Over de eerste vliegreis in twee jaar

Ricks wekker gaat om zes uur, want hij gaat ontbijt van Starbucks halen. Ik sta een kwartier later op en ben klaar met mijn douche en ingepakt tegen de tijd dat Rick terugkomt. We eten ontbijt en dan gaat Rick naar boven voor zijn douche en verder inpakken. 

Zoals altijd voor een vliegreis check ik mijn instapkaart met stoelnummer. En wat zie ik? "Upgraded to business class" voor zowel Rick als ik! Dat is fijn, zeker met de rugproblemen. Rick is dan ook heel blij. 

Als ik naar buiten loop om Orion uit te laten komt onze taxi al voorrijden! Dat is een uur vroeger dan we gereserveerd hebben. De chauffeur zegt dat hij gewoon een dutje gaat doen tot wij klaar zijn. Ik moet hem dan ook wakker maken als ik met de koffers kom.

Ricks rug doet weer heel veel pijn en hij wil een korte wandeling maken om dat wat los te maken. Daarna is het half acht en vertrekken we naar het vliegveld. Zonder oponthoud komen we bij Dulles aan. 

We krijgen hulp van een kruier en dat is fijn, want met Ricks rug en mijn pijnen is het nogal wat om vier koffers en twee stuks handbagage naar binnen te krijgen. Bij de eerste klas balie is verder niemand, dus we hebben onze bagage zo afgegeven. 

Dan lopen we naar de TSA Pre veiligheidscontrole en ook daar zijn we zo doorheen. Ze zeggen dat je voor een internationale vlucht drie uur van tevoren op het vliegveld moet zijn. Dat waren wij, maar waar je al die tijd voor nodig hebt is ons een raadsel. Het is nergens druk.

Onze vlucht vertrekt van de D gates en daarvoor moeten we in een "people mover". Die ouderwetse busjes zijn er nog steeds, ik ben benieuwd wanneer de trein ook naar deze gates zal gaan. Eenmaal in de terminal stel ik voor om naar de United Club te gaan.

Met onze eerste klas instapkaarten kunnen we daar gratis binnen. Om de een of andere reden ageert Rick daar altijd tegen, maar ik haal hem over, want de stoelen daar zijn vele malen beter dan bij de gate. Zodra we binnen zijn moet Rick mij gelijk geven. 

Hij gaat aan het werk op zijn laptop en ik ga op zoek naar de bar. Ik wil vieren dat we eindelijk weer op vakantie gaan naar een ver oord. Ik vraag een glaasje prosecco aan de vriendelijke mevrouw achter de bar. Die krijg ik zomaar gratis!

Een half uur voor we kunnen boarden gaan we naar de gate. Onderweg koopt Rick een fles diet Mountain Dew en ik een fles water. Dan zijn we de eersten in de rij om aan boord te gaan. Het lukt me nog mijn zitplaats te veranderen, zodat ik naast Rick zit en dan mogen we aan boord. 

Het wordt meteen duidelijk dat we leuke flight attendants hebben. Een ervan komt vragen of we champagne of water willen. Nou, champagne natuurlijk, dat vinden we allebei wel zo leuk. 

De vlucht is ietwat vertraagd, omdat er op wat passagiers moet worden gewacht. Dan vertrekken we, althans zo lijkt het. Net voor we op zouden kunnen stijgen verkondigt de piloot echter dat het luchtruim gesloten is en wij moeten wachten. 

Dat wordt steeds langer en ik vrees al dat we naar de gate zullen terugkeren, zoals ons weleens eerder is overkomen. Gelukkig is dat niet het geval en na meer dan een uur mogen we eindelijk op weg. 

Het wordt een gezellige vlucht. Er zijn warme lunch opties, maar die vind ik niet lekker klinken en hebben teveel koolhydraten. Ik vraag om de "Takeoff" snackdoos, waarin veel kaas en salami zit. Ik moet zeggen dat het me prima smaakt!

De flight attendant vult mijn glas champagne en dat van de dame voor mij telkens bij. Rick probeert eens een bourbon, die onze buurman hem aanraadde. Ik lees mijn boek uit op mijn Kindle en Rick kijkt een film of twee op zijn laptop. 

Na ongeveer vier uur kondigt de piloot aan de landing in te zetten. De wolken en zee, die we uit het raam zien, zijn bijzonder. En opeens zien we Aruba naderen! Je kunt merken dat iedereen super blij is. Voor vrijwel iedereen is dit de eerste grote reis sinds de pandemie begon. Ik moet zeggen dat ik me zelfs een beetje emotioneel voel. 

De paspoortcontrole en douane gaan vlot en dan lopen we naar buiten op ons favoriete eiland. We waren hier voor het laatst in 2016 en er zal zeker het een en ander veranderd zijn. Ik blijf bij de bagage, terwijl Rick een busje naar Sixt neemt om onze huurauto op te halen.

De temperatuur is heerlijk en het is geen straf om te blijven wachten. Het ophalen van een huurauto duurt hier altijd wel even. Intussen sms ik met Saskia, want in Boston verwachten ze een enorme sneeuwstorm. Er zal tussen de 45 en 60 centimeter sneeuw vallen. Ook Katja krijgt die sneeuwstorm over zich heen. In ons gebied zal het minder zijn, maar ik ben sowieso blij dat wij eraan ontsnappen. 

Rick komt voorrijden met onze huurauto en gelukkig past alle bagage er makkelijk in. Dan rijden we via Oranjestad naar Palm Beach. Wij logeren dit keer niet in een hotel vlak aan het strand, maar in de vorig jaar geopende Radisson Blu. 

Dit was oorspronkelijk bedoeld een appartementen complex te worden, maar daar is kennelijk iets misgegaan. Het is nu een hotel, maar de kamers zijn mini appartementen. Wij hebben bijvoorbeeld twee slaapkamers, twee badkamers en een volledige keuken. 

Jammer genoeg werkt van de apparaten alleen de ijskast nog. Wij hadden niet gekookt hier, maar wel een warm ontbijt willen maken of zo. Maar goed, het zal bij koude dingen moeten blijven. Onze kamer is op de elfde verdieping en we hebben uitzicht op zee. 

Rick verkleedt zich, ik heb al korte mouwen en een capri broek aan. We genieten even van het geweldige uitzicht en lopen dan naar het restaurant tegenover het hotel. We zitten hier vlakbij heel veel restaurants en winkels, dus dat is wel erg leuk. 

We strijken neer op het terras van YOLO, waar ze tapas en cocktails serveren. Mijn cocktail is met komkommer en eiwit, maar toch weer iets te zoet naar mijn smaak. We delen in prosciutto gewikkelde gehaktballetjes, ham en kaas kroketjes en een charcuterie plankje. Allemaal zeer smakelijk en zo heerlijk om gewoon buiten te kunnen eten!

Mijn energie is op en Rick brengt me terug naar het hotel. Daarna gaat hij er nog op uit om de omgeving te verkennen. Door de vliegtocht zit zijn rug helemaal vast en lopen maakt het wat losser. 

We zien ernaar uit morgen alles op ons gemak te gaan verkennen. Dat we ons zullen vermaken staat als een paal boven water!