We hadden niet zo door hoe koud het vannacht zou worden en hebben met de ramen open geslapen. Ik moet zeggen dat ik heerlijk heb geslapen, maar als ik rond zes uur voor het eerst wakker word is mijn kruin zo'n beetje bevroren. Ik doe de ramen gauw dicht en kruip nog anderhalf uur terug in mijn warme bed.
Rick is keurig om zeven uur op, maar ik wacht tot Alexa haar deuntje speelt. Dan maak ik mijn ontbijt en drink daar de door Rick gezette koffie bij. Dan doe ik alvast wat stappen tot Rick klaar is om op pad te gaan.
We halen onze koffies van Starbucks en gaan dan op jacht naar magere melk voor Rick. Ik drink tegenwoordig amandelmelk en dat is altijd ruim voorradig. Magere melk was er zaterdag al niet bij de Giant en vandaag ook niet.
Whole Foods is de volgende stop en een heel blije Rick vindt zijn melk. Om de een of andere reden hebben de Giant supermarkten de meeste moeite producten op de planken te krijgen. Er zijn veel berichten dat de andere winkels van die keten ook lege schappen hebben. Gelukkig heeft Whole Foods daar geen last van.
Thuis maak ik mijn stappen af en vervolgens praat ik via WhatsApp wat bij met mijn broers en zus. Helaas gaat het bij de andere gezinnen aan deze kant van de oceaan even niet zo lekker. Dan vind ik het altijd weer heel moeilijk om zo ver uit elkaar te wonen en niet even een knuffel te kunnen gaan geven.
De eekhoorns zijn dankbaar voor ons eten met deze vriestemperaturen
Als ik afscheid heb genomen van Judith ga ik naar Walgreens. Gisteren heb ik online wat foto's besteld. Ik heb een poster van een van de familiefoto's laten maken, onderstaande collage voor aan de muur met vijf foto's met ons allen en maar liefst 269 gewone foto's van vorig jaar. Er waren zoveel leuke foto's waarvan ik ook een papieren afdruk wilde.
Saskia gaf me een poster formaat foto voor Kerst en ze had een tweede van de lijst, die ze daarvoor gebruikte. Voor de collage heb ik echter een lijst nodig en ga die bij Michaels kopen. Thuis doe ik de foto's in de lijsten, nu nog ophangen.
Door de zware sneeuw en wind vorige week is er een enorme tak van mijn geliefde Japanse kersenboompje afgebroken. Rick trotseert koude en wind om die af te zagen. Hopelijk heeft de boom er verder niet teveel onder geleden, want hij is zo mooi iedere lente.
Mijn lichaam laat me weten dat het klaar is met vandaag. Ik heb zware hoofd-, nek- en schouderpijn waar niets tegen helpt en ik word maar niet warm. Ik doe voor het eerst deze winter de open haard aan en ga onder een dekentje op de bank Tussen Kunst en Kitsch kijken.
Vanuit diezelfde stoel zie ik een mooie zonsondergang. Ik moet mijn 250 stappen van het uur nog lopen en krijg er een aantal om foto's te maken. Het valt me op dat er ondanks de regen van zondag nog heel wat sneeuw ligt.
Rick en ik puzzelen wat en ik maak de komkommersalade voor vanavond. We hebben een heel makkelijke, maar super lekkere maaltijd. De korstloze quiches, die we op de markt kochten, zijn perfect voor zo'n ijskoude avond.
Terwijl de quiches in de oven staan belt Katja. We videobellen even met Fiona van wie we allemaal lachjes krijgen. Ze laat ons ook zien dat ze sinds vandaag officieel zelfstandig zit! Na een tijdje wil Fiona ons wel graag in persoon voelen, maar ja dat gaat niet.
Dat maakt Fiona aan het huilen, dus we nemen maar gauw afscheid. Toch is het goed om dit regelmatig te doen, zodat Fiona zich ons herinnert als we op bezoek komen. Ik hoop natuurlijk vrijwel iedere maand te kunnen gaan, maar soms gaat dat niet praktisch zijn. Dit weekend gaan we hopelijk wel!
En zo zit ze opeens
3 reacties:
Vervelend dat je ver weg woont als het niet goed gaat met de mensen om wie je geeft. Gelukkig hebben jullie goed contact en kun je altijd bellen (al wil je soms gewoon liever een knuffel geven).
Jee, wat gaat het hard met Fiona, ze zit al! Hopelijk kunnen jullie dit weekend gaan.
Jee, wat een andere uitstraling als een kindje eenmaal zit. Zo lijkt Fiona
al een peutertje. Wat gaat het toch snel in het eerste jaar.
Gisteren was er een bijzonder item in het nieuws: in de Washington Post staat
een artikel over het Nederlandse fenoneem 'uitwaaien'. Grappig hoe ze tegen
een, voor ons zo gewoon, verschijnsel aankijken. Iets met een plat land,
waar de wind hard kan waaien, haha.
@Petra - Fiona is een vlotte dame! Haar moeder zat pas met 9 maanden.
@Marion - Ja, ik las het artikel, heel grappig. Ik zie sinds de pandemie begon ontzettend veel meer wandelaars.
Een reactie posten