Dag 8 Noordwesten: Over een waterval en wandelen over heel hoog glas

Rond zevenen zijn we beiden wakker. We maken ons om de beurt klaar en lopen dan naar Pike Place Market. Dit keer heb ik mijn nitro brew via de app van Starbucks besteld, dus die staat al klaar. 

Twee minuten voor The Crumpet Shop opengaat staat we voor de deur. We zijn niet de eersten, dat is een niet helemaal gezond uitziende duif. Die jagen we dus maar opzij, zodat hij of zij het restaurant niet in vliegt. 

Net als gisteren bestellen we beiden de green eggs and ham crumpet met tomaat en komkommer. Het is werkelijk een perfect laatste Seattle ontbijt. Morgenochten zullen we de stad vroeg verlaten en onderweg ontbijten, maar daarover morgen meer. 

Na het eten lopen we nog even naar het hotel om onze regenjassen op te halen en dan halen we de auto uit de garage. Ons doel voor vanochtend is Snoqualmie Falls (ook bekend uit Twin Peaks). De rit erheen duurt iets meer dan een half uur en dan parkeren we bovenaan de waterval. 

Het weer is mooi zonnig en de foto's lukken daardoor goed. Na van boven gefotografeerd te hebben nemen we het ongeveer een kilometer lange pad naar de onderkant van de waterval. Er staan allerlei waarschuwingen over hoe steil dit pad zou zijn, dus ik besluit om te keren als het me te gortig wordt.

Het is een breed grind pad en ik heb deze vakantie en elders wel veel steilere paden gelopen. Het is mooi onderweg en we stoppen regelmatig voor foto's. 

Op een gegeven moment gaat het pad over in een houten vlonder pad langs de rivier. Het is hier ruig en prachtig, ik ben blij dat ik gegaan ben. Na de nodige foto's van de waterval van hier is er nog een pad naar de rivier. 

Dat ziet er wel heel steil uit en ik moedig Maria aan te gaan. Ik ontmoet haar wel weer boven. De klim naar boven valt me ook alles mee en eenmaal daar ga ik op een bankje in de zon op Maria wachten. 

Pootafdruk van een beer

Het is heerlijk weer en onze jassen kunnen zelfs uit. We besluiten naar het nabije plaatsje Snoqualmie te rijden. Daar lopen we even rond en dan begint het te plenzen! Gauw halen we onze paraplu's uit de auto. 

Het blijft maar regenen en zin om daarin te blijven lopen hebben we niet. We gaan het gezellige Bindlestick Cafe binnen. Dat is duidelijk waar de plaatselijke bevolking komt en iedereen is even aardig. Wij bestellen een latte en een thee.

Als we een half uurtje later vertrekken plenst het alweer. De weersvoorspelling van vandaag klopt tot nu toe niet, dit keer in de negatieve zin. Het is inmiddels na twaalven en we besluiten een salade te gaan eten bij het Cornerstone restaurant. De spinaziesalade smaakt opperbest. 

Gelukkig schijnt de zon weer als we terug naar Seattle rijden. We frissen ons op de hotelkamer wat op en nemen dan de monorail naar het Seattle Center. We hebben kaartjes voor de Space Needle voor drie uur. Maria wilde graag omhoog en nu is het weer er goed voor. 

Het is heel helder en we kunnen ver kijken. Jammer genoeg zitten Mount Rainier en de andere bergen in de omgeving nog wel in de wolken. Toch kunnen we mooie foto's maken. 

Een verdieping lager is een nieuwe attractie, een glazen vloer, die ronddraait. Dat moeten we natuurlijk zien. Het valt wat tegen, want het glas is niet helder, maar toch leuk om meegemaakt te hebben. 

Dan zoeken we de lift weer op. In de winkel koopt Maria een magneet en dan lopen we terug naar de monorail. We zijn blij dat we de $35 voor de Space Needle hebben neergeteld. Het is toch wel uniek om in deze dit jaar zestig jaar oude toren naar boven te gaan. Hij doet nog net zo modern aan als toen hij gebouwd werd.

Terug in het hotel neemt Maria haar dagelijkse bad en ik bel de receptie weer eens om om schone baddoeken te vragen. Er is in dit hotel erg weinig service vinden wij. De locatie is hier alles, want die kan bijna niet beter. 

Voor ons avondeten hebben we gereserveerd bij Elliott's Oyster House. Dat vonden we de eerste avond zo'n lekker restaurant. Vanavond is dat niet anders. We zien plaats aan de bar en laten het tafeltje gaan. Aan de bar is de bediening altijd beter. 

Dit keer bestel ik een drietal plaatselijke oesters en krijg daar geen spijt van. Verder kan ik het niet laten dezelfde krabsalade en krab cakes te bestellen als vorige keer. Kijkend naar restaurants voor onze laatste avond morgen komen we tot de conclusie dat we nog eens naar Elliott's willen. Hopelijk zijn we voor vijven terug, want dat is de enige reservering nog over.

We klimmen de straat naar ons hotel weer op, dat is echt even afzien zo steil! We hopen vanavond weer vroeg te gaan slapen en in alle vroegte morgen meer natuur op te zoeken. Hopelijk wordt onze laatste dag zoals de National Weather Service voorspelt, want dan zal het prachtig worden.