Over nog even knuffelen en dan terug naar huis

Ondanks dat het donker is in de kamer door bewolking en wat regen word ik om tien over half zeven wakker. Na mijn Connections en Wordle spelletjes sta ik op en pak alles in. Dan ga ik beneden een koffie en een bagage kar halen. 

Na alles op te hebben geladen check ik uit en doe de bagage in de auto. Het lijkt wel of iemand geprobeerd heeft benzine uit mijn auto te stelen. De tankdop hangt los en daar is toch echt menselijk handelen voor nodig. Ik zie aan het benzinepeil niet dat er iets weg is, dus misschien niet gelukt.

Over benzine gesproken, ik stop bij de Gulf bij Katja tegenover en laat de auto volgooien. Het blijft vreemd om dat niet zelf te kunnen doen zoals ik gewend ben. Eerlijk gezegd ook wel makkelijk en het is zelfs goedkoper. 

Fiona doet de deur al open als ik aan kom lopen. We maken haar klaar voor school wat niet makkelijk is, want ze zit geen moment stil. Dan hijst Fiona haar gigantische rugzak op haar rug en gaan we met de auto naar haar school. 

Dit is de basisschool vlakbij, maar wandelen kan niet vanwege een gevaarlijke snelweg tussen de school en de wijk van Katja en Kevin. We parkeren dus bij de school. Katja zet de wandelwagen in elkaar en zet wat Fiona haar skateboard noemt eraan vast. 

We lopen naar de ingang voor de peuterschool en daar komen de leidsters hun kindjes ophalen. Fiona geeft ons een knuffel en kijkt dan niet meer om terwijl ze naar binnen loopt. Duidelijk vindt ze het leuk op school en heeft er al een aantal uitdrukkingen geleerd merkte ik. 

Katja en ik nemen Nico mee naar Meemom voor ons ontbijt. Ze hebben er een lekkere proteine bowl met ei, feta en wat groentes. Ik moet zeggen dat ook hun ijskoffie heerlijk is. Katja heeft een andere bowl en Nico kijkt lief toe hoe wij eten. Over een maandje kan hij alweer beginnen met vast voedsel.

Na het eten gaan we nog even terug naar Katja's huis. Zij kan dan kolven, terwijl ik Nico bezighoud. Het is zo'n lief mannetje. Na wat spelen wordt hij moe en valt in mijn armen in slaap. 

Als Katja klaar is overhandig ik Nico en moet dan helaas afscheid nemen. Het valt me altijd zwaar en vooral nu omdat Katja worstelt met het terug naar haar werk moeten gaan. Het zal allemaal wel goed komen, maar ik snap het helemaal. 

Waze geeft een aankomsttijd van 14:36 aan en dat is maar drie en een half uur rijden. Als dat zo is is het super! En jawel, de hele weg rijdt het goed door. Ik stop even voor een wc bezoek en mijn lunch van gazpacho, kaas, een Kind reep en een halve perzik bij het Maryland House. 

Dan is het nog anderhalf uur en precies om 14:36 rijd ik de oprit thuis op. De lunch heeft zelfs geen vertraging opgeleverd. Het weer zou slecht zijn, maar ik heb slechts een enkele korte bui gehad onderweg. Thuis heeft het wel flink geregend, maar is inmiddels weer droog. Ik moet zeggen dat die 355 kilometer alleen rijden wel erg vermoeiend is. 

Nu hebben we een paar dagen de tijd om ons klaar te maken voor Griekenland. Sharon sms-te dat zij een verkoudheid uit Italie mee heeft genomen, dus de personal training gaat morgen niet door. Vind ik eigenlijk wel prima, ik doe wel een app krachttraining sessie. 

Voor het avondeten haalt Rick van Plaka Grill, maar ik vind dat we de komende weken al genoeg Grieks gaan eten. Ik bestel Chinees van Lotus Garden, een hot and sour soep en moo shi met garnalen.  Dat smaakt lekker met dit sombere weer. 

Het was weer heel snel voorbij, maar de herinneringen die we zo maken blijven. Ik ben vooral blij dat Fiona minstens net zo dol is op ons als op haar andere grootouders ondanks de afstand tussen ons.