Over 25 jaar Amerikaans burgerschap

Het is maar tien graden bij het opstaan en het vergt even moed inzamelen om op te staan. Als ik beneden kom overhandigt Rick mij een kaart en feliciteert me. He? Ik ben morgen pas jarig. En dan herinner ik het me: ik ben vandaag 25 jaar Amerikaans staatsburger.

Dat vergde heel wat moeite, eerst een tijdelijke groene kaart, toen een permanente en jaren later het staatsburgerschap aanvragen. Op 9-9-99 was het zover. Een dag voor mijn 38ste verjaardag werd ik ingezworen en kon meteen mijn paspoort aanvragen. Het grootste voordeel vind ik nog altijd het stemrecht waar ik zo vaak ik kan gebruik van maak. 

Na mijn ontbijt doe ik zoals wel vaker alvast een gedeelte van mijn cardio. Dan is Rick klaar om onze koffies te gaan halen. Het is werkelijk schitterend weer telkens, maar ook erg droog en helaas verkleuren sommige bomen daardoor (te) vroeg. Ik hoop maar dat de kleuren mooi zullen zijn dit jaar. 

Rick zet mij thuis af en gaat naar kantoor. Hij hoort vandaag wie zijn nieuwe manager gaat zijn en dat wordt zijn collega Brittany. Rick is dolblij, want er zijn ook managers geweest, waaronder zijn huidige, die die titel nooit hadden moeten krijgen. 

Behalve mijn cardio doe ik ook twintig minuten gewichten met mijn app. Deze sessie combineert boven- en onderlichaam en buikspieren. Ik heb na afloop het gevoel alle spieren gebruikt te hebben. 

Het is inmiddels warm genoeg om buiten te zitten. Daar drink ik mijn nitro brew dan ook. Onze geraniums doen het weer heel goed nu de hitte voorbij is. Mijn Duolingo Grieks vordert goed. 

Zo is het al snel na elven en tijd om naar Whole Foods te gaan. Daar stuur ik eerst een paar dingen terug naar Amazon. Het is zo handig en makkelijk dat dat hier kan! Er is geen garnalensalade dus worden het weer de reuzengarnalen uit Indonesie. 

Het smaakt heerlijk met tomaat en perzik als bijgerechten. Eerst eet ik op het deck, maar dan komen twee wespen me pesten. Wat ik ook doe, ze gaan maar niet weg. Nu heb ik een hekel aan wespen en ik vlucht naar binnen voor de rest van mijn maaltijd.

Na de lunch stap ik in de auto en rijd naar Meadowlark Gardens. Daar koop ik een kaartje voor senioren en loop dan het park in. Zoals altijd bewonder ik eerst het feeentuintje waar het mijne op gebaseerd is. 

Het valt me meteen op dat er ontzettend veel "gnats" zijn, heel kleine vliegjes die in je mond en ogen vliegen. Ik maak een wandeling langs de vijvers en eigenlijk had ik gehoopt een paar uur op een idyllisch bankje in het park te gaan lezen. 

Die rotvliegjes en een enkele mug steken daar echter een stokje voor. Als ik een paar muggenbeten en twee vliegjes, die in mijn ogen vlogen en onder mijn contactlens kwamen, heb gehad besluit ik dat lezen maar thuis te gaan doen. 

Op het deck lees ik mijn boek uit en om een uur of vier komt Rick thuis met een prachtig boeket! Het is nog voor onze trouwdag en alvast voor mijn verjaardag. Hij heeft bovendien om rode, witte en blauwe bloemen gevraagd vanwege de kleuren van zowel Nederland als de Verenigde Staten. Ik ben er heel blij mee!

 

Gisteravond opende Seray, een Libanees restaurant, vlakbij. Wij hebben er om zes uur gereserveerd. Het restaurant heeft een heel modern interieur en we worden hartelijk verwelkomd door de eigenaar. De bediening is heel attent en het wordt een heerlijk maal.

Rick begint met de soujouk worstjes als voorafje en ik de gegrilde calamari, die zo zacht en helemaal niet taai is. Rick kiest de mixed grill als hoofdgerecht en ik de kippenlevertjes en een soort spanakopita, maar dan de Libanese versie. Allemaal even verrukkelijk en een goed einde van mijn levensjaar.

Morgen gaan we op pad voor een nachtje dus ik ga inpakken.