Dag 2 Noordwesten : Over meren en mossen

Het sneeuwt als we rond kwart over zeven opstaan. We maken ons klaar en bereiden ons qua kleding voor op regen en kou. Wat ben ik blij dat ik regenbroeken meeheb! 

Op Yelp heb ik First Street Haven gevonden. In dit leuke café eten we ontbijt. Het omelet met groenten en provolone smaakt me goed en de koffie is fijn sterk. 

Na het eten stoppen we bij de Chevron om te tanken en drinken en snacks in te slaan. We weten niet of we ergens iets zullen vinden om te lunchen, dus ik koop wat kaasjes en jerky. 

In de auto probeert Maria het kastje tussen ons in te openen. Dat lukt haar niet, want iets verschuift. Ik probeer het en prompt komt het topje van mijn vinger klem te zitten. 

Het wordt blauw onder de nagel en doet nogal wat pijn. Gelukkig krijgen we het bakje wel open, want Maria's bril ligt erin. 

Dan zoeken we de 101 op naar het zuiden om meer regenwoud te gaan zien. Aanvankelijk sneeuwt het flink en blijft het ook liggen. Maria doet het rustig aan, want we hebben de hele dag. 

Als we bij Lake Crescent aankomen gaat de sneeuw over in regen. We stoppen een paar keer voor foto's. Ondanks het slechte weer is het hier prachtig. 

Op een gegeven moment zie ik een bordje voor Marymere Falls. Dat blijkt een pad van ongeveer een kilometer naar een prachtige waterval te zijn. 

Maria wilde vandaag veel regenwoud zien en dat is hier schitterend. Als we met de wandeling beginnen regent het. We dragen verschillende lagen kleding met onze regenjassen erover heen. 

Het is een flinke klim naar de waterval, maar helemaal de moeite waard. Het is intussen droog en ik heb het meteen warm. Twee laagjes kunnen uit. 

Op weg terug naar de auto zien we zelfs af en toe een zonnestraal. We maken nog even wat foto's van het meer en gaan dan verder.

Zolang we langs het Crescent meer rijden zien we het ene mooie uitzicht na het andere. We stoppen nog een paar keer voor foto's. 

Helaas verandert het weer daarna weer snel en door de sneeuw/hagelbuien rijden we naar het Hoh regenwoud. 

Bij het bezoekerscentrum is het vrij druk. Het hagelt en we besluiten enkel het iets meer dan een kilometer lange "Hall of Mosses" pad te lopen. 

Zo warm mogelijk ingepakt wandelen we langs de bijna fluorescerende met mos begroeide bomen. Het is weer genieten geblazen. 

Tot het echt keihard begint te hagelen. We zijn erop gekleed, maar prettig lopen met harde hagel in ons gezicht is het niet. 

Het blijft maar doorgieten. Ik weet dat Maria hier heel graag wat wandelingen wil maken, dus stel me flexibel op. 

Natuurlijk ben ik opgelucht als zij zegt het wel gezien te hebben. We kijken nog even in het bezoekerscentrum en gaan dan op zoek naar het cafeetje waar we eerder langs reden. 

Op weg erheen zien we een hele kudde elanden grazen en iedereen stopt om ze te fotograferen. Dat doen wij natuurlijk ook. 

Bij het café bestellen we wat lichts te eten. Ik ga voor de salade met zalm en Maria voor de vegetarische burger. 

Het loopt al tegen drieën en we besluiten terug naar Port Angeles te gaan. We zien dat het sinds vanochtend genoeg gesneeuwd heeft om op de bomen te blijven liggen. Erg mooi weer! 

Rond half vijf rijden we Port Angeles binnen. Tot onze grote verrassing zien we de Olympische bergen uit de wolken! 

Dat is echt heel leuk, want we lazen vanochtend dat de weg naar Hurricane Ridge gesloten is. Die stond op ons programma, maar met dit winterse weer is het sowieso maar beter van niet. 

We ontspannen ons een uurtje op de kamer en lopen dan naar Kokopelli Grill. Onderweg zien we de mooie bergen weer. 

In het restaurant zoeken we de bar nog eens op. Het uitzicht op het water is zo mooi. Dit keer ligt er een schip met goederen. Alan herkent ons en is weer zeer attent. 

Maria neemt een pasta gerecht met zalm, maar ik vond de zalm gisteren zo voortreffelijk dat ik het nog eens bestel. Deze verse wilde zalm is aan onze kant van de VS niet te krijgen. 

We lopen in de zon terug naar het hotel. Waar was dat hemellichaam vandaag? Ondanks het weer hebben we een heerlijke dag gehad!