan maar hopen dat het smaakt. Het ziet er in ieder geval kleurig uit. 

Elke keer dat ik een nieuw recept uitprobeer ben ik toch een beetje nerveus. Ik pas recepten namelijk vaak aan, omdat Rick nogal kieskeurig is. Dit keer is het gelukkig wel gelukt en we gaan dit zeker nog eens eten. Sowieso vind ik bot erg lekker en ga dat vaker maken (ik lees net dat we hier in de VS geen schol kunnen krijgen, interessant). 

En zo is er weer een heerlijke dag omgevlogen. Morgen wordt het nog een keer warmer dan normaal en dan is het voorlopig afgelopen. We tellen de nachten voor Raquel en Kai komen af, nog vier te gaan!