Dag 2 Aruba: Over regen en rust

Om de een of andere reden lag er een zwaar winter dekbed op ons bed, toen we aankwamen. Dat was de eerste nacht veel te warm.  Gisteravond vonden we een gewone deken en en besloten het dekbed daarmee te vervangen. 

Dat beviel goed en ik ben eigenlijk om kwart voor zeven al helemaal wakker. Rick ook, maar van de pijn. Ik heb hem nog nooit zoveel pijn zien hebben! 

Om kwart over zeven sta ik stilletjes op en zet koffie. Het is een van die Nespresso of  Keurig apparaten, maar niet van die merken. Ik vogel uit hoe ik koffie moet zetten, maar niet hoe ik het gebruikte cupje er weer uit krijg. Nu zitten er twee van die cupjes in. 

Na het eerste kopje op het balkon genoten te hebben zet ik er nog een en maak wat ontbijt. Ik heb komkommer en kerstomaatjes, kaas met mosterdzaad en met truffel en filet Americain. Ik gebruik een bamboe mesje om de komkommer te snijden. 

We hebben een hele keuken, maar geen van de apparaten behalve de ijskast werken en er zijn alleen een paar glazen, koffiekopjes en wijnglazen aanwezig. Misschien moeten we zelf maar een mes kopen bij Superfood. 

Na mijn ontbijt loop ik hard op de plaats op het balkon. Na vijfduizend stappen haal ik mijn weerspanningsbanden tevoorschijn en doe daar arm, schouder en buikspieroefeningen mee. 

Dan probeer ik mijn VR op te zetten, maar kan geen groot genoege plek daarvoor vinden. Dat laat ik voor vandaag dan maar varen. Ik wil het later wel nog een keer proberen in het appartement in plaats van op het balkon. 

Rick ligt nog steeds te slapen en ik besluit erop uit te gaan om ijskoffies te halen. Ik loop naar het Moomba Beach restaurant en vind zo verreweg de snelste manier om op het strand te komen. Nog geen vijf minuten nadat ik het hotel verliet sta ik op Palm Beach. 

Het hotel heeft prachtige planten en bloemen, die vlinders en kolibries aantrekken

Eerst denk ik de koffies net als gisteren van The Bread Basket te halen, maar ik krijg een berichtje van Rick dat hij wakker is. Dan ga ik maar naar de Starbucks vlakbij. Ze hebben geen nitro brew, maar een cold brew zonder ijs is ook goed. 

Rick komt het hotel net uitlopen als ik terug ben. Hij voelt zich nog helemaal niet goed, waarschijnlijk maken zijn medicijnen hem wat groggy. Rick gaat liever een ritje maken dan een lange wandeling. Ik heb besloten dat dit Ricks dag is, we doen waar hij zich goed bij voelt. 

We rijden eerst langs Eagle Beach en zien daar de veranderingen en dingen, die nog altijd hetzelfde zijn. Jammer genoeg is Tulip, een van de restaurants waar we wilden eten, gesloten. Andere restaurants zijn er nog wel, gelukkig. 

Na Eagle Beach rijden we wat door Oranjestad. Het is uitgestorven en dat is maar goed ook, want Rick rijdt een paar keer een eenrichtingsstraat in. We gaan hier nog uitgebreider heen, maar nu hebben we alvast de mooi gekleurde huisjes weer kunnen zien. 

Het weer zag er al wat dreigend uit en mijn app voorspelde regen tussen elf en een. Inderdaad spettert het af en toe. Dat is geen weer om buiten te zijn en we besluiten naar de noordpunt van het eiland te rijden. 

Op die manier komen we langs onze favoriete snorkel stranden. Eerst Malmok, dan Boca Catalina en uiteindelijk Arashi. Die laatste is in de zes jaar dat we hier niet geweest zijn veel mooier geworden. Er is nu ook een cafe. 

Dan rijden we een heuvel op en komen bij de vuurtoren aan. Daar zijn heel veel ATVs, waarschijnlijk cruiseschip passagiers, want er zijn er weer twee vandaag. We lopen wat rond en lezen over de geschiedenis van de vuurtoren. Je kunt die ook beklimmen, maar dat laten we vandaag maar achterwege. 

Wel zie ik een standje dat vers kokosnootwater verkoopt. Daar ben ik dol op, dus ik koop een kokosnoot van de vriendelijke Nederlandse dame. Het kokosnootwater wordt eerst uit de kokosnoot in een koelapparaat gedaan en dan terug geschonken. Daardoor is het heel verfrissend. Rick neemt een slokje, maar wilde geen hele kokosnoot. 

Als we terug naar de hotelstrip rijden krijgen we een flinke hoosbui over ons heen. Gelukkig is het maar plaatselijk. Zodra het droog is parkeren we de auto dichtbij het Hilton hotel. Daar wilden we eigenlijk graag logeren, maar de prijzen rezen de pan uit. 

We zien hier onze eerste leguanen en hagedissen van deze reis. Ook bezoeken we de papegaaien en kakatoes. Hun leeftijden staan bij de kooien en we bedenken ons dat veel van hen er al waren, toen we met de kinderen in Aruba waren. 

Rick en ik maken wat foto's van Rita, One, Two en Pepe en sturen een berichtje naar onze familiegroep daarmee. Inderdaad herinneren alle drie de kinderen zich die vogels nog, zo leuk! Hopelijk kunnen we in de toekomst weer een keer een hele familie Aruba reis houden. 

Rita, een oude bekende van de kinderen

Na die nostalgische escapade lopen we naar Bugaloe. Het is er minder druk dan gisteren en we vinden een tafel midden in het restaurant. Vandaag bestel ik sate met salade en Rick een broodje met biefstuk en kaas. Hij begint zich eindelijk iets beter te voelen. 

We besluiten onze strandspullen op te halen en als we de kamer binnenlopen zien we daar zowaar een paar messen liggen! Degene, die onze kamer schoonmaakte, zag de komkommer kennelijk liggen. Dat hoeven wij dus niet meer te kopen. 

Toch gaan we nog even langs Superfood. Daar aangekomen zie ik een bejaarde blinde man op de grond zitten. Zijn even bejaarde vriend probeert hem op te helpen, maar dat lukt niet. Natuurlijk steek ik mijn hand uit en help mee. Ik krijg een heel gemeende "masha danki" te horen. Mijn goede daad van vandaag is weer gedaan. 

 Bij Superfood wil ik een flesje cocktail saus voor mijn garnalen. Daarvan vind ik nog de laatste. Verder kunnen we wel een keukenrol gebruiken. Het is verleidelijk meer te kopen, maar dat doen we maar niet. Eerst moeten we de gisteren gekochte lekkernijen opmaken. 

Net na drieen parkeren we de auto vlakbij Moomba Beach en huren daar een paar stoelen en parasol. Dan gaan we de zee in. Het is zeker een stuk koeler dan in de zomer, maar nog net te doen voor mij. Ik zal mijn shorty met het snorkelen wel altijd gebruiken. 

We hebben uitzicht op het vissershaventje en dat vind ik altijd leuk om te fotograferen. Er liggen niet zoveel van de kleurrijke kleine vissersbootjes als ik me herinner, maar er zijn er genoeg om foto's te maken. 

Om half vijf ruimen we op en gaan terug naar de kamer. Daar douchen we en gaan dan met onze laptops naar de bar bij het zwembad met uitzicht op zee. Daar aten we gisteren ontbijt. 

We vinden een tafeltje in de schaduw en ik typ een deel van mijn blog. Heel ergerlijk heb ik met deze laptop de hele tijd dat het scherm zwart wordt en dan moet ik weer inloggen. Rick heeft nog niet uitgevonden waar dat door komt, maar vooral als ik snel wil tikken is het super irritant. 

Opeens is het tijd om naar ons restaurant van vanavond te gaan. We hebben geen tijd meer om de laptops terug naar de kamer te brengen en ik ben niet zo ver gevorderd met dit blog als ik had gewild. Geen probleem, we leggen de laptops in de achterbak van de auto en rijden naar Pincho's.

Dit is een restaurant op een pier. We hebben gereserveerd en zijn een beetje teleurgesteld als we een tafel ver van de zonsondergang toegewezen krijgen. De brutalen hebben de halve wereld en ik vraag of we niet dichter bij het water kunnen zitten.

Dat blijkt het geval te zijn en we krijgen een van de beste tafels in het restaurant. Er is veel bewolking, maar de zonsondergang is deslaniettemin spectaculair. Onze serveerder Joel, een Cubaan, die ons vertelt dat hij hier is om zijn familie van verre met geld te ondersteunen, maakt ook een leuke foto van ons tweeen. 

Dan is het tijd voor het eten en dat is heerlijk! Rick begint met de Arubaanse viscakes en ik met de vissoep, beiden smaken voortreffelijk! 

Net als gisteren bestel ik twee voorafjes voor mijn "hoofdgerecht": de inktvis en de tomaat en frisee salade. Die inktvis is de lekkerste sinds degene, die ik jaren geleden vers in Puerto Vallarta at. Ricks gerecht van vis, garnalen en Caribische kreeftenstaart ziet er ook super uit. 

Wij hebben zoveel goede herinneringen aan dit restaurant met de kinderen en het is nog steeds perfect. De bediening is attent en snel en het eten zo vers en lekker. We lopen zeer tevreden terug naar de auto. 

Op de terugweg stopt Rick even bij het Citgo benzinestation. Hij wil kijken of ze daar diet Mountain Dew of diet 7 UP hebben en hij hoopt Aruba rocks! stickers te vinden. Hij krijgt nul op het rekest voor beiden en komt met lege handen terug. 

Vandaag worden de Amerikaanse voetbalwedstrijden, die bepalen wie er in de Superbowl komen, gespeeld. Als we terug in het appartement zijn zetten we de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en Los Angeles Rams aan. Ik ben voor de 49ers. Het andere team is al bepaald; de Cincinnati Bengals.

Het was een dag zonder plan vandaag en we hebben veel gezien en gedaan. Rick lijkt zich wat beter te voelen. Hopelijk krijgt hij vannacht niet weer heel veel pijn in zijn rug. Het gaat om het hier zijn en genieten van de warmte en kleuren, dus wie weet wat morgen brengt. Allemaal een fijne week gewenst!