Over een doe-donderdag

We hebben vannacht met meer ramen open geslapen dan gewoonlijk en dat is duidelijk te merken aan de temperatuur in de kamer als Rick opstaat. Br!! Ik vraag hem de ramen te sluiten en wacht even voor ik ook de kou trotseer en opsta. Onze verwarming doet het vanochtend niet. 

Eenmaal beneden roerbak ik mijn paddestoelen en tomaat in de yuzu ponzu saus, die ik gisteren kocht. Ook dat is erg lekker. Het geeft het gerecht een heel andere smaak. Ik weet niet of ik het iedere dag zo ga eten, gewoonlijk gebruik ik Maggi, maar af en toe is het lekker voor de verandering. 

Terwijl Rick zich klaar maakt doe ik weer zoveel mogelijk stappen en dan gaan we naar Starbucks. Iets heel vervelends nieuws aan de app is dat het automatisch naar de dichtstbijzijnde Starbucks gaat, als je gewoonlijke filiaal niet online laat bestellen. 

We komen dus bij de drive thru van Vienna aan en daar blijkt dat onze koffies weer bij de Starbucks in Pan Am Center staan, omdat Vienna mobiel bestellen had uitgezet. Echt super irritant! Nu weten we daar beter op te letten, maar het is een vreemd iets om dat zonder waarschuwing te doen. 

Thuis maak ik mijn stappen af en ga dan naar Sharon voor personal training. Daar komen alle spiergroepen aan bod en het voelt weer goed. Voor Sharons huis staat een prachtige esdoorn met knalrode bladeren. 

Rick en ik gaan vandaag vroeg lunch halen, want we moeten om twaalf uur thuis zijn om op een paar monteurs te wachten. Ik haal voor het gemak een salade van Subway en Rick natuurlijk zijn dagelijkse salade van Cava.

Na het eten is het dus wachten geblazen, want de monteurs kunnen tussen 12 en 17 uur komen. Als eerste komt de monteur om onze warmtepomp boven te maken. Die was gisteravond opeens helemaal uit. Het blijkt dat er twee zekeringen zijn doorgeslagen en gelukkig is dat niet enorm duur om te maken. 

Niet veel later volgt de Safelite autoglasmonteur. Die heeft ongeveer drie kwartier nodig om de voorruit van VLINDR te vervangen. Heel fijn worden de Virginia inspectiesticker en het EasyPass tolpas ook weer aan de nieuwe ruit bevestigd.

Terwijl dit alles gaande is lees ik op mijn luie stoel in de woonkamer. Mijn uitzicht is onderstaand plaatje. De luiken van de schuur van de buren hebben precies de juiste kleur om bij de herfstbladeren te passen. 

Als de monteurs vertrokken zijn ga ik de basement in. Mijn doel is de slaapkamer daar uit te mesten, zodat Kai en Raquel plaats voor hun spullen hebben. De kast daar zit vol oud, gescheurd en vies beddengoed en dingen waar we helemaal niets meer mee doen (zoals een oud terrarium en een "sauna", die ik al jaren niet meer gebruik). 

Bovendien heeft Rick de kamer als een opslagkamer gebruikt voor van alles en nog wat dat hij niet meer in de bar wilde hebben. Het neemt zo'n anderhalf uur in beslag, ook met alles naar buiten brengen. Morgen is het vuilnisophaaldag, dus perfect.

Nu hebben Kai en Raquel een vrijwel lege kast tot hun beschikking. Ik wil nog verder met wat kleinere dingen, maar het gros is gedaan. Dat geeft toch altijd een voldaan gevoel en ik neem me meteen voor hetzelfde met een aantal andere kasten, die overvol zijn met ongebruikte spullen, te doen. 

Rick kondigt aan naar de nieuwe grote Giant vlakbij te willen gaan. Gisteren vond hij dus een aantal benodigdheden voor het Thanksgiving maal niet. Deze Giant is heel goed gesorteerd en heeft een ruime selectie. Rick is dan ook helemaal blij om zijn pompoentaartmix. 

Net op tijd voor ons happy hour met Christine en Chuck zijn we weer thuis. We zijn alweer aan het volgende reisje met zijn vieren aan het denken. Dat wordt volgend jaar herfst hoogst waarschijnlijk New York. Chuck en Christine combineren dat dan met een bezoek aan Washington. 

Daarover gesproken, ik had vandaag bijna de eerste reservering voor een rondleiding in twee jaar! Het Belgische gezin ging naar New York en wilde daar misschien een dag Washington aan vastplakken. Dat lukte uiteindelijk niet, maar ik moet mijn rondleidingen weer eens oefenen. Hopelijk heb ik er komende zomer wel een aantal.

Vanavond kijk ik mijn eerste Hallmark kerstfilm. Er zijn er iedere dag weer een aantal. Het zijn altijd leuke verhalen en brengt me alvast een beetje in de stemming. 

Tot slot dit schattige filmpje van een schaterlachende Fiona. Zo lief, ik kan uren naar lachende babies luisteren!