Over een enerverende, maar goed afgelopen dag

Terwijl we ontbijt zitten te eten zien we op de televisie dat er net een vrachtwagen met 18 wielen gekanteld is op de Beltway. Die dingen zijn enorm en dus blokkeert hij alle banen. Natuurlijk precies in de richting die ik op moet om naar New Jersey te komen. 

Dan wacht ik nog maar even een paar uur voor ik vertrek in de hoop dat in ieder geval het spitsuur dan voorbij is. Terwijl Rick zich klaar maakt doe ik een half uur op de elliptische machine en daarna gaan we onze koffies halen bij Starbucks.

Mijn lunch neem ik mee en die maak ik snel. Dan neem ik mijn douche en pak de laatste dingen in. Intussen houd ik Waze in de gaten en ben niet blij met de route die ik ga moeten rijden. Er zit echter niets anders op, want ik kan moeilijk over die vrachtwagen heen vliegen. 

Om tien voor tien neem ik afscheid van Rick en ga op pad. Zelfs de I66 zit vol dus ik moet via de zuidelijke route. Eerst de I495 de verkeerde kant op, dan de I395 naar de stad. Ik zie de monumenten en het Capitool en dan word ik door Waze langs honderdduizend stoplichten van het zuidoosten naar het noordoosten van de stad geleid. 

Als ik eindelijk uit de files ben rijd ik nog steeds op de Beltway! Eindelijk bereik ik de I-95 en vanaf daar ben ik zo in Baltimore en gaat de rest van de rit vlot. Bij het Biden Center in Delaware stop ik zoals altijd voor een wc bezoek en lunch. Ik geniet van tomaat, reuzegarnalen en perzik, beter dan welke lunch hier te koop ook.

Onderweg luister ik naar podcasts over de wetenschap van voedsel. Het is interessant en leid me af van de constante zorgen om Rick en zijn hart. Tegen half drie ben ik eindelijk bij Katja en Rick sms-t dat hij net bij de cardioloog binnenstapt. 

Meteen mag ik Nico vasthouden en een deel van zijn flesje geven. Zo'n schatje is het en in die anderhalve maand weer flink gegroeid. Helaas voor Nico moet hij met de rest van zijn flesje wachten tot we Fiona op hebben gehaald. 

Die is dolblij mij weer te zien en vooral als ze de zak met verrassingen, die ik meeheb, ziet. De baby Pluto en baby Dumbo (voor Nico) uit Disney World vallen enorm in de smaak. Ook de Halloween pyjama's, waarvan ik dezelfde voor Fiona en Nico meeheb, vindt Fiona prachtig. 

Maar het hoogtepunt zijn de schuimstickers, die je op plaatjes met dieren kunt plakken. Fiona gaat er meteen mee spelen en is er zeker drie kwartier zoet mee. Ook Nico is wakker en speelt schattig met zijn speeltjes, die hij grijpt. Hij is vandaag vijf maanden oud. 

Terwijl we zo bezig zijn belt Rick en ik hoor meteen aan zijn stem dat het goed nieuws is. Er is geen blokkering gevonden en zijn hart is helemaal gezond. Wat een opluchting, want ik maakte me wel zorgen. De rugdokter zei dat de injectie langer tijd nodig heeft om te werken en daarvoor moet Rick dus geduld hebben. 

Na het spelen en snacks gaan we naar een speeltuin waar we Kevin ontmoeten. Fiona vindt het prachtig en speelt erg lief met een wat ouder meisje. Een van de jongetjes blijkt Kai te heten en ik heb een leuk gesprek met zijn vader. Hij zegt dat de naam Kai tegenwoordig vrij populair is. 

Voor het avondeten gaan we naar Klein's. Daar krijgen we een tafel aan het water en Fiona zit lief op mijn schoot. Ze is vanavond werkelijk een engeltje. Haar kipvingers en frietjes gaan er goed in en na afloop heeft ze wel een vanille ijsje verdiend. 

Kleine Nico slaapt af en toe of kijkt nieuwsgierig om zich heen. Katja en ik nemen sushi, die erg goed smaakt en Kevin een broodje met krabcake. Ze hebben verder een lekkere mocktail met o.a. vlierbloesem bitters erin. 

 Na het eten ga ik nog even mee naar hun huis. Ik geef Katja haar sappen en neem dan afscheid. Ik check in bij de Residence Inn en breng met een karretje mijn spullen naar boven. Zo langzamerhand voelt het hier als thuis.