Over een schitterende sneeuwdag

Zodra ik wakker word zie ik dat het inderdaad sneeuwt en niet zo'n beetje ook. Voor de verandering is het weerbericht correct, sterker nog er wordt meer sneeuw voorspeld dan oorspronkelijk verwacht. En dan te bedenken dat er een paar dagen geleden gezegd werd dat er maar een enkele vlok zou vallen. Meteorologie blijft een onnauwkeurige wetenschap.

Als ik beneden kom ligt er al een centimeter of vijf zware sneeuw. Het ligt prachtig op de bomen, maar door de zwaarte zijn er nogal wat takken op elektriciteitsdraden gevallen en zitten veel mensen zonder stroom. 

Wij gelukkig niet en ik doe de kerstlichtjes aan en maak mijn ontbijt met een blauw ei (heel oranje dooier!), mini tomaatjes en maitake paddenstoelen. Terwijl ik aan het koken ben komt Rick ook beneden. 

Hij gaat Orion uitlaten, die dol is op sneeuw. Ze blijven daarom wat langer weg en zo kan ik in alle rust ontbijten. Daarna gaan we de vierwielaandrijving van mijn VLINDR eens uitproberen. Die werkt goed en zonder moeite komen we bij Starbucks aan. 

Daar zijn we de enigen in de drive thru en worden enthousiast door Nick ontvangen. We krijgen onze drankjes en Ricks ontbijt aangereikt en dan gaan we naar Caffe Amouri voor Saskia's latte. Onderweg zien we allerlei gestrande auto's, want de wegen zijn onbegaanbaar voor gewone auto's. 

Er ligt inmiddels een pak sneeuw van bijna vijftien centimeter en het sneeuwt nog keihard. Het zorgt wel voor mooie plaatjes, maar ik denk dat degenen, die vastzitten, daar geen ogen voor hebben. 

Thuis haalt Rick de sneeuwblazer uit de schuur en begint onze oprit en de stoepen schoon te maken. Het sneeuwt nog zo hard dat het meteen weer bedekt is. Ik doe mijn uur cardio en ga dan weer naar buiten om te fotograferen. Zoveel sneeuw hebben we in jaren niet gehad. 

Het vriest en waait venijnig, dus ik ben al gauw weer binnen. Na mijn douche kleed ik me heel warm aan en doe een legging en daarover een dikke sportbroek aan. Mijn jas is warm genoeg, maar mijn benen worden heel snel koud in zulk weer. 

Voor de lunch gaan we Vienna weer in. De omstandigheden zijn niet veel beter dan eerder vanochtend. De hoofdweg is wel een keer geploegd, maar er ligt alweer een dikke laag sneeuw op. Natuurlijk heb je dan de idioten, die met hun trucks keihard langs rijden, en andere idioten, die het in een Toyota Prius proberen en vast komen te zitten. 

Mijn lunch heb ik van Zoe's Kitchen besteld. De bloemkoolrijst bowl met zalm heb ik alweer een tijdje niet gegeten. Rick houdt het bij zijn oude vertrouwde Cava. Thuis laten we het ons goed smaken. Het blijft intussen maar sneeuwen (en ik blijf foto's maken)!

Opeens zie ik een prachtige rode cardinaal op de sneeuw op ons deck zitten. Hij blijft even en het lukt me er mooie foto's van te maken. Later zie ik het vrouwtje ook en op het deck proberen ze wat van de zaden, die de andere vogels laten vallen, te bemachtigen. 

Tegen tweeen houdt het op met sneeuwen en gaan Rick en ik opmeten hoeveel er is gevallen. Onze dektafel is altijd een goede plek om dat te doen. Ons onofficiele sneeuwtotaal is iets meer dan 22 centimeter. Dat is de meeste sneeuw hier sinds januari 2016!

Rick en ik maken het deck genoeg schoon om het hek naar de tuin te openen. Dan schept Rick de trap schoon en kunnen Orion en ik de achtertuin in. Orion is vooral geinteresseerd in de sneeuw als ijsje. Hij graaft er met zijn neus in en likt die dan af. 

Geen hangmat voor mij vandaag!

Mijn mooie Japanse kers is helemaal omgebogen en hangt op de grond. Hopelijk herstelt zich dat weer!

Na een half uur ben ik verkleumd en we gaan naar binnen. Rick is daar bezig aan zijn Lego auto, die hij bijna afheeft. Ik probeer de rand van de puzzel af te maken en kom een heel end. Dan doe ik een VR Supernatural Flow training. 

Die is best pittig, maar heel leuk. Ik denk dat het intens is, omdat het zo heel anders is dan wat ik gewoonlijk doe. Het is een soort dansen en doelen raken, moeilijk uit te leggen. Ik vind het erg leuk om te doen en hoop langzaanaan langere routines aan te kunnen. 

Na afloop lees ik mijn Zits stripboek uit. Ik lach soms hardop, veel is zo herkenbaar van tieners. Als ik opkijk van de laatste pagina, zie ik dat de zon inmiddels tevoorschijn is gekomen. 

Tijd voor nog een korte wandeling en foto's. Rick heeft de oprit helemaal schoon met de sneeuwblazer en de buurman gebruikt die nu. Het plein is nog niet schoongemaakt door Vienna wat heel ongewoon is. Ik denk dat men nogal werd overvallen door deze sneeuwstorm. 

Rick heeft zijn Lego auto intussen helemaal in elkaar gezet en hij gaat hem uitproberen. Dat kan natuurlijk niet buiten vandaag, dus het wordt binnen. Rick weet niet of hij hem ueberhaupt buiten gaat rijden, want hij is als de dood dat de auto ergens tegenaan rijdt en er stukjes af zullen vallen. 

Opeens horen we de Amazon Show bellen en daar zijn mijn Canadese broer, schoonzus en nichtje. We praten even gezellig bij. Zij hebben alle drie Covid gehad. Mijn broer is nu echt beter, mijn nichtje ook, maar mijn schoonzus heeft nog een hoest. 

Als we afscheid hebben genomen zie ik dat de ondergaande zon mooi licht geeft. Ik grijp mijn telefoon en maak wat foto's voor het huis. Ik heb nieuwe sneeuwlaarzen nodig, want de sneeuw is te hoog voor mijn laarsjes en daardoor worden mijn skisokken nat.  

In de achtertuin is het zelfs nog mooier. De lucht is helemaal roze. Wat een prachtige foto dag was dit en vrijwel allemaal dichtbij huis. Daar word ik heel blij van! Ik zou graag zijn gaan wandelen, maar ik heb er het juiste schoeisel niet voor. Morgen lukt dat misschien. 

 

Het enige dat moeilijk is met deze kou is dat mijn spieren opspelen. Ik ben dan ook blij als ik onder een dekentje op mijn luie stoel kan gaan zitten. Rick haalt Indiaas voor ons avondeten en ik geniet van de warme gekruide kippensoep en de paneerkaas in spinazie saus.

Saskia zou vandaag naar Richmond gaan, maar gelukkig kwam de sneeuw vroeg. De snelwegen tussen Richmond en Washington zijn een grote ramp. Er staan mijlenlange en urenlange files vanwege vrachtwagens, die niet tegen de ijzige heuvels op konden of eraf gleden. 

De vraag is of Saskia morgen kan gaan, want het gaat vannacht hard vriezen. Vierentwintig uur geleden was het zestien graden en nu is het min vijf. Heel bizar, maar ook wel leuk, zolang je veilig bent. We gaan nu met zijn tweeen naar het nieuwe seizoen van The Bachelor krijgen. Eens kijken of ik het dit keer volhoud.