Over een weekend Grandpa en Omi zijn

Zaterdag

Alexa wekt ons om half acht en we staan meteen op. Rick gaat inpakken en ik ga douchen, want ik hoef alleen mijn toiletspullen nog toe te voegen aan mijn tas. Dan verzorgen we Orion, pakken de auto in en vertrekken net voor negenen.

Als ontbijt halen we voor de veradering omelet bites van Dunkin Donuts. Die zijn nieuw dit jaar en we zijn benieuwd hoe ze smaken in vergelijking met de egg bites van Starbucks. We kopen beide versies, een met eiwit en groentes en de ander met ei en spek. 

We zijn het erover eens dat die van Starbucks lekkerder zijn. Voor de eiwit omelet bite heeft een vreemde textuur. Ze zijn ook kleiner dan die van Starbucks en als we onze koffies daar bij de drive thru bestellen nemen we ook maar nog een portie boerenkool met champignons egg bites mee. 

Dan kan de rit naar New Jersey beginnen. Katja zendt me onderstaande foto van Fiona, die vanochtend pindakaas en bosbessenpuree als ontbijt had. Zo te zien viel dat in zeer goede aarde! We kunnen nu helemaal niet wachten tot we haar weer zien!

Al gauw zien we Baltimore opduiken en het verkeer blijft voor de verandering helemaal rustig. Misschien is het de vrieskou (het is -6 en verder naar het noorden wordt het steeds kouder) of de voorspelling van een grote winterstorm morgen die mensen thuis doet blijven. Wij profiteren ervan en rijden lekker door. 

Voor we het weten zijn we bij het Biden Center, waar we een heel nodige pit stop maken. Daarna rijden we over de Delaware Memorial Bridge en dan voelt het altijd alsof we er bijna zijn. Een half uur voor aankomst bestel ik lunch voor iedereen van Fins. Dat zal rond een uur bezorgd worden. 

Als we bij Katja en Kevin aankomen ligt Fiona nog in diepe rust. Net voor de lunch bezorgd wordt horen we geluidjes uit de babykamer en is madammeke wakker. Na haar flesje kunnen we genieten van een vrolijke baby. 

We eten onze lunches snel en gaan dan met Fiona spelen. Wat een vooruitgang heeft die alweer gemaakt sinds we haar met Kerst zagen! Ze zit lange periodes en kruipt bijna, maar voor nu "zwemt" ze nog over de vloer. 

Tegen drieen wordt Fiona moe en gaat haar middagslaapje doen. Wij beginnen aan een 500 stukjes puzzel. Die lijkt makkelijk, maar blijkt dat allerminst te zijn. Het is wel erg gezellig zo met zijn vieren eraan te werken. 

Na een tijdje gaat Kevin even rusten, want hij is degene, die 's nachts met Fiona opstaat. Rick maakt van de gelegenheid gebruik om naar het hotel te gaan en in te checken. 

Fiona is intussen alweer wakker en ik geef haar een fles. Dan is het weer speeltijd en krijg ik heel wat lachjes. Die twee tandjes onderaan zijn zo schattig! Ze doen me denken aan een levensechte baby pop met precies die twee tandjes, die ik vroeger had. 

Als de mannen weer van de partij zijn is het tijd voor Fiona's avondeten. Haar voornaamste voeding is nog steeds moedermelk en wat kunstmelk, maar een paar keer per dag laten Katja en Kevin haar ook met vaste voeding spelen. 

Vanavond zijn dat partjes mandarijn en een bakje havermout met gestampte bosbessen. Fiona is er niet zeker van dat ze de mandarijn lekker vindt. De havermout met bosbessen gaat er wel heel goed in (en vliegt overal in het rond). 

Intussen nadert voor ons ook de tijd om aan het avondeten te gaan denken. Katja en ik weten het al, het wordt Japans. Wij hebben binnen de kortste keren besteld van Mizuki. De mannen wilden eigenlijk Iers eten, maar dat restaurant neemt maar niet op. Uiteindelijk valt hun keuze op Mexikaans. 

Fiona speelt intussen in haar kamertje met van alles en nog wat. Het is zo leuk haar echt te zien spelen met dingen. De avocado gitaar op de foto hebben wij haar voor Kerst gegeven op aanraden van een vriendin van mij en Fiona vindt hem prachtig. 

Achter Fiona ligt het boerderijtje met haar naam erop. Daarin zitten vier boerderij dieren, die allemaal geluid maken. Die kocht ik als laatste kerstcadeautje en ook dat is een enorme hit bij Fiona. Aan speelgoed heeft ze geen gebrek, maar dat is alleen maar goed, veel dingen om uit te vinden en te leren. 

Spelen maakt moe en terwijl de mannen het eten ophalen valt Fiona op mijn schouder in slaap. Het is zo bijzonder dat kleine lichaampje op me te hebben. Ik had nooit gedacht dat ik nog eens zoveel van een kind zou kunnen houden. 

Lang slaapt Fiona niet en heeft duidelijk honger als ze wakker wordt. Katja geeft haar een flesje en dan is het tijd voor het naar bed gaan ritueel. Ik mag de pyjama uitkiezen en dat wordt er een met een regenboog. 

De mannen zijn intussen terug met het eten en komen kijken hoe het gaat. Ik lees Fiona haar boekje voor het naar bed gaan voor. Dat wordt natuurlijk Nijntje. Het boekje, dat Katja heeft, is Nijntje in het Ziekenhuis. 

Fiona is erg moe en het hele boek is te lang, maar zo heeft ze tenminste weer wat Nederlands gehoord. Mijn hoop is dat ze de klanken op zal pakken en misschien ook wel iets van de taal zal leren naarmate ze ouder wordt. 

In de mooie nieuwe keuken van Katja en Kevin smullen we van ons eten. We praten daarna nog even na en dan vertrekken Rick en ik naar ons hotel. 

Rick is vanmiddag door zijn rug gegaan. Hij heeft duidelijk veel pijn en ik vermoed een hernia. Hij was bezig met Fiona toen het gebeurde en die is niet meer zo licht als voorheen. Hopelijk gaat het met de medicijnen, die Rick gelukkig mee heeft, morgen weer beter. 

Zondag

Om half acht ben ik helemaal wakker, maar Rick slaapt nog. Ik weet niet of hij vannacht veel last heeft gehad van zijn rug dus ben zo stil mogelijk. Om acht uur sta ik op en neem mijn douche. Als ik daar klaar mee ben is Rick ook ontwaakt.

Zijn rug is iets minder pijnlijk en dat is natuurlijk goed nieuws. Terwijl Rick zich doucht loop ik hard op de plaats. Met dit weer moet ik beweging hebben, want mijn spieren kunnen er niet tegen. Het vriest 8 graden en er staat een koude wind. 

Katja is al sinds zes uur op met Fiona en geeft haar en Kevins wensen voor het ontbijt door. Wij gaan eerst door de drive thru bij Starbucks voor de koffies. Daarna rijden we naar het gezellige Bradley Beach en halen ons ontbijt van The Buttered Biscuit. 

Als we bij Katja en Kevin aankomen is Fiona net wakker van haar ochtendslaapje. Rick helpt met haar aan te kleden en dat zorgt voor enige hilariteit. Het tuinbroekje van Fiona is nogal moeilijk aan te doen en het kleintje laat het gelaten toe. Natuurlijk zorgt Grandpa ook voor wat vertier met gekke geluiden maken. 

Intussen zijn onze maaltijden al wat afgekoeld en we warmen ze op in de magnetron. Mijn ontbijt is een omelet met tomaat, spinazie, asperge en champignons. Dit restaurant maakt dat heerlijk!

Omdat ik als eerste klaar ben met eten maak ik een roerei voor Fiona. Die is dol op ei en pakt telkens enthousiast de lepel. Alleen is het moeilijker om het ei ook daadwerkelijk in haar mondje te krijgen. Daar heeft ze nog wat hulp bij nodig. 

Na het eten volgt een tijdje spelen en proberen naar Django te komen. De arme hond is wat bang van Fiona, maar zij is door hem gefascineerd. Gelukkig zijn Katja en Kevin erg voorzichtig en zorgen ervoor dat Django zich veilig kan terugtrekken. 

Na het spelen op de vloer stelt Rick voor Fiona een boekje voor te gaan lezen. Nu ze niet zo moe is als gisteravond gaat dat een stuk beter. Fiona heeft aandacht voor de boekjes en Katja en ik maken een paar erg leuke foto van Grandpa en zijn kleindochtertje. 

Na de boekjes heeft Fiona nog even energie om verder te spelen. Tegen twaalven wordt ze echter duidelijk moe. Na een flesje is het slaaptijd voor Fiona. 

Katja wil graag naar Target en daar hebben Rick en ik ook wel oren naar. Even het huis uit, want met dit weer gaan we niet buiten wandelen met Fiona. Het sneeuwt zelfs een beetje. 

Bij Target valt het ons op dat het gros van de mensen nu N95 of KN95 mondkapjes draagt. En daartussen vallen degenen zonder mondkapjes erg op. Wij dragen zelf ook N95 mondmaskers op het moment. 

Katja vindt wat dingen om Fiona's kamer beter te organiseren en Kevin en zij hebben wat toiletspullen nodig. Dan gaan we naar de afdeling waar het wat mij betreft allemaal om draait vandaag: de babykleertjes. Fiona's 0-3 maanden kleertjes zijn te klein en nu heeft ze 3-6 maanden nodig. 

 

De kleertjes van Target zijn van goede kwaliteit en heel goedkoop. En vandaag zijn er een heel aantal afgeprijsd, omdat de lentekleding er alweer aankomt. Rick en ik kopen wat spijkerbroekjes en andere broekjes en een aantal rompertjes met lange mouwen. Zo schattig zijn ze allemaal!

Op weg naar huis halen we lunch van The Greek Spot. Voor mij de Griekse salade en die is zo enorm groot dat ik de helft in een bak doe voor Katja's lunch morgen. Het smaakt me verder zeer goed!

Fiona heeft lang geslapen en wordt dan ook in een prima humeur wakker. Ik mag haar een flesje geven, maar de televisie staat aan met Amerikaans voetbal en dat is een flinke afleiding. Jammer voor Rick en Kevin, maar de tv moet echt even uit. 

Er volgen weer een paar uurtjes spelen en dan weer een dutje. We puzzelen intussen ook, maar het schiet nog niet erg op. Ik ben benieuwd hoe lang Katja en Kevin erover gaan doen om deze zeepaardjes puzzel af te maken. 

Het loopt al tegen vijven als Fiona weer wakker wordt. Katja en Kevin willen heel graag hand- en voetafdrukken in gips maken van Fiona. Terwijl ze daarmee bezig zijn houden Rick en ik Fiona bezig in haar Activity Center. Daarin kan ze "lopen", want het stoeltje draait rond en zo met de speeltjes daarop spelen. 

Dan is het tijd om de afdrukken te maken en dat gaat natuurlijk niet makkelijk. Het voetje lukt goed, het eerste handje ook, maar dan heeft Fiona er genoeg van. Onderstaande foto laat ons handje zien. Het heeft geen duim, want die trok Fiona op het laatste moment in. Maakt niet uit, het is een leuk aandenken. 

Voor ons avondeten proberen we het Ierse restaurant dat gisteren niet lukte voor Kevin en Rick. Vandaag wel en het is werkelijk voortreffelijk eten. We delen biefstuk hapjes met een heerlijke pepersaus als voorafje. Mijn hoofdgerecht is een gerookte zalm en garnalen salade met spinazie, komkommer en tomaat. 

De anderen hebben meer traditionele Ierse gerechten. Rick geniet van de bangers and mash (Ierse worstjes), Kevin van shepherd's pie en Katja heeft fish & chips. Fiona zit in haar kinderstoel en Katja geeft haar een van haar frieten. Daar doet Fiona de hele maaltijd mee en vindt hem duidelijk heerlijk.

Fiona's bedtijd is acht uur en dat nadert met rasse schreden. Ze krijgt nog een flesje en meer knuffels van ons. Wat is het heerlijk om haar nu zonder mondkapjes te kunnen knuffelen! Ik merk aan Rick dat hij dit weekend ook heel erg heeft genoten van zijn kleindochtertje. 

Dan overhandigen we Fiona aan haar ouders om haar in bed te leggen. Ik voel de tranen weer even branden, want nu gaat het weer weken duren voor ik Fiona weer zie en ze ontwikkelt zich zo snel. Ik zeg tegen Rick hoe moeilijk ik het afscheid iedere keer vind. 

Toch is het stukken makkelijker dan toen ik Katja huilend achter moest laten een aantal maanden geleden. Gelukkig is Katja's depressie verleden tijd en kan ze nu helemaal genieten van haar dochtertje waar ze zo lang op heeft moeten wachten. Fiona is echt een cadeautje. 

Rick en ik nemen ook afscheid van Kevin, maar Katja zullen we morgen nog even zien. Zij moet werken en we gaan haar koffie en ontbijt brengen. We rijden in de regen terug naar het hotel. Grappig is dat het bij ons thuis verder naar het zuiden sneeuwt (gaat ook over in regen vannacht).

En zo eindigt dit fantastische weekend ook weer. We hebben helemaal genoten van Fiona en zij duidelijk ook van ons. Katja en Kevin vonden het duidelijk ook gezellig en wij ook met hen. Ik ben zo blij dat ze tenminste binnen rijafstand wonen!

Allemaal een heel fijne week gewenst!