Over een regenachtige rustdag

Als Alexa "We don't talk about Bruno" begint te spelen houd ik mijn bed voor gezien. Ik heb het gevoel niet zo goed geslapen te hebben, maar mijn Fitbit vond het een 88 (bijna "excellent") waard. Ik hecht er maar niet teveel waarde aan. 

Rick heeft beneden de koffie al aan het pruttelen. Ik maak mijn ontbijt, gepocheerd ei en de tomaat roergebakken met drie soorten paddenstoelen. Dit keer heb ik enoki, oesterzwammen en een of andere Koreaanse soort, die ik nog niet eerder had gezien. Het smaakt allemaal heerlijk. 

Zoals zo vaak begin ik vast aan mijn stappen en ik heb een derde erop zitten als Rick beneden komt. Het regent en ik heb helemaal nergens zin in vandaag. Rick merkt terecht op dat ik ook best weleens een rustdag kan inlasten, vooral omdat ik me met dit weer allerminst senang voel. 

Dat ga ik dus doen, maar niet voor ik mijn uur cardio heb volbracht. Dan speel ik mijn breinspelletjes en klets wat met Katja. Zij is ziek thuis met koorts en gaat een griep- en een COVID test laten doen. De griep is negatief, de COVID zal ze pas morgen weten. 

Om ze een beetje op te peppen stuur ik Edible Arrangements. Ik kies in chocolade gedoopte aardbeien voor Katja en een heel leuke regenboog Swizzle, een eenhoorn, voor Fiona. Een paar uur later is dat al bezorgd en het valt bij beiden in zeer goede aarde. Ik vind Edible Arrangements meestal leuker dan bloemen om te sturen. 

Omdat ik niet van plan ben ergens heen te gaan zoek ik mijn "Deuren en ramen" maandelijkse themafoto dichtbij huis. Het wordt dit deurtje waarvan niemand weet wie erachter woont. Daar kan van alles mysterieus gebeuren...

Met dit regenachtige weer heb ik zin in pho. Ik laat het van Roll Play bezorgen en het is net zo lekker als altijd. Rick houdt het bij zijn vertrouwde Cava salade. 

Na de lunch ga ik een schema maken voor Maria's en mijn reis naar het Noordwesten. We vertrekken over iets meer dan een week al! Morgenavond gaan we samen eten om het door te spreken. 

Af en toe ga ik naar buiten om mijn 250 stappen per uur te halen en Fitbit tevreden te houden. Het blijft maar regenen en ik neem nog een paar natte bloemen foto's. Dan ga ik terug onder mijn dekentje op de bank. 

Gek genoeg gaat de middag zo toch snel voorbij. Al snel is het tijd om aan het avondeten te denken. Dat wordt Thais, omdat we dat gisteren eigenlijk al wilden. De knapperige boerenkool salade en sate van Natta Thai is altijd weer zeer smakelijk. 

Nu gaan de kaarsen aan met dit donkere weer. Hopelijk zien we morgen de zon weer even. Ik kan niet wachten tot het warme weer blijft!