Over een supermooie sneeuwdag

Vandaag is Ricks eerste werkdag van het jaar. Keurig om zeven uur staat hij op. Ik blijf nog even liggen tot Alexa haar Disney deuntje speelt. Het is prachtig buiten met de opkomende zon op de sneeuw! Ik schiet gauw een aantal plaatjes van de achtertuin en ga dan aan mijn ontbijt. 

Dat is altijd al lekker, maar op een koude dag als vandaag is een warme maaltijd helemaal welkom. Rick gaat zich klaar maken voor zijn werk en na mijn ontbijt ga ik aan mijn stappen, zoals zo vaak op weekdagen. 

Als Rick klaar is, gaan we erop uit om koffies te halen. Sommige straten zijn nu ijs en ik ben blij dat Rick rijdt. Die heeft leren rijden in Michigan en heel wat sneeuw- en ijssituaties meegemaakt. Ik maak foto's vanuit de auto.

We horen op de radio dat de snelweg naar Richmond nog steeds gesloten is en dat er een 77 kilometer lange file staat zowel naar het zuiden als naar het noorden. Die arme mensen hebben de nacht in de vrieskou zonder eten of drinken (behalve wat ze mee hadden of anderen deelden) door moeten brengen. 

Wat een geluk dat Saskia gisteren niet naar Richmond is gegaan, anders had ze daar ook gestaan. Haar plan om vandaag te gaan gaat ook niet door, duidelijk. 

Met onze koffies gaan we nog even langs Petco om eten te kopen voor Saskia's katten. Dat gaat echter niet door, want de winkel is vanwege de sneeuw gesloten. Dat proberen we later vandaag dan nog wel. 

Thuis ga ik verder aan mijn sporten en ben daar om kwart over tien al mee klaar. Ik wil eigenlijk een wandeling gaan maken, maar het vriest nog en de stoepen zijn niet allemaal schoongemaakt. Ik ben als de dood voor gladheid en heb Yaktrax besteld, die vanmiddag worden bezorgd. Mijn oude waren denk ik stuk, want ik kan ze nergens vinden. Hopelijk gaat morgen de wandeling dan wel door.

Pas halverwege de middag viel de bal uit het net

Saskia gaat morgen terug naar Boston en haar auto is nog helemaal ondergesneeuwd. Ik besluit die eens onder handen te nemen, dan ben ik in ieder geval lekker buiten bezig. Wat een karwei is het! Dan zie je pas hoeveel bijna een kwart meter zware sneeuw is!

Eerst duw ik de meeste sneeuw van de kap en het dak en dan kan ik geen sneeuwschraper vinden. Ik had kunnen zweren dat ik er een had, maar nee. Rick ook niet en Saskia's auto zit nog dicht gevroren. 

Maar, niet getreurd, ik vind een grote plastic spatel in onze keukengerei la en die blijkt perfect om ijs mee te krabben. Al met al duurt het een uur en dan is Saskia's auto schoon genoeg dat de zon de rest van het smeltwerk zal doen. 

Zo is het alweer lunchtijd en nemen we VLINDR weer mee naar het centrum. Ik heb zucchini noedels met veel andere groentes en garnalen besteld van Noodles & Company. Daarnaast ligt Petco en nu is de winkel wel open. 

Saskia heeft ons een lijstje voor Whole Foods gegeven en ik haal daar ook wat meer paddenstoelen en tomaten voor mijn ontbijt. Als laatste gaan we naar Cava voor Ricks salade. Mijn lunch smaakt zo lekker, die ga ik deze winter vaker eten. 

Na het eten gaan Saskia en ik naar boven en help ik haar haar kamer op te ruimen. Zakken met afgedankte kleding gaan in mijn auto om weg te brengen. We organiseren haar kerstcadeaus en spullen, die mee naar Boston moeten. Verder is er nogal wat troep, waarmee we een vuilniszak vullen. 

Saskia probeert al de hele tijd dat ze hier is haar ADHD medicijnen van de Boston Walgreens naar de Walgreens hier te krijgen. Dat lukt telkens niet en zonder de medicijnen heeft ze moeite zich te concentreren en is ze heel moe. 

Saskia is mij dus zeer dankbaar dat ik haar auto heb uitgegraven en met de kamer heb geholpen. Ik weet zelf hoe het is als een relatief eenvoudige taak als een onoverkomelijke hindernis voelt. Hopelijk kan ze de medicijnen zodra ze weer in Boston is afhalen. 

Het lijkt wel of we in een bos wonen op het moment

Na even rust genomen te hebben ga ik een HIIT routine doen met mijn VR bril. Die is heel leuk, maar ook echt een uitdaging. Een kwartier is op het moment genoeg, want dan gaan mijn armen pijn doen. Ik neem aan dat dat langzaam opbouwen is. 

Tijd om verder te gaan met de puzzel. Ik mis nog een paar randstukjes en een ervan kan ik helemaal niet vinden. Ik begin dus maar aan de rest. Rick helpt na zijn werk ook mee, maar vindt het eveneens niet. 

Rick neemt Saskia mee naar Guitar Center voor een tas voor haar nieuwe basgitaar. Ik zie weer een mooie sneeuwerige zonsondergang. Ik loop een stukje om er foto's van te maken. We wonen nogal heuvelachtig en iedere heuvel in de tuinen wordt door kinderen gebruikt om vanaf te sleeen. 

Vanavond valt onze keuze op Turks als maaltijd. Istanbul Blue is vlakbij en hun eten is voortreffelijk. We vergeten soms dat dit restaurant bestaat. Ik heb lever met groentes als gerecht, heerlijk!

Rick en Saskia vertrekken naar Springfield om iets van Saskia op te halen bij een vriend van haar. Het vriest weer en de wegen zijn nog niet perfect, dus Rick heeft liever niet dat Saskia zelf rijdt. Hopelijk is alles morgen weer helemaal goed in dit gebied.

En zo eindigt nog een winterse dag.