Over een zalige zondag

Alweer ben ik ver voor Rick wakker. Ik lig wat op mijn telefoon te lezen en opeens komt er een weeralarm langs: Winter Storm Watch. Wat?? Het is zelfs zo vroeg in de ochtend al 15 graden vandaag en dan zouden we vannacht sneeuw moeten krijgen? Na wat ongelovig onderzoek zie ik dat het alarm inderdaad van de officiele National Weather Service komt.

Vooralsnog is het als de lente buiten en we gaan zonder jas op weg naar Starbucks voor ons ontbijt. Daarna gaan we naar de Mosaic markt, die sinds gisteren pas om tien uur opent. Dat waren we vergeten, maar om half tien staan de meeste kraampjes er al.

We lopen als eerste naar de eierboer. Die blijkt deze week speciale blauwe eieren van Ameraucana hennen mee te hebben. Die kippen hebben blauwe oorlellen vertelt hij. Inderdaad lees ik online dat kippen eieren in de kleur van hun oorlellen leggen. Grappig!

Bij Greenheart kopen we een fles met mijn favoriete groentesap en als laatste bezoeken we het standje van King Mushroom. Online hadden ze mijn geliefde maitake paddenstoelen niet, maar tot mijn blijdschap zijn ze vandaag wel voorradig. We hebben succes op alle fronten. 

Thuis doe ik zo'n drie kwartier cardio en dan is het tijd voor ons Nieuwjaarsgesprek met de kinderen en aanhang. Kai en Raquel zijn terug in Lyon, helaas zonder onze kerstcadeautjes. Er zijn bezorgingsproblemen met UPS. Hopelijk zijn ze er tegen de tijd dat Kai en Raquel Raquels ouders weer gaan bezoeken.

Met Katja, Kevin en Fiona gaat het goed. Katja en Kevin proberen een afspraak voor een boosterprik te krijgen. Dat lukt voor komende zaterdag. Daarna zullen we die derde prik allemaal gehad hebben. Saskia blijft hier tot donderdag, gezellig!

Als we weer afscheid hebben genomen verkleden Rick en ik ons om onze een dag verlate Nieuwjaarsbrunch te gaan eten. Traditiegetrouw is die in Georgetown bij het Four Seasons hotel. Andere jaren kwam Saskia mee, maar zij vindt er heel weinig van haar gading en dan is het zonde van het geld en voor haar alleen maar zitten en kijken hoe wij eten. 

Het hotel is zoals altijd heel mooi versierd. We bekijken de versieringen eerst en lopen dan de trap af naar het restaurant. Daar valt ons meteen op dat het grootste deel van het buffet in de lobby staat. Dat blijkt te zijn om meer ruimte tussen de tafels in het restaurant te creeren, helemaal goed.

Onze reservering is voor half twee, de laatste voor het einde van de brunch. Dat heb ik expres gedaan, want uit ervaring weet ik dat het dan minder druk is. Inderdaad zit er niemand bij ons in de buurt. Het is een enorm restaurant. 

Nadat we onze drankjes besteld hebben, een virgin Mary voor mij en thee voor ons beiden, gaan we kijken welke hapjes er dit jaar geboden worden. Er is een grote selectie vis en heel veel kazen en vleeswaren. 

Mijn eerste paar bordjes vul ik met o.a. garnalen, gerookte zalm, oesters, krabsalade, tonijn en gegrilde inktvis. Het smaakt werkelijk weer voortreffelijk. 

Rick doet hetzelfde en gaat dan van het warme eten genieten. Dat is mij altijd te zwaar. Ik probeer alle bijzondere kazen. Er zijn maar liefst negen soorten, varierend van oude Goudse kaas tot heel zachte geitenkaas. Er zijn drie soorten blauwe kaas, die allemaal heel anders smaken. 

Wij houden nog wat ruimte voor dessert, want ze hebben prachtig uitziende mini zoetigheden. We delen een aantal chocolade dingen. Erg lekker en ik eet zowaar eens meer dan twee hapjes. Het is een delicieus einde van deze maaltijd. 

Met volle buiken vragen we de auto terug van de valet. In Georgetown zijn er veel winkels en restaurants, die gesloten zijn. Hier kun je de gevolgen van de pandemie beter zien dan bij ons. 

Het is nota bene zeventien graden, al regent het erbij. De sneeuw waarschuwingen vliegen ons om de oren. De "watch" is nu een "warning" en er is zoals altijd een groot verschil tussen hoeveel we mogelijk gaan krijgen. De een zegt vijf centimeter, de ander vijftien. We zullen zien, het is moeilijk voor te stellen met dit warme weer (62 Fahrenheit is 17 Celsius). 

Na Saskia's gitaarles hebben zij en Rick nog energie om naar de schaatsbaan te gaan. Saskia wil natuurlijk dolgraag haar nieuwe schaatsen uitproberen. Ik druk Rick op het hart voorzichtig te zijn, want hij heeft al vele jaren niet geschaatst. 

Orion en ik blijven dus samen thuis. De kaarsen en feeenlichtjes gaan aan en de kerstboom is zo gezellig. Deze houdt zijn naalden goed, maar natuurlijk kan hij niet eeuwig blijven staan. In ieder geval kan ik er nog een kleine week van genieten. 

De eerste schaatsbaan waar Rick en Saskia heen gingen was alleen open voor ijshockeyers. De tweede was zo druk dat ze het niet eens geprobeerd hebben en de derde was ook alleen voor ijshockey. Nu heeft Saskia haar schaatsen helaas nog niet ingereden, maar ik ben stiekem opgelucht dat Rick niet schaatste. Misschien kan Saskia morgen in Richmond met een vriendin naar een schaatsbaan.

Saskia bestelt haar eten dat ze onderweg ophalen. Rick maakt nog een licht maal van de overbijfselen van Oud en Nieuw. Er is heel weinig over, dus ik laat dat aan hem. Voor mezelf bestel ik wat Chinese soep en voorafjes van Hunan Delight.

Zoals ik al schreef zijn Kai en Raquels kerstcadeaus nog steeds niet bezorgd. Via WhatsApp bepraat ik (in het Frans wat me steeds beter afgaat) met Carmen, Raquels moeder, wat we daaraan kunnen doen. We gaan nu proberen of ze het bij Carmens werk kunnen bezorgen. Echt ontzettend slechte service van UPS en dat met zulke exorbitante verzendkosten! 

En nu maar kijken wat er vannacht gaat gebeuren. Ik hoop dat we morgen met een witte wereld wakker worden, maar dat is op het moment nog moeilijk voor te stellen.