Over volle vluchten

We hebben de wekker voor half zes gezet, maar ik ben om kwart over vijf al klaar wakker. Ik douche en pak in en ga de huurauto opvragen. We hadden gedacht die veel vaker te moeten gebruiken, maar dat was dus niet het geval.

Rick komt niet veel later ook beneden. We laden de bagage in de auto en rijden naar het vliegveld. Het is even zoeken waar we de auto terug moeten brengen, maar alles bij elkaar duurt de rit maar tien minuten. 

We zijn met onze United Premier status zo ingecheckt en ook de TSA Pre veiligheidscontrole verloopt snel. Dan zijn we in "the hangar" en zien dat er een coffee shop en een bar zijn. Bij de ene halen we koffies en ontbijtbroodjes waar ik de ham en ei tussenuit eet. 

Bij de bar bestel ik een virgin Mary, die werkelijk heerlijk is! De barvrouw doet er behalve bloody Mary mix nog wat andere dingen door. Ze weet helaas alleen dat er Worcestershire saus in gaat, maar het andere mengsel niet. In ieder geval smaakt hij  me zeer goed. 

We zien de zon mooi opkomen en gaan bij de gate zitten. Rick heeft gisteren al gezien dat hij een stoel in eerste klas heeft en heeft mij galant beloofd dat ik die zal krijgen als ik niet ook een upgrade krijg. Net voor we aan boord gaan krijg ik echter ook bericht dat ik eerste klas mag vliegen. 

Dat is altijd fijn, ook al is dit maar een vlucht van anderhalf uur. De stoel is veel groter en gerieflijker en we krijgen wat te drinken aangeboden. 

Rick zit voor mij en naast mij komt een aardige man te zitten. Alleen moet ik halverwege naar de wc en stoot mijn (gelukkig wel bijna lege) glas diet Coke om. Het valt op zijn broek en ik schaam me dood! Gelukkig neemt de man het nogal lakoniek op en met wat servetjes is alles weer vrij droog. 

Zoals met iedere binnenlandse vlucht heb ik wifi gekocht. Ik doe mijn woord- en breinspelletjes en zo is het al gauw tijd om in Chicago te landen. Hier hebben we meer dan een uur overstaptijd. 

Net als op de heenweg moeten we van vertrekhal veranderen en lopen zo dus weer door de mooie gang, dit keer van C naar B. Daar vinden we een plek bij de gate aan een tafel waar we onze telefoons kunnen opladen. 

We hebben nog wel trek en ik ga naar Starbucks voor egg white egg bites voor mij en een broodje met kalkoenspek en eiwit voor Rick. Hij wil ook nog een latte, maar ik heb voldoende caffeine op. 

De vlucht van Chicago naar Washington zit bomvol, maar gelukkig hebben we plaatsen bij de nooduitgang en op die manier heel wat beenruimte.

Ook deze vlucht duurt maar anderhalf uur en om plaatselijke tijd tien over half twee lopen we het vliegtuig uit en zijn weer in Virginia.

Met de people mover gaan we naar de hoofdvertrekhal en daar ligt onze bagage al klaar. Terwijl we naar de auto lopen merken we dat we wel trek hebben in een lichte lunch. We halen onze gewoonlijke salades van Subway en Cava en niet veel later zijn we thuis.

Natuurlijk worden we zeer enthousiast begroet door Orion. We krijgen eerst Beer en daarna Lammie aangeboden. Twee knuffels betekent dat Orion extra blij is. Zo lief!

Als we onze lunch ophebben zeulen we de bagage naar binnen en gaan ons dan een aantal uren ontspannen. Van het vroege opstaan en vliegen voel ik me altijd wat vreemd. Het is  bovendien guur weer buiten wat niet aanmoedigt om nog wat te gaan ondernemen. 

Voor het avondeten kiezen we BarTaco. De taco's in slabladeren zijn lekker licht, perfect na de latere lunch. Er is een festival gaande in het Mosaic District, maar gelukkig vinden we met gemak krukken aan de bar. 

Rick bestelt een aantal taco's in een gewone maistortilla en enkele in slabladeren gewikkeld. De mijne zijn allemaal in slabladeren gewikkeld. Ik heb een nieuwe favoriet: de biefstuk met kimchi. De anderen smaken me ook opperbest.

En nu is het dan tijd voor de wekelijkse Boer Zoekt Vrouw uitzending. Ik heb stiekem al een paar recensies gelezen, maar ben nog benieuwd hoe het er allemaal aan toeging. Allemaal een heel fijne week gewenst!