Na een goede nachtrust hoor ik dit keer Maria als eerste opstaan. Fijn, want ik dacht iedere keer dat ik haar wakker maakte. We doen het rustig aan, want we hebben pas om elf uur een reservering.
Als we ons klaar hebben gemaakt lopen we naar Pike Place Market. Daar haal ik eerst een nitro brew van Starbucks en dan stel ik voor bij Lowell's te gaan ontbijten. Dat is vaste prik als we in Seattle zijn.
We bestellen beiden een omelet met groentes en kaas en zoeken een tafel met zicht op de Puget Sound op. Het weer is nog redelijk en we zien bergen in de verte. De omeletten smaken ons goed en we blijven nog een tijdje van het uitzicht genieten, terwijl Maria haar koffie drinkt.
Daarna gaan we de markt een beetje verkennen, maar kennelijk zijn we te vroeg. Veel kraampjes worden nog opgezet. We besluiten de markt morgen een belangrijk onderdeel van onze dag te maken. Maria wil nog steeds graag cadeautjes voor haar dochters vinden.
Monica neemt ons een uur lang mee door de ondergrondse gangen van Seattle. Deze stad is uniek, want deze ondergrondse was ooit bovengronds. Dat leverde allerlei problemen op vanwege getijden e.d., dus eind negentiende eeuw is de stad letterlijk opgehoogd tot het niveau waar die nu is.
Op de radar zien we dat er ras regen nadert. Ik heb mijn paraplu mee, maar Maria niet. We gaan bij Target kijken of ze er een hebben en dat is niet het geval! Zo vreemd. Gelukkig heeft de Walgreens aan de overkant ze wel en zelfs Maria's favoriete kleur paars.
Een oud toilet (Crapper, naar de uitvinder)
Voor er elektriciteit was kwam het enige licht door dit glas binnen
Hoe het Crapper toilet er oorspronkelijk uitzag
Na Monica bedankt en een fooi gegeven te hebben lopen we terug naar Pike Place Market. Daar sluiten we aan in de rij voor Pike Place Chowder. Die gaat snel en al gauw kunnen wij bestellen.
Maria neemt een grote Manhattan clam chowder en ik een kleine met een half broodje Dungeness krab. Het smaakt ons bijzonder goed! Dit is zo'n restaurantje, waar ik ook ieder bezoek hier wil eten.
Die paraplu is zeker niet overbodig, want als we naar de monorail lopen begint het al te miezeren. Bij die monorail is het even uitzoeken hoe we kaartjes kunnen kopen. Dat was drie jaar geleden nog aan een loket, nu is het een automaat. We kopen een retourtje voor $6.
De monorail gaat naar Seattle Center. Daar is onder anderen de Space Needle, maar ook het Chihuly glasmuseum. We gaan naar dat laatste, want het weer is niet goed voor de Space Needle.
Iedere keer dat ik de Chihuly werken zie ben ik er weer zo van onder de indruk. Grappig genoeg krijg ik van Maria het gevoel dat het haar minder doet. Misschien ook omdat ik graag foto's maak en Maria niet zoveel als ik.
Na door de binnententoonstelling te hebben gelopen gaan we naar buiten. Het regent nu echt, helaas. We kijken even naar een glasblaastentoonstelling en lopen dan door de tuin. Ze adverteren met allerlei rode tulpen bij het rode glas, maar ik zie er maar drie. Dat is wel een teleurstelling.
Behalve regenachtig is het ook koud. Ik ben blij dat ik mijn handschoenen meeheb en Maria is opgelucht dat ze de paraplu heeft gekocht. We lopen terug naar de monorail en kijken naar coffee shops om wat op te warmen.
Tot onze grote verbazing en ergernis sluiten de meesten om vier uur al! Maria vindt Ancient Grounds, maar dat blijkt een kunstgalerij te zijn. Vroeger hadden ze ook een cafe, maar dat is nu gesloten. Er is nog een Starbucks open, maar daar is geen gelegenheid om te zitten.
We lopen dan maar Diller's Bar binnen, maar daar schenken ze geen koffie, waar Maria naar op zoek is.
Volgens de bartender daar doen ze dat aan de overkant bij Von's wel. Dat is inderdaad het geval en we nemen de laatste twee barstoelen in beslag. Ik vind mezelf zielig met dit weer en veel pijn en bestel een dirty martini. We ontspannen ons zo een half uurtje en lopen dan terug naar het hotel.
Daar merken we dat we buren hebben. We kunnen letterlijk horen wat ze zeggen en hun muziek. Hopelijk gaat dat vannacht geen problemen geven. Ik heb dan wel een white noise app op mijn telefoon, maar die zal dat geluid niet overstemmen.
We willen niet te ver weg eten en een van mijn favoriete restaurants, het Purple Cafe, is maar anderhalf blok verderop. Er is alleen plaats aan de bar, maar dat is prima. Maria neemt een tosti met tomatensoep, ik de Dungeness krab cakes en een heerlijk gerecht met knapperige asperges en champignons. Dit restaurant stelt nooit teleur.
Terug in het hotel neemt Maria een bad en ik ga op bed liggen computeren. Het was een superleuke, maar drukke dag. Ik merk dat ik me als ik hier alleen ben rustiger voel. Nu heb ik de spanning Maria bezig te moeten houden. Waarschijnlijk volledig onterecht, maar dat zijn gevoelens wel vaker.
7 reacties:
Ik snap, en herken, die gevoelens wel. Ik heb dat ook, zeker in een stad die ik zelf goed ken en een ander nog niet. Jij en ik zijn ook allebei goede alleen reizigers.
Prachtige foto's van Chihuly weer. Ik vond dat zo'n prachtig museum. Ik geniet weer mee door je foto's.
Ik ben benieuwd naar je uitgebreidere bezoekje aan Pike Place Market morgen. Wij vonden het erg tegenvallen, althans, de producten waren prachtig maar het leek zo klein! Ik had het zoveel groter verwacht. Maar misschien konden we het niet vinden. Ik ben daar nog steeds verbaasd over dat het zo klein was, dus als ik ongelijk heb hoop ik 't morgen bij je te lezen haha.
Ik kan me jouw gevoelens wel voorstellen. Bovendien is zo'n reis met een vriendin natuurlijk veel vermoeiender omdat je constant bezig bent te bedenken/bespreken wat jullie gaan doen en je bent "constant" aan het praten, dat vind ik al vermoeiend, ha ha. Alleen of met een partner voelt dat toch anders. (dat is tenminste hoe ik het ervaar)
Dat Chihuly glasmuseum moet ik zeker op onze to-see-list zetten mochten we ooit nog eens naar Washington State gaan.
Hopelijk schijnt morgen de zon en worden jouw pijnen minder.
Eerlijk gezegd vonden wij Pike Place Market wel aardig maar meer ook niet. Ik vond dat gooien met vissen een must-see maar eigenlijk meer een tourist trap.
Ik ken dat gevoel ook. Wij gaan vaak met kennissen op vakantie, ook naar gebieden waar wij nog nooit zijn geweest. Ik ben dan altijd alles aan het regelen en het voelt of je een reisleider bent i.p.v. ook een toerist. Als je alleen of met je partner bent dan is het toch anders.. in ieder geval hebben jullie weer een heerlijke dag gehad, jammer alleen van de regen!
Groetjes Marja
Ik zou het ook zeer vermoeiend vinden om met iemand anders dan Fred op vakantie te zijn. Ik ben daar heel slecht in.
Ik blijf het werk van Chihuly mooi vinden, al die kleuren en vormen, prachtig!
Ik hoop dat jullie geen last van de buren hadden.
Fijne donderdag!
Het museum over de glaskunst lijkt me geweldig. Zo prachtig allemaal.
Wat jammer dat het weer zo tegenzit. Maar ik denk dat de mooie omgeving
veel goed maakt (en binnenkort weer terug in de warmte).
Het lijkt me eerlijk gezegd heel vermoeiend om zolang met een vriendin
op pad te zijn, hoe gezellig het verder ook is. Je moet continu 'aan'staan
en al helemaal als je een hotelkamer deelt en niet even op jezelf kan zijn.
Ik blijf de Chihuly glaswerken prachtig vinden. Hopelijk kan ik het ooit in het echt zien.
Ik kan me ook best voorstellen dat het vermoeiend is, vakantie met iemand waar je niet je dagelijkse leven mee deelt.
Ik ben nooit langer dan 4 dagen met een vriendin weggeweest en dat is goed te doen.
@Sophie - Hebben jullie alle drie de verdiepingen van de markt bekeken? We hebben daar zeker wel anderhalf uur doorgebracht met in allerlei snuisterijen winkeltjes kijken.
@Reny - Dat gooien met vissen is wel leuk voor even, maar inderdaad erg toeristisch.
@Marja - Dat is het inderdaad. Ik ben reisleidster, stel de plannen voor de dag voor en dan maar hopen dat het een succes is. Maria is wel heel dankbaar daarvoor, hoor, daar niet van.
@Anja - Misschien is tien dagen gewoon wat lang. Maar alles gaat goed en daar ben ik al blij om. Geen onvertogen woord of wat ook. Gelukkig niets gehoord van de buren.
@Marion - We zijn er wel goed in elkaar ons eigen ding te laten doen op de hotelkamer. Zij leest en ik computer. Gelukkig hoeven we niet de hele tijd te praten, dat zou doodvermoeiend zijn (ik heb wel een paar vriendinnen, die dat wel doen en daar zie ik me niet tien dagen mee op pad gaan).
@Petra - Inderdaad, al gaat het op zich heel goed, dit is misschien wat lang.
Een reactie posten