Dag 7 Noordwesten: Over crumpets en chowder en meer

Gisteravond had Maria's telefoon een probleem met opladen, omdat hij nat was geworden. Waarschijnlijk is er wat regen in gekomen. Ze zette er de foehn op in de hoop dat dat het zou opdrogen. 

Als we wakker worden laadt de telefoon echter nog steeds niet op. Maria heeft absoluut een telefoon nodig, want haar zussen moeten haar kunnen bereiken als er iets met haar bejaarde moeder gebeurt. We onderzoeken dus waar de dichtstbijzijnde Apple winkel is. 

Die is een kwartier rijden hiervandaan en we nemen ons voor er na het ontbijt heen te gaan. Dan probeert Maria een stopcontact in plaats van een USB en voila, de telefoon begint op te laden. Maria is helemaal opgelucht, nu hoeft ze geen dure nieuwe telefoon aan te schaffen. 

In een goed humeur lopen we naar The Crumpet Shop. Er staat een korte rij en er is een tafeltje buiten vrij. Ik ga die reserveren, terwijl Maria onze crumpets bestelt. We nemen allebei de Green Eggs and Ham, voor mij met tomaat en komkommer. 

Als Maria terug is en we op de crumpets wachten ga ik naar de Starbucks aan de overkant voor mijn nitro brew. De crumpets zijn er als ik terugkom en ze smaken nog net zo heerlijk als ik me herinner. Ook Maria is er zeer van gecharmeerd en we gaan waarschijnlijk morgen weer. 

De zon schijnt zowaar, al staat er een venijnige wind. We besluiten een stuk langs het water te lopen. We gaan tot aan de haven met zijn vele containers. Al lopend kijk ik of het aquarium kaartjes heeft voor een uur vanmiddag. Dat is het geval en we kopen ze vast online. 

Ivar, die een plaatselijke restaurantketen begon

Weer terug in Pike Place Market gaan we de vele standjes met kunstenaars bekijken en daarna de twee lagere verdiepingen met snuisterijen winkeltjes. Maria zoekt nog steeds naar verjaarscadeautjes voor haar dochters. Er is veel leuks, maar ze is er nog niet uit. 

Al gauw is het half twaalf en we besluiten weer aan te sluiten bij Pike Place Chowder voor een kop chowder en voor mij een half broodje met Dungeness krab. Maria neemt dit keer de veganistische chowder in een uitgehold broodje, voor mij weer de Manhatten chowder. Net als gisteren laten we het ons goed smaken. 

Nu de zon schijnt wil ik nog wat foto's maken van de kersenbloesems en Pike Place Market. Maria kijkt intussen in een enorme souvenirwinkel. Dan lopen we naar het Seattle Aquarium, ook altijd vaste prik voor mij hier. 

We zijn er al om half een, maar kunnen meteen naar binnen. Als eerste krijgen we interessante uitleg bij de reuzeninktvis, die heel intelligent blijkt te zijn. Volgens de medewerkster weet ze zelfs potjes open te draaien als er eten inzit. Ook is ze weleens ontsnapt, maar dat hebben ze nu (volgens hen) onmogelijk gemaakt. 

We bekijken de tropische vissen en andere plaatselijke vissen. Dan lopen we naar de zoogdieren. Als eerste zien we de zeehonden. Daar is niet veel aan, want ze blijven voornamelijk onder water. 

Even verderop zijn de pelsrobben. Ook daarover krijgen we van alles te horen. Heel interessant dat er telkens iemand is om te vertellen over de dieren. Deze robben hebben inderdaad een vacht. Flaherty op de foto blijkt allerlei kunsten te kunnen doen voor vis. 

Dan gaan we naar de zeeotters, mijn favorieten. Die liggen eerst te slapen, maar dan gaat Sekiu zwemmen. Wat een schattige dieren zijn het toch! Het is bijna twee uur en ik hoop dat we meemaken dat de otters eten krijgen. 

Tot mijn grote vreugde is dat het geval. Ik benijd de dames, die de dieren eten mogen geven. Sekiu en Mischka hebben er duidelijk zin in. Als laatste krijgen ze een hele Dungeness krab en het is fascinerend om te zien hoe ze al het vlees daaruit halen. 

Als de zeeotters hun eten hebben worden de pelsrobben gevoerd. Dat is ook een heel leuk gezicht, dus we zijn blij dat we even tot twee uur gewacht hebben. Maria en ik zijn het erover eens dat dit het bezoek aan het aquarium helemaal afmaakte. 

In de cadeauwinkel vind ik een schattig t-shirt voor Fiona. Er staat "I love you like no otter" op, dus die moet ik meenemen. Verder zijn er leuke dingen, maar we hebben geen van beiden plaats voor iets groters in onze bagage. 

Als we buiten komen regent het wat. Het is niet van lange duur, het weer valt vandaag heel erg mee. We besluiten om bij Storyville wat warms te gaan drinken en even te ontspannen. Voor mij wordt het een muntthee en voor Maria een latte met amandelmelk.

We nemen plaats in zeer gerieflijke stoelen vlakbij de open haard. Ik zou hier wel in slaap kunnen vallen zo relaxt! We blijven een uurtje en gaan dan verder. 

Bij het Totem Smokehouse koop ik een paar zakjes met gerookte zalm voor Rick. Dat zal lekker zijn tijdens de happy hours met Christine en Chuck. Ik kies voor de sockeye en roze zalm. Ik mag wat zalm jerky proeven en die is heel lekker! Wellicht dat ik daar morgen ook nog een zak van koop.

Het is tijd om terug naar het hotel te gaan en we nemen eens een andere weg. Die blijkt veel minder steil te zijn, dus dat gaan we vaker doen. Onderweg komen we langs onderstaand interessant gebouw. Ik word duizelig van het omhoog kijken als ik de foto neem!

Terug in het hotel hebben we een paar uur voor onze reservering voor het avondeten. Ik schrijf alvast zoveel mogelijk van dit blog. Dat bevalt me goed, want dan kan ik na het eten doen wat ik wil. 

Helaas regent het hard als we naar het restaurant moeten lopen. De paraplu's beschermen nauwelijks en het is nog koud ook. We zijn blij als we het droge en warme Japonessa Cocina binnenlopen. Dat is een Japans restaurant met een Mexicaanse invloed. 

Daar merk ik niets van, want ik bestel de omikase van sashimi. Wat een super verse vis is dat! De zalmsoorten zijn in ons gebied niet te vinden. Ik smul ervan, maar kan het niet helemaal op. Gelukkig heeft Maria nog zin in de drie overgebleven stukjes vis. 

Aan het einde van de maaltijd hoor ik onze ober Italiaans praten met de mensen naast ons. Ik vraag hem hoe dat komt en hij blijkt Italiaans te zijn. Helemaal blij dat ik die taal ook spreek vraagt hij me van alles. Het zal de sake zijn, maar ik antwoord zomaar in het Italiaans. Vreemd hoe zo'n taal opeens tevoorschijn komt. 

Gelukkig regent het een stuk minder hard als we terug naar het hotel lopen. Hopelijk was dit de laatste regen van deze vakantie, want de voorspellingen voor morgen en overmorgen zien er veelbelovend uit. We hopen beide dagen de stad uit te gaan.